ปกรณ์เพิ่งปล่อยให้มีอาได้นอนตอนหกโมงเช้าของวันใหม่หลังจากที่ลงโทษเธอทั้งคืน หญิงสาวหมดสติไปเมื่อศึกครั้งสุดท้ายจบสิ้นลง ต่างจากชายหนุ่มที่ยังพอมีเรี่ยวแรงเหลืออยู่บ้าง

ปกรณ์ผละจากร่างบางอย่างแสนเสียดาย รีบไปจัดการอาบน้ำให้ตนเองอย่างลวก ๆ หากางเกงขายาว เสื้อยืดสีขาวมาสวมบนร่างกาย ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูชุบน้ำมาทำความสะอาดร่างกายของหญิงสาว เอาเสื้อยืดตัวโคร่งของตนเองสวมลงไปบนร่างที่อ่อนปวกเปียกของเธอ เสร็จแล้วจึงอุ้มเมียหมาด ๆ ที่นายหัวหนุ่มเต็มใจให้ตำแหน่งไปนอนอีกห้องหนึ่ง

ปกรณ์ดึงรั้งร่างนิ่มเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขน มีอาขยับตัว ยุกยิกเหมือนรำคาญ ก่อนจะซุกตัวหาไออุ่นจากอกกว้างและสอดแขนกอดเอวสอบของชายหนุ่มไว้ เมื่อได้ท่าที่สบาย เธอจึงหลับใหลไปอีกครั้งอย่างสบายใจ

ท่าทางออดอ้อนโดยไม่รู้ตัวของคนตัวเล็กในอ้อมกอด ทำให้ปกรณ์อดที่จะยกยิ้มมุมปากไม่ได้ ชายหนุ่มก้มลงไปหอมบนศีรษะสวย หลับตาและเข้าสู่นิทราในที่สุด

เวลาแปดโมงเช้า เสียงครางของคนที่ซุกตัวอยู่ข้างเขาทำให้ปกรณ์สะดุ้งตื่นขึ้นมา เขาก้มลงมองไปยังหญิงสาวในอ้อมแขน เห็นเธอพูดพึมพำคนเดียวเบา ๆ จึงยกมือไปอังบนหน้าผากของร่างบาง แต่เพียงแค่แตะเบา ๆ ก็รู้สึกได้ถึงความร้อนจนถอนมือออกแทบไม่ทัน

เรือหายแล้ว นี่เขารังแกคุณหนูขี้วีนหนักจนถึงกับจับไข้เลยหรือนี่

ปกรณ์ขยับตัวลุกขึ้น เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ก่อนจะกดโทรออกหาป้านิ่ม เขาโทรบอกป้าให้ทำความสะอาดห้องนอนเมื่อคืนและทำข้าวต้มมาให้เขาด่วนที่สุด ส่วนตัวเขาเดินออกมาที่ห้องครัวเล็ก รื้อหายาแก้ไข้สองเม็ด เมื่อพบแล้วก็ถือติดมือเข้าไปในห้องนอน

“มีอา ที่รัก ลุกขึ้นมากินยาก่อน คุณไม่สบาย” ปกรณ์เขย่าร่างบางเบา ๆ เพื่อปลุกหญิงสาวให้ตื่น

มีอาลืมตาขึ้นมาแต่ไม่ได้สติมากนัก ชายหนุ่มบอกให้อ้าปาก เธอก็อ้าปาก ปกรณ์ป้อนยาให้หญิงสาวกินที่ละเม็ด เสร็จแล้วจึงประคองให้คนตัวเล็กนอนลงบนเตียง ตนเองไปเอากะละมังกับผ้าขนหนูมาเช็ดตัวให้ด้วยความอ่อนโยน

ตั้งแต่เมื่อคืนที่เขาลงโทษคุณหนูขี้วีนอย่างหนักหน่วง ทุกส่วนบนเรือนกายที่แสนเย้ายวนนี้เขาจึงเห็นและสัมผัสมาหมดแล้ว แต่ในเวลาเช้าแบบนี้ เขาสามารถมองเห็นส่วนต่าง ๆ บนร่างกายของเธอได้อย่างชัดเจน

ไอ้กร แค่เช็ดตัวเท่านั้น เรื่องง่าย ๆ แกทำได้ ปกรณ์ปลอบใจตัวเองไปแบบแกน ๆ

ร่างบางตรงหน้าบอบช้ำจากการลงทัณฑ์ไปไม่น้อย มีรอยแดง รอยจ้ำตามหน้าอก ขาอ่อนด้านใน และลำคออยู่ทั่วร่างกาย พอต้องมาเช็ดตัวให้เธอทุกซอกทุกมุมแบบนี้ จึงทำให้เขาเห็นร่องรอยฝากรักที่ตัวเองทำไว้อย่างชัดเจน เขาจึงได้แต่ก่นด่าตนเองในใจว่าทำไมถึงได้รุนแรงขนาดนี้ สมแล้วที่หญิงสาวเรียกเขาว่าคนเถื่อน เขาควรยั้งอารมณ์ไว้บ้าง ไม่ใช่ฝืนทำทั้งที่รู้ว่าเธอยังไม่เคยมาก่อน

