เช้าวันใหม่ของวันธรรมดาวันหนึ่งที่แสนจะโคตรน่าเบื่อ วันนี้ผมตื่นขึ้นมาโดยที่ไม่ต้องให้นาฬิกาปลุก อาจจะเป็นเพราะว่าผมนอนแต่หัวค่ำเลยตื่นก่อน ก็ดีเหมือนกัน ตื่นเช้าแบบนี้ขอบตาจะได้ไม่ดำ แถมยังนอนเต็มอิ่มด้วย 

ผมนั่งให้สายตาของตัวเองปรับโฟกัสภาพในยามเช้าจนดูชัดเจนขึ้น สักพักจึงหันไปมองคนตัวสูงที่นอนอยู่ข้าง ๆ ในขณะกำลังหลับสบาย แถมยังเอาหน้ามาชิดตัวผมอีก

ดูเหมือนเมื่อคืนมันเอาแต่จะกอดผมให้ได้ จนต้องเอาหมอนข้างมากั้นไว้ ไม่งั้นได้ถีบมันลงเตียงแน่ จะปลุกดีไหมนะ ตอนนี้เพิ่งหกโมงนิดหน่อย เอาเป็นว่าผมไม่กวนมันดีกว่า ปล่อยให้มันนอนต่ออีกสักหน่อย เพราะไอ้เดย์เป็นคนนอนเยอะมาก ขนาดตอนเรียนมันยังไม่วายหลับลงได้ ถึงแม้ว่าจะนอนมาเต็มอิ่มก็ตาม 

ทันทีที่เปิดประตูห้อง กลิ่นข้าวผัดที่คุ้นเคยก็ลอยมาแตะจมูกแต่เช้า เมื่อผมสูดกลิ่นหอมกรุ่นนั้นเข้าปอดรู้สึกหิวตงิดขึ้นมาทันที ตอนเช้าแบบนี้นอกจากข้าวผัดแล้วจะมีอะไรกินอีกนะ แต่ก่อนอื่นผมต้องจัดแจงอาบน้ำเปลี่ยนชุดเสียก่อน คิดได้แบบนั้นผมเลยรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำแล้วจัดการธุระส่วนตัวทันที แต่ขณะที่ผมกำลังเดินกลับเข้าไปในห้องของตัวเอง สายตาดันไปเห็นแสงไฟจากห้องของแม่ยังไม่ปิด ผมเลยเดินเข้าไปกะจะปิดให้เพราะสงสัยแม่อาจจะลืม 

“เชี่ยอะไรวะเนี่ย!”

ผมสบถขึ้นเมื่อเห็นนิยายวายเล่มหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะอ่านหนังสือของแม่

“แม่ไม่ได้อ่านเองใช่ไหม”

ผมคุยกับตัวเองก่อนจะหยิบหนังสือเล่มนั้นขึ้นมาเปิดดู ในหนังสือเป็นรูปผู้ชายสองคนกำลังกอดกัน แถมภาพยังดูสิบแปดบวกเกินไปจนผมกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เป็นฝีมือยัยพี่มายด์แน่ ๆ แต่ผมไม่รอให้สงสัยนานหรอก รีบสาวเท้าเดินไปข้างล่างพร้อมกับหนังสือในมือ ตั้งใจไปถามแม่ถึงในครัว

“แม่ แม่อ่านนิยายวายเหรอ?”

ผมเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัยใคร่รู้ แต่เมื่อแม่เห็นผมมีสีหน้าแตกตื่น แม่ก็ดูเชิงเขินแกมตกใจขึ้นมาทันที 

“ว้าย โดนจับได้ซะแล้ว”

แม่ไม่ได้รู้สึกผิดอะไรแถมยังขำกลบเกลื่อน

“พ่อ พ่อดูแม่สิ ทำตัวเป็นพี่สาวอีกแล้ว”

ผมหันไปบ่นกับพ่อที่กำลังนั่งอ่านหนังสือธุรกิจบนโต๊ะอาหารในยามเช้า แต่พ่อไม่ได้ตอบอะไรนอกจากยกแก้วกาแฟขึ้นจิบแล้วพยักหน้าตอบรับ

‘โอ๊ย จะบ้าตาย ไอ้มาร์ชเอ๊ย!’   

“แม่แค่อยากจะพยายามเข้าใจลูกอย่างที่พี่มายด์แนะนำ” อยากจะเข้าใจโดยการอ่านนิยายวายเนี่ยนะ

“แม่ แต่ผมไม่ได้เป็นเกย์ไง”

ผมออกความเห็นคัดค้านหลังชนฝา อะไรกันครับเนี่ย ทั้งบ้านตอนนี้จะสนับสนุนให้ลูกเป็นเกย์ไม่ได้นะ นี่ลูกไงลูกชายสุดที่รัก

“มาร์ช แต่ความรักไม่ได้มีเรื่องเพศมาเกี่ยวหรอกนะลูก รักก็คือรัก”

แม่ยิ้มละมุนให้ผม ก่อนจะหมุนตัวกลับไปทำอาหารเช้าต่อ ปล่อยให้ผมยืนกลอกตามองบนอย่างเหนื่อยหน่าย

“รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดไปโรงเรียนแล้วลงมากินข้าวได้แล้ว อย่าลืมปลุกเดย์ด้วยนะ ไม่รู้ตื่นหรือยัง” 

“ครับ”

ผมไม่มีแก่ใจจะยืนเถียงอะไรต่อนอกจากเดินคอตกขึ้นไปบนบ้านตามคำสั่ง แล้วจัดการธุระส่วนตัวเหมือนทุกเช้าก่อนไปโรงเรียนตามปกติ พอผมขึ้นมาจึงเห็นว่าไอ้เดย์ตื่นแล้ว และมันก็เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดนักเรียนก่อนผมแล้วด้วย พอออกมามันจึงส่งยิ้มมาและยื่นสมุดการบ้านให้

“อะไรของมึง”

ผมทำหน้ามุ่ยใส่มันอย่างไม่พอใจ

“ให้ลอกไง การบ้าน ‘จารย์นิภา มึงยังไม่เสร็จแน่ ๆ” 

“เออ ขอบใจ”

ผมตอบมันห้วน ๆ ใจนึกอยากจะยิ้มขอบคุณแต่ยิ้มไม่ออกจริง ๆ เช้านี้มีแต่เรื่องน่าปวดหัว

“เป็นอะไร ทำไมทำหน้าแบบนั้น”

ไอ้เดย์กล่าวเสียงอ่อนพร้อมกับเอามือมาขยี้หัวของผมราวกับเป็นแฟนกัน แต่ผมปัดมือมันออกจากหัวทันควัน 

“อย่ายุ่งน่า ถอยไป กูจะไปอาบน้ำละ” 

“ให้ช่วยไหม”

ไอ้เดย์ถามพลางยกยิ้มเจ้าเล่ห์

“อย่ามาตลกไอ้เหี้ย ไม่ต้องเลย”

ผมชูนิ้วกลางใส่มันก่อนเดินไปหยิบชุดนักเรียนของตัวเองแล้วเข้าห้องน้ำ ปิดประตูเสียงดังประชดแม่ง