เป็นความผิดของเขางั้นเหรอ?

ใบหน้าหล่อเหลาปรากฏคำว่าไม่อยากจะเชื่อแปะเด่นหรา อันที่จริงก็นับว่าเขามีส่วนผิดที่สั่งให้เธอขึ้นไปบริการเฉพาะที่ห้องวีไอพี แต่แล้วมันยังไง ในเมื่อเป็นความต้องการของเจ้านาย เธอที่เป็นพนักงานมีสิทธิ์โกรธด้วยเหรอ? ทั้งเขายังใจดีช่วยไว้จากเงื้อมมือของยูริช รอดมาได้จนถึงตอนนี้ก็น่าจะขอบคุณสิ สาวน้อยน่ารำคาญ นับวันยิ่งหมดคำจะพูด เขาอยากรู้จริงๆ ว่าเธอดื้อรั้นกับคนอื่นตลอดเวลาเหมือนกันหรือเปล่า

“ได้ ในเมื่อขอบคุณมันพูดยากนัก ฉันก็จะทำให้เธอดู ถ้าวันนี้ฉันไม่ช่วยเธอไว้ เธอจะโดนทำอะไรบ้าง”

เล่นกับใครไม่เล่น มาท้าทายความอดทนของเขา ยั่วโมโหซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างไม่เกรงกลัว ที่ผ่านมาคงจะใจดีเกินไป ไม่สั่งสอนให้รู้สึกจะได้ปวดหัวอยู่แบบนี้เรื่อยๆ คิดว่าเป็นผู้หญิงบอบบางแล้วจะได้รับการละเว้นงั้นเหรอ ไม่มีทาง!

เงาร่างสูงใหญ่ทาบทับลงมาคร่อมอยู่เหนือร่างเพรียวบางของสาวน้อยแก้มแดง เมื่อริมฝีปากประกบกัน ดวงตากลมหวานพลันหรี่ปรือฉ่ำชื้นไปด้วยไอน้ำพร่ามัว คาชาแทรกลิ้นหยาบเข้ามากวัดเกี่ยวในโพลงปากอ่อนนุ่มอย่างถือวิสาสะ ดูดลิ้นเล็กๆ ซึ่งกำลังสั่นไหวเอาไว้ ก่อเกิดเป็นเสียงหนึบเหนอะที่ชวนให้ฟังแล้วสั่นสะท้าน

สัมผัสหยาบคายที่เหมือนจะคุ้ยเคยก็ไม่เชิงทำให้มาเบลแขนขาอ่อนยวบ ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์เร่งเร้าให้ร่างกายร้อนระอุเป็นทุนเดิม พอถูกซุกไซ้คลอเคลียหนักหน่วง เรี่ยวแรงอันน้อยนิดเสมือนโดนสูบเกลี้ยง สติสัมปชัญญะแตกซ่าน แทบไม่สามารถขัดขืนยามผู้ชายด้านบนถอดเสื้อผ้าเธอออกได้

“สวยซะจริง ถ้าผู้ชายคนอื่นได้เห็นร่างกายเธอตอนนี้ ให้ตายก็คงยอม”

คาชาจดจ้องหน้าอกขาวผ่องไซส์เหมาะมือ ไล่ลงมาที่หน้าท้องแบนราบ ลดต่ำลงไปยังพื้นที่อ่อนไหวเร้นลับ ซึ่งขณะนี้ถูกบังคับให้แย้มกลีบเล็กน้อยตามจังหวะหอบหายใจของหญิงสาว ไร้การต่อต้านใดๆ ความดื้อรั้นแบบเด็กน้อยถูกสยบไว้ด้วยไฟราคะที่กำลังลุกโชนแผดเผา เขาเพียงเอื้อมมือไปลูบจุดนั้นเบาๆ คนตัวเล็กกว่าก็สะดุ้งพลางส่งเสียงคราง

“เธอแฉะตั้งนานแล้วนี่” เขาหัวเราะทุ้มต่ำ แววตายิ่งหม่นแสงราวกับสัตว์ประหลาดในทะเลลึก

มาเบลถูกคำพูดแกมหยอกเย้าทำให้อับอายจนหน้าแดงกว่าเดิม อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เธอไม่เหลือเรี่ยวแรงจะดิ้นทั้งไม่คิดว่าคาชาจะยอมปล่อยกันไปง่ายๆ เขาพาเธอมาที่ห้องก็เพื่อทำมิดีมิร้ายอยู่แล้ว ต่อให้มีสติอย่างไรก็หนีไม่รอดอยู่ดี

“อื้อ! นั่นคุณจะทำอะไร เอาหน้าไปใกล้ตรงนั้นทำไม? หยุดนะ!” มาเบลร้องเสียงสั่น

เนินเนื้อเร้นลับมีบางสิ่งบางอย่างที่เหนียวลื่นฉ่ำเหนอะมุดชอนไช พาเอาเรียวขายาวที่ตั้งชันสั่นงันงกจนน่าสงสาร

