อุปมาเปรียบเหล่าอนุน้อยดั่งตะพาบในไห ลูกไก่ในกำมือ

บรรดาสตรีหยิ่งจองหองเมื่อหมดฮูหยินผู้เฒ่าก็เหมือนหมดร่มเงาปีกที่คอยกางปกป้องคุ้มฟ้าคุ้มฝน ไม่ต้องพูดถึงว่าสามีไม่รักไม่เอ็นดู เศษเสี้ยวหัวใจสักนิดก็ไม่ได้ครอบครอง นับประสาอะไรกับที่หลายปีมานี้ พวกนางมีชนักติดหลังหมักหมมสิ่งโสมมไว้ไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่

เด็กหญิงตัวน้อยคลี่รอยยิ้มหวานหยดไปถึงดวงตา.. ประกาศการเถลิงอำนาจเหนือบัลลังก์หลังบ้านของซีเยว่อย่างเป็นทางการหอมหวนเลิศรส

ออกมาดีอย่างยิ่ง!

ม่านการแสดงโรงใหญ่ปิดลงพร้อมกับประตูหลักบ้านตระกูลซี ไม่มีใครไม่ชื่นชอบเรื่องราวเหนือจินตนาการ แล้วจะมีอะไรเหมาะสมไปกว่าเทพธิดาและเซียนแฝดพร้อมด้วยเมฆมงคลสีทองปะทะแม่ดอกบัวขาวแสนใจบุญ มนุษย์ผู้ชื่นชอบการกินแตงมีศักยภาพในการเป็นกระบอกเสียงที่ดีโดยธรรมชาติ พวกเขามีอยู่ทุกหนทุกแห่งและสามารถกระจายข่าวได้เร็วใกล้เคียงกับเครือข่ายอินเทอร์เน็ต 5G

จะดีจะร้ายก็ชัดเจนแล้วว่านายท่านซีเฉาหยางแห่งหอการค้าหยางลี่อยู่ข้างใคร

เรื่องจิ๊บจ๊อย สิว ๆ

สร้างความร้าวฉานแถมให้ด้วยรอยใหญ่

“หูหนวกหรือ.. บ้านข้าเลี้ยงคนพิการไว้หรืออย่างไร” คหบดีใหญ่สะบัดมือไล่เหล่าอนุภรรยา พฤติกรรมการปฏิบัติต่อสตรีที่ไม่เคยต้อนรับซ้ำยังเฉยชาระคนกราดเกรี้ยว คำก็ตาบอดสองคำก็หูหนวก

อดคิดไม่ได้ว่า บางทีอาการปากแซ่บอาจจะสืบทอดทางสายเลือด

ซีเยว่กอดคอตบหลังบิดาตนเองดัง ‘ปุ’

“โอ๋ ๆ เยว่เอ๋อร์ยกโทษให้ หายโกรธแล้ว”

อารมณ์เด็กแปรปรวนง่าย แต่แกล้งหาเรื่องนี่ก็เรื่องจริงไม่จ้อจี้!

“เพียงเจ้ายกโทษให้คนโง่เขลา ปรารถนาสิ่งใดล้วนได้ทั้งสิ้น” ซีเฉาหยางลูบศีรษะธิดาตัวน้อย ในขณะที่ดวงตาคู่ดุทอประกายอ่อนแสงทอดออกไปสบมองหญิงงามราวกับต้องการให้คำสัญญาอย่างหนักแน่น “ข้าสาบานจะไม่มีผู้ใดรังแกเจ้าได้อีก”

เว่ยเฉินลี่ฟังลมปากบุรุษผู้หนึ่งไม่ยินดียินร้าย ดวงตาไร้ระลอกคลื่นไม่หลบเลี่ยง

“จำคำของท่านไว้ ซีเฉาหยาง”

วันนี้อากาศก็ดีนะ แต่ทำไมเหมือนเมฆจะตั้งเค้าอึมครึม

เอาเถอะ ความสัมพันธ์ที่แตกร้าวราวกับจะพังทลายลงไปได้ทุกเมื่อ หากไม่มีโซ่ทองสองเส้นผูกใจไว้จะให้เจอหน้ากันแล้วหวนนึกความหลังหวานชื่นคืนดีปุบปับก็ดูจะเป็นอุดมคติมากไปสักหน่อย หากมารดาคนงามมีเหตุผลน้อยกว่านี้สักหน่อยอย่าว่าแต่พูดคุยเลย ปรายตามองสักนิดคงไม่มีหวัง ไม่ต้องพูดถึงกลับมาเหยียบบ้านหลักตระกูลซี

บิดา ขอบคุณลูกสาวซะนะที่ทำให้มีวันนี้

อย่างไรก็ดี เมื่อมางานศพแล้วสิ่งที่ขาดไปไม่ได้คือ การจุดธูปไหว้ศพตามธรรมเนียม จุดประสงค์หลักเพื่อเช็กว่าตายจริง จุดประสงค์แอบแฝงเพื่อเมียงมองเหยียดเย้ยหยันอริเก่า ต่อให้กายหยาบไม่เห็นก็ให้กายละเอียดสะดุ้งสะดิ้งระหว่างถูกท่านยมไต่สวน

ระบบไม่มีไอเทมสาปแช่งอ่อ?

