“จะเอาแบบนี้เหรอชา”

หญิงสาวขมวดคิ้วไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายกำลังพูดถึงเรื่องอะไร วีรภัทรแค่นหัวเราะออกมาก่อนที่เขาจะฉุดอีกฝ่ายเข้าไปในห้องน้ำและดันไหล่บางติดผนัง ขณะนั้นมีเสียงใครบางคนเปิดประตูเข้ามา ทั้งคู่จึงได้แต่เงียบรอจนกว่าคนด้านนอกจะออกไป

ชายหนุ่มจ้องหญิงสาวเขม็ง ขณะที่สโรชานั้นก็ไม่ได้หลบสายตา เธอไม่เข้าใจว่าทำไมวีรภัทรต้องโกรธขนาดนี้

“คุณคิดจะทำอะไร”

“ทำอะไรคะ”

หญิงสาวย้อนถาม เธอยังไม่ทันทำอะไรแล้วจะตอบคำถามเข้าได้อย่างไรกัน

“น้องชายผมเป็นคนดี อย่าดึงเขาเข้ามาเกี่ยวเรื่องนี้”

หญิงสาวเลิกคิ้วก่อนจะแค่นยิ้มออกมา ดูเหมือนว่าคนรักเก่าจะเข้าใจผิดอะไรไป ที่เธอคบหากับวีรภพก็เพราะความรัก ไม่ได้มีจุดประสงค์อย่างอื่นอย่างที่อีกฝ่ายเข้าใจ

“ถ้าคุณโกรธผมก็มาลงที่ผม น้องชายผมไม่เกี่ยว”

สโรชาพ่นลมหายใจออกมาด้วยความหงุดหงิด เธอรู้สึกแย่ที่หัวใจยังคงเต้นแรงเมื่อเจอหน้าคนรักเก่าอย่างวีรภัทร ขณะเดียวกันก็โมโหที่อีกฝ่ายพยายามปรักปรำเธอในเรื่องที่ไม่เป็นความจริง

“ฉันคบกับคุณภพเพราะว่าฉันรักเขา และฉันก็ไม่เคยรู้ว่าเขาเป็นน้องชายคุณ”

คำพูดนั้นคล้ายใบมีดกรีดใจ ชายหนุ่มตาแดงก่ำก่อนที่เขาจะพยักหน้าช้า ๆ

“เลิกกับผมไม่ทันไร คุณก็หาคนใหม่แถมยังหาได้รวดเร็วดี”

คำพูดที่เจตนาดูถูกทำให้สโรชาเหลืออด เธอตบหน้าชายหนุ่มเต็มแรงก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อย

“อย่างน้อยฉันก็ไม่แอบกินลับหลังแบบคุณ”

ว่าแล้วเธอก็ผลักวีรภัทรออกเต็มแรงและเดินออกมาด้วยความโมโห แต่ก่อนจะกลับไปยังโต๊ะอาหาร หญิงสาวก็ปรับสีหน้าให้นิ่งขึ้น เธอปั้นรอยยิ้มก่อนนั่งลงข้างคนรัก

“เป็นอะไรหรือเปล่า เข้าห้องน้ำนานเชียว”

เห็นแม่ของคนรักถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง หญิงสาวก็จำเป็นต้องโกหกอย่างไม่มีทางเลี่ยง

“พอดีหนูรู้สึกปวดท้องนิดหน่อยค่ะ”

หญิงสาวว่าอย่างนั้นก่อนชี้ไปยังอาหารจานหนึ่งที่มีรสชาติเผ็ดร้อน และอ้างว่าเธอนั้นกินเผ็ดมากเกินไปจนปวดท้อง พ่อกับแม่ของวีรภพไม่ได้ติดใจสงสัยอะไรและบอกให้ลูกชายดูแลหญิงสาวให้ดี โดยเฉพาะเรื่องอาหารการกิน

“ต้องดูแลสุขภาพให้ดีนะ เกิดวันไหนท้องหลานแม่จะได้แข็งแรง”