ความปรารถนาตีรื้นขึ้นมาพร้อมกับความร้อน ทั้งที่ไม่ชอบแต่ร่างกายกลับตอบสนองเสียจนวูบวาบไปหมด มาเบลยกมือปิดปากกลั้นเสียงคราง ไม่ว่าจะเสียวซ่านแค่ไหนก็จะไม่ยอมร่านสวาทต่อหน้าเขา ส่วนคาชาราวกับชอบที่ได้เห็นเธอทุรนทุราย จึงเอื้อมมือขึ้นมาจับข้อมือเล็กไว้ บังคับให้มาเบลเปิดปาก ยอมรับการเล้าโลมอันแสนพิเศษจากเขาแต่โดนดี

“อื้อ! อย่า อย่าทำแบบนั้น” ความรู้สึกอัปยศขัดแย้งสิ้นดีกับปฏิกิริยาของร่างกาย

มันตีรวนปั่นป่วนดุจคลื่นโถมเข้าหาชายฝั่ง ม้วนกลืนตัวเธอให้ดำดิ่งจนหางตาแดงระเรื่อมีหยาดน้ำไหลออกมา เธอพยายามไขว่คว้าสติอันเรือนลาง ทว่ายังไม่ทันไรก็ได้ยินเสียงวิ้งกังวานข้างใบหู ความรู้สึกขนลุกซู่ลามไล่ตั้งแต่เรียวขาขึ้นมาถึงสันหลัง ในหัวแตกกระจายประดุจพลุไฟ นี่นับเป็นครั้งแรกที่ได้สัมผัสกับคำว่า เสร็จสมจนแทบจะเป็นบ้า

คาชาหยักยิ้มชวนลุ่มหลงค่อยๆ พรมจูบที่ข้างขาอ่อนด้านใน เสียงสวบสาบยามชายหนุ่มถอดกางเกงเหลือเพียงร่างเปลือยเปล่าประหนึ่งสัญญาณเตือนสุดอันตรายก่อนคลื่นยักษ์จะถาโถมถล่ม มาเบลได้ยินจังหวะหัวใจที่พึ่งจะผ่อนคลายเริ่มกลับมาตื่นตระหนกอีกครั้ง ขนตางอนยาวกะพริบถี่อย่างน่ารัก

คาชาสังเกตเห็นพลันเกิดความเอ็นดูแปลกๆ ขึ้น จึงได้โน้มตัวลงมา ประคองเลือดเนื้อที่กำลังครัดเคร่งจ่อปากทางละเอียดอ่อน พอพวกเขาประกบปากจูบแลกเปลี่ยนรสชาติ ในขณะที่ตกลงไปในห้วงแห่งความปรารถนา เอวแกร่งก็หยัดเหยียดทิ่มลึก กายเนื้อลำใหญ่ที่แทบจะไม่ใช่ขนาดของมนุษย์มุดผ่านร่างของมาเบลทีละนิดๆ

ฉีกกลางผ่าแยกตัวเธออย่างเหิมเกริม กระทั่งเบียดเข้าไปได้ทั้งหมด

“อึก! หาย…หายใจไม่ออก อื้อ!” มาเบลราวกับถูกเสาเข็มตอกตรึงไว้บนเตียง พื้นที่ด้านล่างคับแน่นเสียจนอึดอัด ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะรับของที่ใหญ่น่าสะพรึงขนาดนั้นเข้ามาได้

“ฮึ! ใช้ข้างล่างหายใจหรือไง แน่นเป็นบ้าเลย คืนนี้ฉันจะลงโทษเธอให้สาสม”

เขาจะใช้น้ำรักรดทั่วตัวเธอจนชุ่มเลย

ความดุดันของชายหนุ่มยามขยับโยกแทบจะใกล้เคียงกับคำว่าสัตว์ร้ายกระหายเลือด มาเบลหวาดหวั่นออกแรงจิกเล็บลงบนไหล่แกร่ง ลมหายใจที่แทบจะรวยรินก่อนหน้ายิ่งผ่านไปนานยิ่งหอบกระเส่าและสับสน ทำไมเธอถึงได้รู้สึกแปลกๆท่ามกลางจังหวะโจนจ้วงที่แสนหยาบร้อนนี้ เธอควรจะต่อต้าน แต่กลับกระหายอยากในสิ่งที่เขามอบให้

เจ้าหนี้สารเลวคนนี้ทำอะไรกับเธอ เขาล่อลวงให้เธอกลายเป็นผู้หญิงไร้ยางอายไปแล้วใช่ไหม