[ โฮสต์ที่รัก! ระบบคืนความสุขแก่คู่ยวนยางเป็นระบบมงคล! ]

[ ระบบมงคลไม่ใช้ของอัปมงคล! ]

โธ๊ สมัยนี้อะไรอะไรก็พัฒนา ระบบจะมัวดักดานอยู่กับของเก่าไม่ได้นะ ลองเปิดตามองโลกกว้าง เปิดใจรับสิ่งใหม่ ลองใช้สิ่งอัปมงคลดูบ้างไม่แน่อาจจะติดใจ

ลองสิ! ลองเล้ย!

[ โฮสต์ที่รัก! โปรดหยุดชักชวนให้ระบบลิ้มลองอบายมุข! ]

ซีเยว่คลี่ยิ้มซุกซนบนใบหน้า พยายามหลอกล่อแนะนำระบบด้วยความจริงใจในขณะที่กอดคอพ่อมองแม่ที่เดินห่างกันเป็นโยชน์ ห่างชนิดที่ดาวหางพุ่งผ่านโลกยังมองออกว่าสายใยแย่สุด อีกไกลแค่ไหนก็คือไกล ไม่มีสัญญาณขยับระยะห่างสักนิด

แล้วหันมาดูคนตัวใหญ่ทึ่มทื่อที่เดิน ๆ หยุด ๆ ห่วงหน้าพะวงหลัง

ให้มันได้อย่างนี้สิ

มือนุ่มทุบหลังบิดาตนเอง เตรียมใจมือใหญ่เท่าใบลาน “ท่านพ่อ! ท่านแม่นั่งรถม้ามาเหนื่อยมาก! ทำไมท่านไม่ประคองท่านแม่เจ้าคะ ใช้ไม่ได้เลย”

หาข้ออ้างให้แล้ว จงรีบปฏิบัติตัวเป็นสามีที่ดี!

ซีเฉาหยางหูตั้งหางกระดิก ลูกสาวช่างเป็นตะเกียงแสงสว่างไสวส่องทาง

“พ่อเข้าใจแล้ว เป็นพ่อที่ไม่เอาไหน จะประคองแม่เจ้าเดี๋ยวนี้!”

“ไม่ต้อง”

เว่ยเฉินลี่ยกมือห้ามญาติ ภรรยาสาวสวยดับฝันสามีไม่เหลือเยื่อไว้ใย พูดประโยคแรกด้วยน้ำเสียงเฉยชา ก่อนจะอ่อนลงเมื่อพูดประโยคหลังกับลูกสาว “ก้อนแป้ง แม่ของลูกไม่เหนื่อยเลย”

“งือ..”

เด็กหญิงตัวเท่าเมี่ยงเม้มปากแน่น คิ้วโก่งขมวดมุ่นประหนึ่งว่าสมองน้อย ๆ มีเรื่องราวให้คิดตรึกตรองไม่จบไม่สิ้นยากเย็นนัก “แต่ท่านแม่เดินห่างมาก บ้านก็ใหญ่มาก ขาท่านพ่อก็ยาวเกินไป หากพลัดกันท่านแม่จะหลงนะ”

ซีเฉาหยางไม่เคยรู้สึกว่าการขายาวดีเท่าวันนี้มาก่อน “พวกเจ้าไม่อยู่ มีการเปลี่ยนแปลงไปมาก เดินใกล้หน่อยเถอะ”

“...” เว่ยเฉินลี่หลุบดวงตาสีน้ำตาลอ่อน

ซีเยว่คุ้นเคยกับการคิดหาเหตุผลก่อนปฏิเสธของท่านแม่ดีเชียวล่ะ!

ไม่ดีก็ต้องดี ท่านแม่ไม่ลำบากใจจนเกินไป ท่านพ่อไม่ทุกข์จนเกินควร ส่วนซีหยวนก็สบายใจที่อยู่ใกล้กับพี่สาว ขณะที่ซีเยว่ก็พยายามให้ภารกิจคืบหน้าต่อไป

เส้นทางระหว่างหัวใจใกล้แค่นี้ ระยะห่างเท่าลูกสองคนกั้น

เว่ยเฉินลี่โปรยยิ้มหยอกล้อลูกสาว “เยว่เอ๋อร์ของแม่ติดน้องชายล่ะสิ”

“อ๊ะ เยว่เอ๋อร์ติดท่านแม่ด้วยนะ!”

