"เรียวตะ..." เธอเรียกชื่อเขาเสียงแผ่ว

"ครับ"

"ฉันไม่อยากให้คืนนี้จบลง"

เขาเอื้อมมือไปลูบแก้มเธอเบาๆ "ผมก็เหมือนกัน อยากให้เวลาหยุดอยู่ตรงนี้เหมือนกับคุณ"

มิราเอียงใบหน้าพิงมือเขา ปิดตาลงรับสัมผัสที่อ่อนโยน "คุณทำให้ฉันรู้สึกปลอดภัย... และรู้สึกว่าตัวเองมีค่า"

"คุณมีค่ามากครับ" เรียวตะกระซิบ โน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ "มีค่าที่สุดในโลกสำหรับผม"

เขาจูบเธออย่างอ่อนโยน ไม่เร่าร้อนแต่เต็มไปด้วยความรัก มิราตอบรับ มือเรียวเอื้อมไปโอบคอเขา ดึงให้เข้ามาใกล้ยิ่งขึ้น

เมื่อแยกจากกัน ทั้งคู่หอบหายใจ แววตาเปลี่ยนไป เต็มไปด้วยความปรารถนาที่แผ่วเบาแท้จริง

"มิระ..." เรียวตะกระซิบ "ผมไม่อยากรีบร้อน ไม่อยากดูเป็นคนเห็นแก่ตัว แต่..."

"แต่อะไรคะ" เธอถามเสียงนุ่ม

"แต่ผมอยากดูแลคุณ อยากให้คุณรู้สึกดี" มือเขาลูบผมเธอเบาๆ "ถ้าคุณพร้อม..."

มิราใจเต้นแรง แก้มแดงก่ำ แต่เธอมองตาเขาตรงๆ "ฉันพร้อมค่ะ เพราะฉันรักคุณ"

เรียวตะจูบเธออีกครั้ง คราวนี้ลึกซึ้งกว่า มือใหญ่ลูบขึ้นลงแผ่นหลังเธอเบาๆ ผ่านเนื้อผ้าของเดรส มิราครางเบาๆ ในลำคอ ร่างกายสั่นเทาจากความรู้สึกใหม่

"ผมจะดูแลคุณให้ดี" เขาสัญญา พลางจูบลงมาที่คอขาว

"อือ..." เธอครางเสียงหวาน เมื่อลิ้นอุ่นเลียเป็นเส้นทางเบาๆ

มือของเขาค่อยๆ เลื่อนไปหาซิปด้านหลังชุด "ขอได้ไหมครับ"

มิราพยักหน้า ใจเต้นระรัว เรียวตะค่อยๆ ดึงซิปลงอย่างช้าๆ ให้เวลาเธอเปลี่ยนใจ แต่เธอไม่ได้ต้องการหยุด

เมื่อเดรสหลุดลงมาเหลือเพียงชุดชั้นในสีขาว เรียวตะสูดหายใจแรง

"สวยมาก..." เขากระซิบ สายตามองเธอด้วยความชื่นชม ไม่ใช่ด้วยความต้องการเพียงอย่างเดียว แต่ด้วยความรัก

มิรารู้สึกเขิน แต่ไม่ได้อาย เพราะวิธีที่เขามองทำให้เธอรู้สึกมีค่า "คุณก็ถอดสิคะ"

เรียวตะยิ้ม ถอดเสื้อสเวตเตอร์ออก เผยให้เห็นร่างกายสมส่วน ผิวขาวเนียน กล้ามเนื้อกระชับจากการทำงานในครัว มิรามองด้วยความชื่นชม

"แฟนใครน้า หล่อจัง" เธอพูดตรงไปตรงมา ทำให้เขาหัวเราะเบาๆ

"คุณก็น่ารักมาก" เขาตอบ พลางคลานเข้ามาใกล้

เรียวตะดูแลเธอด้วยความอ่อนโยน มือและปากสัมผัสทุกตารางนิ้วด้วยความทะนุถนอม ไม่เร่าร้อน แต่ใส่ใจทุกการตอบสนองของเธอ

"ดีไหมครับ" เขาถามเมื่อเห็นเธอครางเบาๆ

"ดีค่ะ... ดีมาก" มิราตอบเสียงสั่น มือไปกอดคอเขา

เขาใช้เวลาทำให้เธอรู้สึกสบาย ลิ้นและริมฝีปากเคลื่อนไหวอย่างช้าๆ จนเธอต้องแอ่นตัวขึ้น ร่างกายร้อนผ่าว