ปกรณ์ดูแล เช็ดตัว ป้อนยา ป้อนข้าวให้หญิงสาวจนถึงช่วงเย็น ไข้จึงลดลง

“ไม่มีไข้แล้ว เฮ้อ เหนื่อยชะมัด” ปกรณ์บ่นหลังจากที่ยกมือขึ้นอ่านหน้าจอเครื่องวัดไข้ในมือ ก่อนที่จะวางเครื่องมือไว้ข้างโต๊ะหัวเตียง

เมื่อชายหนุ่มจัดการเก็บอุปกรณ์ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาจึงก้มลงไปนอนกอดร่างงามนุ่มนิ่มไว้ในอ้อมอกและเอามือลูบไล้ไปที่แก้มนุ่มเบา ๆ

“รู้ไหม คุณเป็นคนแรกที่ผมดูแลถึงขนาดนี้ ดังนั้นหายแล้วต้องตอบแทนผมด้วยนะ ไม่ขออะไรมาก แค่ออนท๊อปให้ผมก็พอ ได้ยินไหม” ปกรณ์ไม่สนใจว่าหญิงสาวจะรับรู้หรือไม่ แต่เขาเหมาเอาแล้วว่าความเงียบคือการตกลง ก่อนที่จะหลับตาและก้าวเข้าสู่นิทราตามกันไปในที่สุด

เมื่อมีอารู้สึกตัวตื่นขึ้นมา รอบกายก็มืดไปหมด เธอไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน จำได้แค่ว่าเธอไปเที่ยวผับ มีชายสองคนมาชวนเต้นและเหมือนจะเข้ามาจีบ หลังจากนั้นมีอาก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย

ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสัมผัสได้ว่าตนเองกำลังกอดใครสักคนอยู่ น่าจะเป็นผู้ชาย ด้วยรูปร่างที่สัมผัสนั้นใหญ่กว่าตนเองแน่นอน มีอาพยายามขยับตัวออกจากอ้อมแขนของคนที่ตนเองกอดอยู่

แต่ดูเหมือนโชคจะไม่เข้าข้างเธอมากนักเมื่อคนในความมืดรู้สึกตัวขึ้นมาเสียก่อน

“ตื่นแล้วเหรอ รู้สึกเป็นไงมั่ง” เสียงที่รู้สึกคุ้นเคยในความทรงจำทำให้มีอาขยับตัวถอยออกมา

เธอเอื้อมมือไปข้างหัวเตียง เพื่อเปิดโคมไฟ ควานหาอยู่ไม่นานก็เจอสวิตช์ เมื่อพบแล้วจึงกดเปิด หวังจะให้ความสว่างไขข้อข้องใจว่าใครที่นอนอยู่ข้างเธอ

และเมื่อมีอาหันมามองคนที่ตนเองนอนด้วย หญิงสาวก็กรีดร้องขึ้นมาทันที

“ไอ้คนเถื่อน ไอ้ ไอ้....” มีอาชี้มือมาที่ปกรณ์

“นี่ ยัยคุณหนูขี้วีน คำก็คนเถื่อน สองคำก็คนเถื่อน เป็นไง ได้คนเถื่อนเป็นผัว ยังจะทำอวดดีอยู่ไหม” น้ำเสียงของปกรณ์หงุดหงิดเล็กน้อยเพราะแทนที่ตื่นขึ้นมาจะอารมณ์ดี กลับต้องเจอกับคำด่าของแม่เมียตัวน้อย

เห็นดังนั้นเขาจึงอยากแกล้งเธอขึ้นมาบ้าง

“ใครเป็นผัวฉัน แกไม่ใช่ผัวฉัน”

เมื่อเถียงกันมาถึงตรงนี้ ความทรงจำเมื่อคืนเริ่มกลับคืนมา เธอถูกคนเถื่อนตรงหน้าข่มขืนทั้งคืน และไม่ยอมปล่อยให้เธอได้นอนจนถึงเช้า ก่อนที่เธอจะสลบไป

มีอาขยับตัว หมายจะเข้าไปตบไอ้คนเถื่อนตรงหน้า

“โอ๊ะ เจ็บ” มีอาอุทานออกมาเมื่อกึ่งกลางกายของตนเองเจ็บแปลบขึ้นมา

แต่ตอนนี้มีอาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เธอฝืนตัวเองลุกขึ้นนั่งบนที่นอน ลงมือทุบตีไปบนร่างกายของคนตัวโตตรงหน้า