ชั่วขณะที่โลกหมุนเคว้งมาเบลถูกจับพลิกขึ้นมาด้านบน เส้นผมดำสลวยสยายคละใบหน้า ชายหนุ่มที่ด้านล่างบีบเคล้นบั้นท้ายงอนเต็มมือ เร่งเร้าให้หญิงสาวเติมเต็มความต้องการ

“ไหนลองขยับเองให้ดูหน่อย ฉันไม่ชอบท่อนไม้ ถ้าขย่มจนฉันแตกได้ รับรองว่าฉันมีรางวัลให้อย่างงาม”

มาเบลงุ่นง่านทำตัวไม่ถูกทันที ว่าไงนะ! จะให้เธอทำเขางั้นเหรอ เรื่องอะไรไม่ทราบ ที่พวกเราทำกันอยู่ไม่เรียกว่ามีเซ็กซ์โดยสมยอมพร้อมใจทั้งสองฝ่ายสักหน่อย เป็นเขาที่ต่ำช้าพาเธอมาเอง ยังอยากให้คนอื่นเขาสนองความใคร่ให้อีก

“ให้ล้านหนึ่ง ทีนี้จะเลิกทำหน้าเหมือนจะตายได้หรือยัง”

สารเลวไม่มีช่องให้หายใจเลย ปัญหามันอยู่ที่เงินซะเมื่อไหร่ล่ะ เจ็บใจนัก คิดว่ารวยแล้วจะฟาดหัวใครก็ได้ตามใจชอบเหรอ? มาเบลเกิดความโมโห ลุกออกไปเลยก็ไม่ได้ จะนั่งอยู่เช่นนี้เดี๋ยวก็โดนทรมานต่ออยู่ดี เธอจึงวางมือขยุ้มหน้าอกแน่นตึงของคาชา กัดฟันกรอดทำตามที่เขาปรารถนาอย่างเงอะงะงุ่นง่าน

“ฮ้า! แบบนั้นแหละ ดีมาก”

ลีลาย่ำแย่เหลือทน ทว่ากลับจุดประกายไฟใต้สะดือให้ร้อนแรงยิ่งกว่าสาวๆ ที่เป็นงาน เขาเคยผ่านผู้หญิงมาไม่น้อย แต่ไม่เคยมีอารมณ์ร่วมยามเริงรักได้เดือดพล่านเท่านี้ เขาอยากเอาชนะ อยากแกล้งไม่รู้จบ

ทั้งที่อีกฝ่ายสู้ไม่ได้สักทาง เป็นแค่สาวน้อยหน้ายู่คนหนึ่ง ก็ยังอยากเหนือกว่าแบบเด็กอายุห้าขวบ น่าตลกชะมัด

“อ๊า! ฮึก!”

เพราะหญิงสาวนั่งอยู่ด้านบนจึงสัมผัสได้ว่ากายเนื้อหยาบลำใหญ่เข้ามาลึกมาก จุกก็จุก แต่เพราะศักดิ์ศรีมันค้ำคอ มาเบลจึงขย่มโยกอยู่เช่นนั้นจนสุดท้ายก็หมดแรง ล้มฟุบลงไปบนแผ่นอกแน่นร้อนระอุอย่างไม่ยอม

“กำลังเสียวเลย ปกติเธอทำงานอย่างกับวัว พอเป็นเรื่องนี้ทำไมอ่อนแอนักล่ะ”

เหงื่อที่ชุ่มโชกไปทั้งแผ่นหลังเนียนบ่งบอกว่าคนตัวเล็กเหนื่อยแค่ไหน คาชาหัวเราะทุ้มคล้ายจะชอบใจยามศักดิ์ศรีของอีกฝ่ายสูงลิ่ว แต่สังขารกลับไม่เอื้ออำนวย เพื่อสานต่ออารมณ์ที่ค้างคาไว้ให้ถึงจุดหมาย เขาจึงเป็นฝ่ายเด้งเอวสวนแทงขึ้นไปจากข้างล่าง บีบเคล้นก้นแน่นเต็มมือจากนั้นตีไปทีหนึ่งจนเกิดรอยแดงอันเย้ายวนใจ

“อ๊ะ! ไม่นะ จะไม่ไหวแล้ว อร้ายยย!”

คาชากอดหญิงสาวไว้ พลางสบถหยาบ “แม่ง! จะแตก! อา!”

สิ่งที่พุ่งพรวดเข้ามาหลังจากจังหวะประสานถี่ยิบคือธารอุ่นเหนียวระลอกใหญ่ มาเบลกระตุกสั่น เสี้ยวสติที่เหลืออยู่ใช้ไปกับการก่นด่ามาเฟียหนุ่ม ไอ้คนสารเลวนี่ไม่ใส่ถุงยางอนามัยอีกแล้ว