ห้องทำงานส่วนตัวของเจ้านายใหญ่แห่งคลับและคาสิโนบาคารอส เสียงหอบหายใจเคล้าระคนเสียงครางสะอื้นแว่วออกมาจากริมฝีปากของหญิงสาวเป็นระลอก เธอคร่อมอยู่บนหน้าตักแกร่งของเขา ขย่มโยกลำกายผงาดที่ชุ่มโชกไปด้วยน้ำหล่อลื่นอย่างเงอะงะงุ่นง่าน ถึงจะอ่อนด้อยเช่นนั้น คนแก้มแดงที่ลีลาไม่ชำนาญก็ยังมีความสามารถเร้าอารมณ์เสียจนเจ้านายใหญ่ทนไม่ไหว คาชากดเอวบางไว้ กระตุกเล็กน้อยจากนั้นแตกพุ่งทุกหยาดหยดเข้าไปข้างในตัวเธอ

มาเบลเอวอ่อนยวบฟุบลงพิงไหล่กว้างของชายหนุ่ม สูดดมกลิ่นซิการ์ผสมน้ำหอมผู้ชายราคาสูงลิ่วอย่างเหนื่อยอ่อน

สองเดือนที่ผ่านมาเกิดความเปลี่ยนแปลงขึ้นกับชีวิตเธอหลายอย่าง หลังจากตกเป็นเหยื่อรับกรรมในหนี้ที่ไม่ได้ก่อ ก็ต้องทำงานหนักเพิ่มจากเดิมหลายเท่า ต้องเข้าไปพัวพันในสถานที่สุ่มเสี่ยงตลอดเวลา และเหมือนจะถลำลึกลงไปอีกก้าวเมื่อยินยอมรับเงินค่าตัวแลกกับการมีเซ็กซ์ตามข้อเสนอของเจ้าหนี้

ระยะนี้เขาลดเวลาทำงานของเธอหลังเที่ยงคืนไม่ให้ลงไปเสี่ยงกับแขกที่คาสิโน ซึ่งเป็นแหล่งรายได้มหาศาลที่สุด และหน่วงเหนี่ยวเธอไว้ในช่วงสายของวันจนเกือบจะไปเข้างานร้านเจ๊หวังไม่ทันอยู่หลายครั้ง การขายขนมออนไลน์และสนองความใคร่ของคนบางคนจึงกลายมาเป็นวิธีหาเงินอันดับต้นๆ มันดูเหมือนจะเหนื่อยน้อยลง แต่ไม่ใช่เลย

เธอกลับอ่อนล้ากว่าตอนที่ไม่ยอมรับข้อเสนอของคาชาเสียอีก ผู้ชายคนนี้คือปีศาจของจริง เขาสามารถมีเซ็กซ์ได้ทุกเวลาไม่จำกัดสถานที่ รอบเช้าทำกันไปที่บ้านเธอหลังน้องชายออกไปโรงเรียนเสร็จ ตกเย็นพอเขาคุยธุระกับเพื่อนฝูงในแวดวงมาเฟียด้วยกันเรียบร้อยก็จะเรียกเธอมาบำบัดความใคร่ที่ห้องทำงาน ไม่สนสักนิดว่าเวลานั้นเธอกำลังยุ่งอยู่หรือเปล่า หลังเลิกงานยังจะพาขึ้นไปห้องชั้นบนสุดของโรงแรม กระทำเรื่องนั้นกันอีกเหมือนพวกหิวกระหายกินยังไงก็ไม่อิ่ม

หนึ่งเดือนที่ผ่านมาเธอโดนเขาคลอเคลียนัวเนียทุกวัน แทบจะต้องคลานแทนเดินสองขาอยู่แล้ว เพียงแต่จำนวนเงินที่ได้รับ สำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่ง ผู้ซึ่งไม่มีอะไรเลยนอกจากพลังกายและเรือนร่าง กลับมากถึงสามสิบล้านแล้ว

คาชาบอกไว้ว่าในตอนที่เขายังสนุกให้เธอรีบกอบโกย แต่มาเบลก็ไม่เคยคิดว่ามาเฟียหนุ่มจะชื่นชอบลีลารักห่วยแตกของเธอจนยอมจ่ายได้ถึงขนาดนี้ ถ้าเขาไม่เบื่อไปซะก่อน ถ้ายังสนใจเธออีกสักเดือนสองเดือน หนี้มหาศาลท่วมหัวคงมีหวังจะปลดเปลื้องลงได้ภายในไม่ถึงห้าปี ถึงตอนนั้นเธอกับน้องชายก็จะเป็นอิสระสักที

“ทำอีกรอบสิ ฉันเริ่มแข็งขึ้นมาอีกแล้ว”