วีรภพและผู้เป็นพ่อหัวเราะร่วน ต่างจากหญิงสาวที่ฝืนยิ้มจนหน้าแห้ง เธอไม่ได้รังเกียจที่จะเกี่ยวดองและสร้างครอบครัวกับวีรภพ แต่เพราะเขาเป็นน้องชายของคนรักเก่า ทำให้เธอนั้นรู้สึกลังเลใจ

หัวข้อการพูดคุยในวันนี้ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องแต่งงานและเรื่องหลานเสียมากกว่า ซึ่งทุกครั้งที่ได้ยิน วีรภัทรก็รู้สึกว่าหัวใจของเขาค่อย ๆ ปวดร้าวมากขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่งเห็นว่าวีรภพและสโรชาใกล้ชิดสนิทสนมกัน เขาก็แทบทนไม่ไหว ในใจคล้ายมีไฟร้อนปะทุอยู่ตลอดเวลา

“เดี๋ยวผมแกะให้นะ”

ชายหนุ่มค่อย ๆ แกะกุ้งออกจากเปลือกและวางลงบนจานของหญิงสาว สโรชาฝืนกลืนลงคออย่างยากลำบาก อาหารที่เธอชอบกินวันนี้มันช่างไม่อร่อยเอาเสียเลย

นับตั้งแต่วันนั้นหญิงสาวก็ถูกวีรภัทรตามระราน อีกฝ่ายได้เบอร์เธอมาจากวีรภพ โดยอ้างว่าต้องการดีลหญิงสาวมาทำงานที่บริษัททำให้น้องชายหลงเชื่อและยอมให้ช่องทางการติดต่อหญิงสาวไป

สโรชารู้สึกปวดหัวเป็นอย่างมากจนต้องขอลางานช่วงบ่าย เธอเดินทางกลับมาที่คอนโดก่อนพบว่าวีรภัทรนั้นดักรอเธออยู่ที่ล็อบบี้ หญิงสาวไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเขาจึงพยายามเดินเลี่ยงไปทางอื่น แต่ชายหนุ่มนั้นไม่ยอมแพ้เขาเดินตามเธอขึ้นมาโดยอ้างกับเจ้าหน้าที่ว่าเป็นเพื่อนของหญิงสาว

ตอนแรกสโรชาตั้งใจจะปฏิเสธแต่ชายหนุ่มกลับกระซิบขู่ว่าหากเธอไม่ยอมให้เขาขึ้นไป จะบอกเรื่องของเธอกับเขาให้วีรภพรู้ หญิงสาวไม่ต้องการให้แฟนหนุ่มนั้นรู้เรื่องนี้จึงจำใจต้องยอม

“คุณดูมีความสุขดีนะ”

ชายหนุ่มประชดประชันก่อนจะหยิบกรอบรูปขึ้นมาดู สโรชาอยู่ในชุดสีชมพูหวานกำลังโอบกอดวีรภพ ทั้งสองสบตากัน ซึ่งภาพนั้นทำให้หัวใจของชายหนุ่มบีบรัดปวดหนึบ

“คุณต้องเลิกกับภพ”

หญิงสาวขมวดคิ้ว มือที่กำลังจะหยิบกระเป๋าหยุดชะงัก เธอหันมองอดีตคนรักก่อนจะเอ่ยขึ้น

“คุณไม่มีสิทธิ์มาบังคับให้ฉันเลิกกับใคร”

หญิงสาวไม่พอใจเป็นอย่างมาก จริงอยู่ที่วีรภพเป็นน้องชายเขา แต่ตราบใดที่อีกฝ่ายนั้นยังคงรักเธอก็จะไม่ยอมเลิกราเด็ดขาด

“ก็ได้ ถ้าคุณไม่เลิก ผมจะบอกเรื่องนี้กับภพ บอกว่าเราเคยรักกันมากแต่ไหนและรักกันท่าไหนบ้าง!”

“ทุเรศ!”