ปกรณ์ใช้มือหนาปัดป้องและจับมือน้อย ๆ นั้นไว้ก่อนที่จะดึงยัยคุณหนูขี้วีนเข้าปะทะหน้าอกของตนเอง

“ปล่อยนะ ไอ้บ้า ไอ้คนเถื่อน” มีอาว่าพลางดิ้นดุกดิกบนร่างหนา

ปกรณ์ที่กำลังหักห้ามใจตนเองเริ่มจะทนไม่ไหว เมื่อร่างนุ่มนิ่มของหญิงสาวเสียดสีไปตามร่างกายของตนเองจนทำให้อะไร ๆ ที่ควรสงบตื่นขึ้นมา

“หยุดดิ้น ถ้าไม่อยากโดนเหมือนเมื่อคืน” ปกรณ์ขู่ร่างบางตรงหน้า มีอาหยุดดิ้นทันที

“หิวไหม คุณเป็นไข้จำได้หรือเปล่า ลุกมากินข้าว จะได้กินยา แล้วนอนพักผ่อน แต่ถ้าดื้ออยากจะหนี ขอบอกไว้ก่อนเลยว่าที่นี่เป็นเกาะ จะออกจากเกาะมีทางเดียวคือว่ายน้ำข้ามไป จะรอดไหมก็แล้วแต่คุณจะคิด ถ้าเป็นเด็กดี ไม่ดื้อ ผมจะให้อิสระกับคุณ เลือกมาจะเอายังไง”

ปกรณ์ให้ทางเลือก โดยเนื้อแท้แล้วเขาก็ไม่ใช่คนใจร้ายอะไร ไหน ๆ ก็ข่มเหงยัยตัวแสบนี่ไปแล้ว เขาแค่อยากจะดัดนิสัยแย่ ๆ ก่อนที่จะคุยกันดี ๆ

“ว่าไง” ปกรณ์ถามย้ำ

“ไหนล่ะข้าว ไหนล่ะยา” มีอาตอบคำถามด้วยคำถาม ทำให้ปกรณ์ยิ้มกว้าง

เออเนาะ จะยอมรับง่าย ๆ ก็กลัวเสียหน้าหรือไงแม่คุณ

“คุณยังไม่หายดี รออยู่ในห้องนี้แหละ เดี๋ยวผมไปอุ่นข้าวต้มมาให้ จะได้กินยา” ปกรณ์บอกก่อนที่จะลุกขึ้นเดินออกไปที่ห้องครัว

ชายหนุ่มอุ่นข้าวต้มที่ป้านิ่มทำไว้ให้ตั้งแต่หัวค่ำ ไม่เกินห้านาที ร่างสูงก็ถือถ้วยข้าวต้มมานั่งบนเตียงฝั่งหญิงสาว

“จะกินเองหรือจะให้ผมป้อน”

“ฉันกินเองได้”

มีอายื่นมือไปรับถาดถ้วยข้าวต้มมา ตักกินไปที่ละคำ แต่คงเพราะเกือบ 24 ชั่วโมงแล้วที่เธอไม่ได้กินข้าว ทำให้หญิงสาวรู้สึกหิวและจ้วงตักข้าวต้มกินด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว

ปกรณ์นั่งมองแม่เมียตัวน้อยกินข้าวต้มด้วยความหิวโหย จึงได้แต่ยิ้มน้อย ๆ เพราะรู้สึกขบขัน

ถ้าไม่ดื้อก็น่ารักดีแฮะ

ปกรณ์ยื่นแก้วน้ำดื่มให้หญิงสาวเมื่อเห็นเธอตักข้าวต้มเข้าปากครั้งสุดท้าย มีอากล่าวขอบคุณเบา ๆ ก่อนจะยกแก้วน้ำขึ้นดื่มแล้วยื่นถาดแก้วน้ำและถ้วยข้าวต้มคืนให้คนเถื่อน

ปกรณ์รับถาดมาแล้วเดินเอาออกไปเก็บที่ด้านนอก ก่อนจะกลับเข้ามาในห้องนอนอีกครั้ง

ทั้งสองคนกำลังทำสงครามความเงียบใส่กัน ประหนึ่งว่าใครพูดก่อนจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ สุดท้ายมีอาทนไม่ไหวจึงเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้น

“ฉันขอไปเข้าห้องน้ำหน่อยได้ไหม”

“ฉันขอไปเข้าห้องน้ำหน่อยได้ไหมคะ” ปกรณ์ทวนคำถามที่หญิงสาวขาดความสุภาพ ต่อท้ายด้วยเสียงเข้มที่เหมือนจะสำทับ

“ฉันขอไปเข้าห้องน้ำหน่อยได้ไหมคะ” มีอาปวดท้องมากเสียจนไม่อยากเสียเวลาต่อล้อต่อเถียงกับชายหนุ่ม เธอจึงรีบทำตามที่เขาบอกอย่างไม่อิดออด