มาเบลยกตัวขึ้นจากไหล่แกร่ง เบื้องล่างที่ยังคงเชื่อมไว้เป็นหนึ่งเดียวแน่นหนา พอเธอขยับลุกออก น้ำกามขาวขุ่นก็ไหลออกมาจากช่องว่างราวกับรออยู่แล้ว “ฉัน…ฉันยังต้องทำงาน ยังไงคืนนี้คุณก็จะทำอีกอยู่ดี”

ความหมายของเธอคือ ไว้รอทำอีกครั้งตอนนั้นก็ได้ คาชาหลุบตาลงมองแกนกายที่ไม่ยอมอ่อนตัวของตน นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มมีอารมณ์คละเคล้าที่หลากหลาย ไม่ทราบว่าเป็นเพราะท่าทีหลังเสร็จกิจ ที่ทำราวกับหมดเรื่องแล้วก็แล้ว ต่างคนต่างไปของมาเบลในยามนี้หรือเปล่า ฉับพลันความไม่พอใจก็ก่อตัวขึ้นไม่มีปี่มีขลุ่ย

“จะรีบลงไปให้ไอ้คนข้างล่างมันแทะโลมเหรอ บริการฉันได้เงินเยอะกว่าแท้ๆ เธอโลภเกินไปหรือเปล่า”

หญิงสาวที่กำลังประคองร่างตัวเองเดินไปทางห้องน้ำไม่ได้หันกลับมา ตอบเพียงว่า “คุณควรจะดีใจนะที่ฉันโลภ เพราะมันจะทำให้ฉันมีเงินมาใช้หนี้คุณได้เร็วๆ”

ประตูห้องน้ำปิดลง คาชาพอได้ยินคำพูดของเธอพลันรู้สึกไม่สบอารมณ์ สิ่งที่ยังทำค้างไว้ก็พลอยลดการตื่นตัวไปด้วย เขาเอื้อมมือไปหยิบทิชชู่มาเช็ดทำความสะอาดน้องชายลำเขื่อง พลางครุ่นคิดถึงจำนวนเงินที่มาเบลคืนมาได้ในเดือนเดียวอย่างจริงจัง แน่นอนว่าเขาเป็นคนคำไหนคำนั้น เคยบอกว่าจะจ่ายไม่อั้น แต่นี่เหมือนจะเป็นครั้งแรกที่ใช้เงินซื้อความสุขเพลินไปหน่อย ยัยเด็กตัวดีเพราะว่าหนี้ลดลงไปเยอะก็เลยไม่ยักเอาใจกัน

“ไม่ต้องลงไป ฉันมีงานให้เธอทำ อยู่ที่นี่แหละ”

มาเบลชะงักฝีเท้า มองไปที่คาชาด้วยความสงสัย “ฉันไม่อยากโยนภาระให้เพื่อนร่วมงาน”

ลงไปข้างล่างอย่างน้อยเธอก็สบายตัว ไม่ต้องเหนื่อยใช้แรงไปกับการบำเรอกามใคร อยากบอกเขาว่าขอพักหน่อยเถอะ แต่คาชาเป็นคนประเภทไม่เห็นใจคนอื่น ถ้าเหตุผลแค่นั้นเขาไม่ยอมหยุดเซ้าซี้เธอแน่

มาเฟียหนุ่มหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก้าวขาไปยังโต๊ะทำงาน ค้นหาเอกสารสักครู่ก็พูดว่า “นี่เป็นบัญชีรายรับรายจ่ายที่ผู้จัดการคลับส่งมา เธอเรียนบัญชีไม่ใช่เหรอ ตรวจสอบของพวกนี้ให้ละเอียด”

มาเบลมึนตึ๊บ นี่เป็นงานที่เด็กเสิร์ฟสามารถทำได้ด้วย? เขาไม่กลัวว่าจะเกิดความผิดพลาดหรือไง

ดูท่าคงจะไม่ยอมให้เธอเถียงอีกแล้ว เพื่อเลี่ยงการทะเลาะที่ไม่จำเป็น สุดท้ายหญิงสาวแอบพรูลมหายใจเงียบๆเดินไปหยิบเอาแฟ้มเอกสารที่หนาถึงร้อยหน้ามาเปิดดู ด้านในเป็นรายการสินค้าและรายได้ในหนึ่งคืนของคลับตลอดทั้งเดือน พอได้เห็นจำนวนตัวเลขคร่าวๆ มาเบลก็สะพรึงกับเม็ดเงินที่สะพัดราวกับคลื่นยักษ์ในธุรกิจนี้ทันที