หญิงสาวเหลืออด เธอไม่อาจทนฟังคำพูดน่าเกลียดของอีกฝ่ายได้ น้ำเสียงนั้นตวาดลั่นก่อนที่เธอจะหยิบหมอนปาใส่เขาเต็มแรง

“ที่ผมพูดก็เรื่องจริงทั้งนั้น คุณคิดเหรอว่าน้องชายผมจะรับได้ถ้ารู้ว่ากำลังใช้ผู้หญิงคนเดียวกันกับพี่ชายตัวเอง!”

หญิงสาวสะบัดมือตบหน้าชายหนุ่มเต็มแรง ก่อนจะตบซ้ำอีกหลายที วีรภัทรรวบข้อมือบางก่อนจะยกร่างเล็กพาดบ่าเดินดุ่มเข้าไปในห้อง

“โอ๊ย!”

สโรชาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเมื่อร่างเธอถูกโยนลงเตียงเต็มแรง ชายหนุ่มปลดกระดุมเสื้อมองคนที่กำลังหยัดตัวลุกขึ้น เขาลากข้อเท้าหญิงสาวกลับมากลางเตียงก่อนทาบทับดักเธอไว้ในอ้อมแขน

“ปล่อยนะ! ปล่อย!”

หญิงสาวน้ำตาไหลเธอพยายามดิ้นรนขัดขืน แต่ทว่าก็ไม่อาจสู้แรงของคนที่แข็งแกร่งกว่าได้ เมื่อรู้ว่าอย่างไรก็หนีไม่พ้นเธอจึงปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามชะตากรรม หญิงสาวนอนนิ่งดวงตาเหม่อลอยไปยังภาพเบื้องหน้า วีรภัทรที่เห็นว่าอีกฝ่ายนั้นนิ่งไป ความละอายใจก็เกิดขึ้น เขาค่อย ๆ ถอยออกไปอย่างเชื่องช้าก่อนจะหยุดยืนมองเธอพักใหญ่ และเดินออกไปเงียบ ๆ ทิ้งให้หญิงสาวนอนสะอื้นด้วยความเจ็บปวดตามลำพัง

หลังจากร้องไห้จนน้ำตาเหือดแห้ง สโรชาก็รีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะอีกไม่นานวีรภพก็จะกลับมาแล้ว เธอไม่อยากให้เขาเห็นสภาพเช่นนี้เพราะไม่พร้อมที่จะตอบคำถามอะไรอีกฝ่าย

“ชา ทำไมไม่บอกผมว่าคุณไม่สบาย”

ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงพร้อมอังมือลงบนหน้าผากหญิงสาว

“ชาไม่อยากรบกวน”

เห็นว่าวันนี้เขาต้องเดินทางไปพูดคุยกับหุ้นส่วนที่ร้านอาหาร หญิงสาวจึงตัดสินใจเดินทางกลับมาเอง เพราะรู้ดีว่าหากวีรภพรู้เรื่องนี้ อีกฝ่ายก็พร้อมที่จะทิ้งงานเพื่อมาดูแลเธอ

หญิงสาวไม่อยากให้เป็นแบบนั้น เพราะรู้ดีว่าเธอไม่คู่ควรกับความรักของเขาเลยแม้แต่น้อย

“ชา ผมว่าช่วงนี้คุณดูเครียดนะ มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า”

เขาสังเกตมาสักพักแล้วว่าแฟนสาวนั้นมักจะเหม่อลอยและยิ้มน้อยลง ทั้งบางครั้งยังครุ่นคิดอะไรอยู่คนเดียวจนเขากังวลว่าอีกฝ่ายอาจมีเรื่องเครียดแต่ไม่กล้าบอกเขา

สโรชาส่ายหน้าก่อนจะยกยิ้มบาง เธอยังไม่พร้อมเล่าเรื่องนี้ให้อีกฝ่ายฟัง

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ชาแค่เหนื่อย ๆ”

ช่วงนี้งานเธอล้นมือ ยิ่งไปกว่านั้นยังถูกวีรภัทรส่งข้อความมากวนใจทุกวัน เธอจึงนอนไม่หลับเพราะคิดมาก