วันหยุดสุดสัปดาห์นี้ นนท์รทีพาไอรดามาดูหนังที่ห้างใกล้ๆ คอนโด

ซึ่งหนังที่เขาอยากดูก็คือ...หนังผี

“นายไปดูคนเดียวเถอะ ฉันจะไปช็อปปิ้งรอ”

ไอรดาว่าเสียงเนือย แต่นนท์รทีกลับยังทำเง้างอด “โถ่พี่ไอครับ ถ้าเข้าไปดูคนเดียวผมก็เหงาแย่สิ”

“งั้นก็ไม่ต้องไปดู”

“แต่เรื่องนี้ผมอยากดูมานานแล้วนะครับ”

นนท์รทีชอบหนังที่ทำให้รู้สึกตื่นเต้นระทึกขวัญ ต่างกับไอรดาที่ไม่ค่อยชอบดูหนังเท่าไหร่

ที่สำคัญคือเธอกลัวผีมาก แต่เรื่องนี้ไอรดาไม่เคยบอกให้นนท์รทีรู้มาก่อน...

“ไม่รู้ล่ะ ฉันไม่ดู นายอยากดูก็ไปดูคนเดียว”

เธอว่าอย่างเย็นชาไร้เยื่อใยสุดๆ นั่นทำให้นนท์รทีทำหน้าง้ำ

“งั้นพี่ไออยากดูอะไรครับ เดี๋ยวผมไปดูเป็นเพื่อน”

“ฉันไม่ชอบดูหนัง”

ไอรดาว่า ก่อนทำท่าเหมือนจะเดินไปเลย

ไม่ใช่อะไรหรอก เพราะตอนนี้หนังผีที่นนท์รทีอยากดูมันโฆษณาอยู่ใกล้ๆ แค่ได้ยินเสียงเธอก็ขวัญผวาแล้ว เลยอยากเดินไปให้ห่างๆ น่ะ

“เฮ้ยไอ้นนท์!”

แต่แล้ว เสียงเรียกของผู้หญิงคนหนึ่งก็ทำให้ทั้งคู่ต้องหยุดชะงักและหันมองพร้อมกัน

“ไอ้แพร มึงมาทำอะไรเนี่ย?” นนท์รทีตอบกลับอย่างงงๆ ส่วนผู้หญิงที่ชื่อแพรก็เดินเข้ามาตบไหล่เบาๆ

“ถามอะไรควายๆ ยืนอยู่หน้าตู้ซื้อตั๋วหนังอย่างนี้ กูคงจะมาซื้อไอติมละมั้ง”

เธอตอบกลับอย่างกวนๆ นนท์รทีก็ต้องผลักหัวออกไปแรงๆด้วยความหมั่นไส้

“กวนตีนนักนะมึง”

“ก็มึงถามอะไรสิ้นคิดก่อนเอง”

ดูท่าทั้งคู่จะสนิทกันมาก...

ไอรดายืนมองอยู่ตรงนั้นก็เริ่มจะคุ้นๆ หน้าแพรขึ้นมา

ผู้หญิงคนนี้ คือคนที่ไปกินข้าวกับนนท์รทีวันนั้น....

เธอนึกออกแล้ว และก็ช่างบังเอิญที่นนท์รทีหันกลับมาหาพอดี

“พี่ไอครับ นี่ไอ้แพร เพื่อนผมเอง”

เขาแนะนำผู้หญิงคนนั้นให้ไอรดารู้จัก ซึ่งเธอก็ไม่ได้ตอบรับอะไรมาก แค่ยิ้มให้นิดหน่อย

“สวัสดีค่ะ” ไอรดาพูดนิ่งๆ แพรก็มองแล้วก็ยิ้มกว้างอย่างสดใสตอบ “แพรค่ะ เพื่อนไอ้หน้าลิงนี่เอง ได้ยินมันพูดถึงพี่อยู่บ่อยๆ”

เวลาที่เขาอยู่กับเพื่อนก็ยังพูดถึงฉันด้วยเหรอ?