ถ้าเธอเป็นคนนอก ไม่เคยคลุกคลีหรือว่าเคยเห็นสถานการณ์แต่ละวันของคลับบาคารอสมาก่อน คงทำบัญชีพวกนี้ได้โดยไม่เอะใจมากมาย แต่สองเดือนมานี้ได้รู้ได้เจอหลายอย่าง จึงประเมินไม่ยากว่าจำนวนเงินที่ถมเธอตายได้นี้ไม่ใช่แค่ของคลับ น่าจะรวมคาสิโนเอาไว้ด้วย พวกเขาทำให้มันเป็นเงินถูกกฎหมายด้วยธุรกิจคลับและโรงแรม ส่วนคาสิโนยังเป็นสีเทาในประเทศนี้ พวกมาเฟียอย่างเขาก็เลยฟอกขาว ใช้คลับกับโรงแรมฟอกเงินซะเลย

ตระหนักได้ดังนั้นก็เกิดความไม่อยากทำขึ้นมา ถ้าไปรู้สิ่งที่ไม่ควรเข้า ตัวเธอก็แค่นี้ แค่อยากใช้หนี้ให้มันจบๆ แต่ถ้าหูตาไม่ระวัง ที่จะจบน่าจะเป็นชีวิตแทน

“คือ ฉันพึ่งเรียนปีหนึ่ง เรียนด้วยตัวเองผ่านออนไลน์เลยไม่ค่อยมีความรู้มากนัก คุณน่าจะมีนักบัญชีของคลับอยู่แล้ว ให้พวกเขาตรวจสอบให้ดีกว่า เกิดข้อผิดพลาดอะไรขึ้นมา ฉันรับผิดชอบไม่ไหว”

“ฉันนี่แหละคนตรวจบัญชีของคลับ และฉันให้เธอไล่ดูว่าจำนวนเงินในแต่ละวันขาดตกเยอะหรือเปล่า”

“แต่ฉันยังไม่เก่ง ทำไม่เป็น คุณก็ตรวจเองเถอะ”

เห็นท่าทีอิดออดไม่ยินยอมของหญิงสาว คาชาถึงกับหัวเราะอารมณ์ดี “ทำไม? กลัวอะไรกันกับแค่ดูตัวเลข มันไม่ได้มีความลับซ่อนอยู่สักหน่อย หรือเธอรู้บางอย่างมาเลยไม่กล้า”

“ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้นแหละ ฉันแค่ไม่อยากทำ บอกไปแล้วไงว่ารับผิดชอบไม่ไหว”

“ไม่ไหวก็ต้องไหว เธอเป็นคนของฉันแล้ว เรื่องแค่นี้ก็ควรรู้ไว้ ต่อไปในวันข้างหน้า เธอจะ…”

เพราะกลัวสิ่งที่เขาจะเปิดเผยต่อหน้าตัวเองเหลือเกิน มาเบลรีบขัดขึ้นเดี๋ยวนั้น “ฉันไม่จำเป็นต้องรู้เรื่องพวกนี้หรอก หลังจากฉันใช้หนี้หมด ฉันกับน้องก็จะใช้ชีวิตปกติ ให้ฉันกลับไปทำงานเหมือนเดิมเถอะ”

ต่อให้ดูเรื่องมากหรือไม่น่าสนใจแล้วก็ช่าง ความโปรดปรานของเขาเทียบกับความสงบสุข เธอขอเลือกกลับไปทำงานอย่างเดิมเพื่อใช้หนี้ไปเรื่อยๆ ยังดีกว่าหมดหนี้แล้วไปไหนไม่ได้

คาชาผุดรอยยิ้มน้อยๆ อ่อนโยนและชั่วร้ายอยู่ในที นิ้วมือข้อเรียวยาวเคาะลงบนโต๊ะราวกับนาฬิกาทรายจับเวลานับถอยหลัง “ฉันคิดไม่ผิดสินะ นกน้อยของฉันพอได้เห็นป่าครั้งเดียวก็ไม่อยากอยู่ในกรงอีกแล้ว เดือนก่อนได้เงินจากฉันไปตั้งเยอะ ก็เลยดีอกดีใจ วางแผนชีวิตหลังหมดหนี้ไว้สวยหรูเลยล่ะสิ ไอ้หน้าโง่คนรวยหน้าไหนล่ะที่มันพร้อมจะรับเลี้ยงต่อ”

มาเบลหนาวสันหลังวูบ รู้สึกเหมือนสายตาที่มองมาแหลมคมราวกับมีด หรือเขาจะจับได้ว่าเธอไปล่วงรู้ความลับสำคัญเข้าแล้ว “ฉัน…ฉันจะวางแผนชีวิตยังไง มันไม่ใช่เรื่องของคุณสักหน่อย”

“ต้องใช่สิมาเบล ก็เธอเป็นนกน้อยของฉันแล้วนี่”