“อ๊ะ” มีอาอุทานออกมาหลังจากที่พยายามลุกขึ้นด้วยความยากลำบาก

ปกรณ์เห็นดังนั้น จึงเดินเข้าไปอุ้มเมียขี้วีนที่ตอนนี้เรียบร้อยขึ้นเยอะ พาไปส่งที่ห้องน้ำ เพราะขืนรอให้เจ้าตัวเล็กเดินไปเอง ไม่รู้คืนนี้จะได้นอนหรือเปล่า ไหน ๆ ก็ข่มเหงจนเธอป่วยไปรอบหนึ่งแล้ว ก็ขอทำดีชดเชยละกัน

ปกรณ์อุ้มมีอามาส่งที่ห้องน้ำ เมื่อเสร็จแล้วจึงถอยหลังออกไปนั่งรอบนเตียง ซึ่งห้องน้ำก็อยู่ในห้องนอนนั่นแหละ

เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู ปกรณ์จึงเดินไปอุ้มมีอามานอนที่เตียงเหมือนเดิม

“อย่าดื้อ คืนนี้คุณเหนื่อยและไม่สบาย รอให้หายก่อน แต่ถ้าอยากออกกำลังกายตอนดึก ผมไม่มีปัญหา” ปกรณ์ขู่ยัยเมียตัวแสบเสียงดุ

มีอาเมื่อได้ยินเสียงขู่ เธอก็รีบล้มตัวลงนอนอย่างว่าง่าย หันหลังให้คนเถื่อน เลิกผ้าห่มขึ้นมาคลุมถึงลำคอ เอาหมอนที่เหลือมาวางไว้ตรงกลาง

“ห้ามข้ามมา นี่คือที่ของฉัน” มีอาบอก

ปกรณ์หัวเราะเสียงดังที่แม่เมียตัวน้อยคิดว่าการทำเช่นนี้จะห้ามเขาได้ ช่างไร้เดียงสาเหลือเกิน ปกรณ์ส่ายหัวเบา ๆ ก่อนที่จะล้มตัวลงนอนเช่นกัน

เมื่อถึงช่วงใกล้รุ่ง ปกรณ์ก็ตื่นขึ้นมาเต็มตา ก่อนที่จะขมวดคิ้วเมื่อแม่เมียตัวน้อยกำลังกอดตนเองอยู่ ใบหน้าเล็ก ๆ นั้นกำลังซุกอยู่ตรงอกของเขา เธอนอนหนุนแขนเขา หลับตาพริ้ม ยิ้มน้อยๆ เหมือนเจ้าหญิงที่กำลังฝันดี

ปกรณ์ฉวยโอกาสนี้พิจารณาใบหน้าเล็ก ๆ นั่นอย่างละเอียด ผมสีบลอนด์ดัดปลายถึงกลางหลัง เส้นผมที่นุ่มเหมือนไหมชั้นดี คิ้วโก่งได้รูปลากออกไปทางใบหูเล็กสะอาด ขนตายาวงอน เขาไม่รู้ว่าเธอมีดวงตาสีอะไร จมูกเชิดรั้นน้อย ๆ บ่งบอกได้เป็นอย่างดีถึงความหยิ่งและไว้ตัว นั่นสิเนาะ ไม่งั้นเธอคงไม่เรียกเขาไอ้คนเถื่อน

ปกรณ์ลากไล้สายตาลงมาถึงปากเล็กเป็นกระจับได้รูปสีเชอรี่ที่เขารู้ดีว่ามันหวานแค่ไหน คางมนที่รับกับช่วงลำคอระหง ส่งให้หญิงสาวยิ่งดูน่ารักน่าทะนุถนอมไปกันใหญ่

ปกรณ์มองผ่านลงไปถึงหน้าอก ตัวประถมแต่นมมหา’ลัย หุ่นของเธอเหมาะกับสมญานามนี้มาก และเขารู้ดีว่าก้อนเนื้อหยุ่นทั้งสองของเธอมันนุ่มเด้งสู้มือสู้ปากเขามากแค่ไหนเมื่อคืนนี้

เวร

กลิ่นหอม ๆ ที่ออกมาจากร่างบาง เนื้อตัวนุ่มนิ่มที่บดเบียดร่างกายเขาอยู่ เริ่มรบกวนนายหัวน้อยให้เริ่มตื่นขึ้นมา ยิ่งเป็นตอนเช้าแบบนี้ มันยิ่งตื่นง่าย ทำยังไงมันถึงจะสงบละเนี่ย

แม่เมียตัวยุ่งก็หลับไม่รู้เรื่องรู้ราว เธอจะรู้ไหมว่ากำลังทรมานเขาอยู่