“นี่นายเล่าอะไรไปบ้างเนี่ย?” ไอรดาหันไปถาม นนท์รทีก็หลบสายตาตอบพร้อมรอยยิ้มนิดๆ “ก็เรื่องทั่วไปนี่แหละครับ”

“เรื่องทั่วไปอย่างเช่น คิดถึงพี่ไอจังเลยครับ อยากเจอเร็วๆจังครับ อะไรทำนองนี้แหละค่ะพี่”

แพรตั้งใจแฉให้นนท์รทียิ่งเขิน ซึ่งมันก็ได้ผล เพราะนนท์รทีเอาแต่ยืนบิดไปมา ปรามเพื่อนบอกให้เลิกพูดสักที

แต่พอฟังแบบนั้นแล้วไอรดากลับอดยิ้มออกมาไม่ได้แทน

“แล้วนี่มาดูหนังเรื่องอะไรกันเหรอคะ?”

แพรถามขึ้น นนท์รทีก็หันไปมองไอรดา ก่อนจะว่าออกมาเบาๆ

“อ๋อ...ทีแรกว่าจะดูหนังผี แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว ว่าจะไปช็อปปิ้ง”

พอบอกไปแบบนั้นแพรก็พยักหน้ารับ ก่อนจะขำเยาะเย้ย “ไม่เป็นไรนะมึง เดี๋ยวกูดูแล้วเอามาสปอยให้เอง”

“หยุดเลยนะไอ้แพร”

นนท์รทีทำท่าจะแยกเขี้ยวใส่เพื่อน ส่วนแพรก็แกล้งแหย่เล่นต่อเพื่อให้เขาเสียดายมากขึ้น

จะว่าไปก็น่าสงสารเหมือนกันนะ... เขาคงอยากจะดูมากจริงๆ

“ความจริง...เราไปดูด้วยกันก็ได้นะ”

ไอรดาเปลี่ยนใจ พอเธอว่าอย่างนั้นนนท์รทีก็ถึงกับหันมาทำตาวาวทันที

“พี่ไอน่ารักที่สุดเลยครับ” แล้วเขาก็วิ่งเข้าไปกอดเธอ ถูแก้มกับหัวเธอไปมา ขณะที่แพรมองแล้วได้แต่ทำหน้าเหมือนขยะแขยงเล็กน้อย

แน่ล่ะ ในมุมมองของเพื่อนกับคนรัก การกระทำแบบนี้มักจะทำให้เกิดความรู้สึกที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

“กูไปดีกว่า ไม่อยากอยู่กับมึงตอนคลั่งรัก กูจะอ้วก”

ว่าแล้วแพรก็ทำท่าจะเดินหนี แต่นนท์รทียังสงสัยเลยเรียกรั้งไว้ “แล้วนี่มึงมาดูหนังคนเดียว?”

“เปล่า มากับไอ้ซัน แต่มันไปขี้ตั้งนานแล้ว ตอนนี้น่าจะตกส้วมตายไปแล้วมั้ง”

“มึงก็รู้ว่าไอ้ซันกลัวผี ยังจะลากมันมาอีก”

“แล้วจะให้ทำยังไง กูไม่มีผัวให้ลากมาดูเป็นเพื่อนนี่”

พูดถึงแล้วจู่ๆ ก็มีฝ่ามือใหญ่ยื่นมาจากด้านหลัง เขกหัวแพรเบาๆ ให้เธอร้องโอดโอย

เป็นฝีมือของผู้ชายคนหนึ่งที่ไอรดาไม่รู้จัก แต่นนท์รทีกับแพรหันมองแล้วต้องร้องทักทันที

“ไอ้ซัน!”

“เออ กูเอง ยังไม่ได้ตกส้วมตายด้วย”

ซันว่าเสียงเนือยทำหน้าบูดนิดๆ ก่อนจะมองไปที่ไอรดาซึ่งอยู่ข้างๆ นนท์รที ส่งสายตามีคำถามไปให้เพื่อน

“นี่พี่ไอ” นนท์รทีก็รู้ว่าซันคงสงสัย เลยผายมือแนะนำอีกรอบ ซึ่งผู้ชายคนนั้นก็ไม่ได้ตอบรับอะไรมากมาย แค่ร้องอ๋อคำเดียวแล้วเปลี่ยนประเด็นไปเลย

“มาดูหนังผีเหรอมึง”

“เออ” นนท์รทีตอบเขา

“งั้นเอาเพื่อนมึงเข้าไปดูด้วยได้ไหม นี่กูจำใจมาสุดๆ เลย”

แล้วเขาก็ทำท่าหน้าเหมือนไม่ค่อยอยากยืนอยู่ใกล้ๆ แพรสักเท่าไหร่ ดูจำใจจริงๆน่ะแหละ