"เรียวตะ..." เธอครางเรียกชื่อ "ฉันต้องการคุณ"

"ผมก็ต้องการคุณครับ" เขากระซิบ "มากจนแทบทนไม่ไหว แต่ผมอยากให้คุณรู้สึกดีที่สุด"

เขาเข้ามาอย่างช้าๆ ระมัดระวัง เฝ้าดูสีหน้าเธอตลอดเวลา มิราหลับตาแน่น ปรับตัวกับความรู้สึกใหม่

"เจ็บไหมครับ"

"นิดหน่อย แต่ไม่เป็นไร" เธอกระซิบ

เรียวตะจูบเธออย่างอ่อนโยน รอให้เธอปรับตัว และเมื่อเธอพร้อมแล้ว เขาจึงเริ่มเคลื่อนไหวอย่างช้าๆ

ทั้งคู่เคลื่อนไหวเป็นจังหวะเดียวกัน ในแสงไฟนุ่มนวลของห้องเล็ก เสียงหายใจที่หนักขึ้น เสียงครางเบาๆ ที่เต็มไปด้วยความรัก

"อ๊า... เรียวตะ..." มิราครางเสียงหวาน

"ผมรักคุณ" เขากระซิบข้างหู "รักมากจนใจจะหยุดเต้น"

"ฉันก็รักคุณ" เธอตอบ มือกอดเขาแน่น "รักที่สุดในโลก"

ความรู้สึกค่อยๆ เข้มข้นขึ้น ทั้งครางเสียงกระเส่า ร่างกายเปียกชื้นด้วยเหงื่อ มิรารู้สึกเหมือนกำลังปีนขึ้นสู่ยอดเขาสูง

"ฉันจะ..." เธอหอบหายใจ

"มาสิครับ ที่รัก" เรียวตะกระตุ้น "ผมอยู่ตรงนี้"

มิราถึงจุดสูงสุดด้วยเสียงครางที่เก็บกด ร่างกายสั่นเทาในอ้อมแขนเขา เรียวตะตามมาไม่นานหลังจากนั้น ทั้งคู่กอดกันแน่นขณะที่ความรู้สึกเข้มข้นค่อยๆ เบาลง

ทั้งคู่นอนกอดกันบนฟูกนุ่ม เรียวตะดึงผ้าห่มมาคลุมร่างกายทั้งสอง มิราซุกหน้าเข้าอกเขา ฟังเสียงหัวใจที่ยังเต้นแรง

"เป็นยังไงบ้างครับ" เขาถามเสียงอ่อนโยน

"มันวิเศษมากค่ะ" มิราตอบ แก้มยังแดงอยู่ "ไม่เคยคิดว่าจะรู้สึกแบบนี้ได้"

เรียวตะจูบหน้าผากเธอ "ผมก็เหมือนกัน ไม่เคยรักใครมากขนาดนี้"

"เรียวตะ" เธอเงยหน้าขึ้นมอง

"ครับ"

"ไม่ว่าอนาคตจะเป็นยังไง ฉันจะไม่ลืมคืนนี้เลยค่ะ"

เขาลูบผมเธอเบาๆ "ผมสัญญาว่าจะทำให้คุณมีคืนแบบนี้อีกหลายคืน เราจะมีอนาคตด้วยกันครับ"

"จริงเหรอคะ"

"จริงครับ ผมจะไม่ปล่อยมือคุณ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น"

มิรายิ้มด้วยความสุข ซุกตัวเข้าไปในอ้อมแขนเขาให้แน่นขึ้น นอกหน้าต่าง พระจันทร์เต็มดวงยังคงส่องแสงนุ่มนวล เป็นพยานให้กับความรักที่เพิ่งเบ่งบาน

ใต้แสงจันทร์แห่งโตเกียว ความรักของพวกเขาได้ผนึกด้วยความอ่อนโยนและความจริงใจ ไม่ว่าอนาคตจะนำพาอะไรมา แต่คืนนี้จะเป็นจุดเริ่มต้นของการเดินทางที่ยาวนานของทั้งสองคน

พวกเขาหลับไปในอ้อมแขนกัน ด้วยรอยยิ้มและความหวังใน

สิ่งที่งดงามกำลังจะเกิดขึ้น