“ได้ไงวะไอ้ซัน มาด้วยกันต้องไปด้วยกันดิ” แพรเข้าไปเกาะแขนซันไว้

แต่มันไม่ใช่การควงแขนเหมือนอย่างที่คู่รักทำกันหรอก ต้องเรียกว่าเป็นการล็อคคออีกฝ่ายไว้ถึงจะถูก

และในตอนนั้นเองที่ซันหันมาสนใจไอรดา

“พี่ครับ อยากดูหนังผีไหม”

จู่ๆ เขาก็ส่งคำถามมา ทำไอรดาตกใจเล็กน้อย ก่อนจะตอบเสียงค่อย

“ก็...ไม่ได้ถึงกับอยากขนาดนั้นหรอก”

“งั้นพี่ไปเดินเล่นกับผมไหม แล้วปล่อยไอ้สองตัวนี้มันเข้าไปในโรงกัน”

หา...?

คำชวนนั้นทำไอรดาหน้าเหวอไปเล็กน้อย

แบบนี้...ก็ได้เหรอ?

แวบแรกเธอคิดอย่างนั้น แต่พอมาคิดดูอีกที เธอก็ไม่ชอบดูหนังผีเหมือนกัน ถ้าปล่อยนนท์รทีกับแพรไป....

“ไอ้ซัน พี่ไอเป็นของกูนะ”

แต่แล้วความคิดของเธอก็ต้องหยุดชะงักเพราะนนท์รทีว่าเสียงขุ่น มองเพื่อนตาขวางพร้อมกับเข้ามาโอบไหล่เธอไว้

ส่วนซัน เขาก็แค่มองอย่างเฉยชา ไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับท่าทางของเพื่อนที่ดูออกว่ากำลังหวง

“กูรู้”

“รู้แล้วมึงยังจะกล้าอีกเหรอ!”

“แล้วไงล่ะ กูแค่หาแนวร่วมเฉยๆ แล้วก็ไม่ได้จะชวนพี่ไอของมึงไปทำอะไรแปลกๆสักหน่อย”

ซันยักไหล่ นนท์รทีก็เริ่มกัดฟันกำหมัด

จังหวะนั้นไอรดาไม่รู้เลยว่าจะทำยังไงดี เพราะเธอไม่เคยเห็นนนท์รทีเวลาที่ทำตัวน่ากลัวแบบนี้

ไม่สิ...เธอเคยเจอ แต่เป็นตอนที่เขาหึงเธอกับผู้ชายคนอื่น

นี่กับเพื่อนก็ยังไม่เว้นเหรอ? จะขี้หึงอะไรขนาดนั้น?

“เอาล่ะๆ พวกมึงเลิกกัดกันสักที”

ในตอนที่ไอรดาได้แต่มองค้าง คนที่ขัดจังหวะขึ้นมาคือแพร พร้อมกับเดินเข้าไปแทรกกลางด้วย

“นนท์ มึงจะไปไหนก็ไป ส่วนไอ้ซัน มึงมาดูหนังกับกูแล้ว ห้ามผิดคำพูด ถ้ามึงกลัวเดี๋ยวคืนนี้กูนอนเป็นเพื่อนมึงเอง”

“ได้ข่าวว่ามึงก็นอนอยู่กับกูทุกคืน” ซันเถียงขณะที่แพรดันหลังเขาให้ถอยออกไปห่างๆ “ช่างเถอะน่ะ มึงอย่าไปกวนเวลาเพื่อนเดตจะได้ไหม”

แล้วทั้งสองก็จากพวกเขาไปทั้งแบบนั้น... โดยที่ทั้งนนท์รททีกับไอรดายังยืนนิ่งอยู่ตรงนี้

“แล้วเราล่ะ เอายังไง”

ไอรดาหันไปถามนนท์รที แต่เห็นเขายังมีแววตาขุ่นเคืองอยู่ก็เลยต้องขำออกมาเบาๆ

“ฉันไม่ไปกับคนอื่นหรอก สบายใจได้”

แค่เธอยืนยันอย่างนั้น และมันก็ทำให้เขายิ้มบางๆออกมาได้

วิธีทำให้ผู้ชายคนนี้อารมณ์ดีขึ้นน่ะ ง่ายจะตายไป...