บรรยากาศระหว่างทางเดินไปสู่โถงตั้งศพของฮูหยินผู้เฒ่าที่เรือนของนางเองไม่ดีไม่แย่ ซีเยว่ส่งเสียงเจื้อยแจ้วคุยเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ กับซีหยวนตลอดทาง บุพการีมองลูกร่าเริงก็มีความสุข ใบหน้าประดับรอยยิ้มอบอุ่นไปด้วย

ไม่ว่าใครเห็นล้วนให้นิยามเป็นคำเดียวตรงกันว่าครอบครัวสุขสันต์!

เสียอย่างเดียวคือเสียงสะอื้นปลอมเปลือกสุดจะทำลายมู๊ดที่เรือนไม้หลังใหญ่โต แต่ช่างเถอะ มันก็จัดว่าเป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องมีบีบน้ำตากันบ้างอะไรบ้าง อย่างไรก็ดีว่ากันว่าเด็กมีสัมผัสไวต่อความรู้สึกแปลกประหลาดเป็นความจริงทุกประการ ซีเยว่และซีหยวนกุมมือกันแน่น ฝาแฝดพร้อมใจกันหยุดเท้าห่างจากโลงซึ่งถูกประดับประดาอย่างงดงามของหญิงย่าหลายคืบ

“เจี่ยเจีย”

หมายเลขหนึ่งหมายเลขสองรู้สึกมีอะไรแหม่ง ๆ

จิ้งจอกเด็กปักธูปลงกระถาง “ท่านพ่ออุ้มหน่อยเจ้าค่ะ”

ตี้ตีที่น่ารักอยู่เฉย ๆ เดี๋ยวเจี่ยเจียดูเอง

ลูกสาวร้องขอมีหรือที่ซีเฉาหยางจะปฏิเสธ คหบดีหนุ่มปักธูปตามไปติด ๆ ก่อนจะอุ้มลูกสาวขึ้นมาในอ้อมแขน สูงพอที่จะให้ซีเยว่มองในโลงที่ยังไม่ถูกปิดซึ่งมีร่างของหญิงวัยกลางคนหลับตาพริ้มคล้ายกับเพียงพักผ่อนอยู่เท่านั้น นางยังคงเหมือนคุณหญิงย่าในความทรงจำทุกประการ สวมใส่เสื้อผ้าหรูหรา เครื่องประดับประณีตมีราคา แต่งแต้มใบหน้าด้วยเครื่องประทินโฉมสีเข้ม สวยงามซุกซ่อนไว้ด้วยพิษสง

ความโดดเด่นที่สุดของนางคือ ดวงตาซึ่งสืบทอดมาถึงซีเฉาหยางและฝาแฝดหงส์มังกรไม่มีผิดเพี้ยน

ก็ยังดีที่เหมือนกันบ้าง

ไม่อย่างนั้นคงคิดแล้วว่าเก็บซีเฉาหยางมาจากถังขยะ

ประเด็นคือ ถึงจะเป็นร่างของฮูหยินผู้เฒ่าที่หน้าตาเหมือนผู้เฒ่าแต่ความรู้สึกกลับไม่ใช่ จะบอกว่าตายไปแล้วแต่กลิ่นอายของคนใช่ว่าจะเปลี่ยนกันได้เพียงแค่นอนอยู่นิ่ง ๆ ผู้อื่นอาจไม่สังเกตเห็นทว่าซีเยว่ที่กำลังพิจารณาศัตรูคู่แค้นซึ่งยังไม่ได้สะสางตั้งแต่หัวจรดเท้าตั้งแต่เท้าจรดหัว สังเกตเห็นเปลือกตาขยับไหวริก ๆ จับจ้องนานสักหน่อยจึงจะเห็นช่วงอกขยับขึ้นลงนานครั้ง

ซีเยว่จุดยิ้มที่มุมปาก รัดคอบิดาตัวเองแน่นขึ้นอย่างคลางแคลง

ไหนว่าขิตแล้ว!

ศพที่ไหนจะยังหายใจอยู่อีก???

น่าเสียดายที่ไม่ได้มองมากกว่านั้น ฝ่ามือที่ใหญ่และอุ่นของบิดากลับดันศีรษะของเด็กหญิงซบไหล่ อาจจะเป็นครั้งแรกที่ซีเฉาหยางกับเว่ยเฉินลี่มีความคิดเห็นตรงกัน เพราะพะวงว่าบุตรสาวและบุตรชายที่รักจะผวาศพคนตายและหวาดกลัวย่าที่เคยทำร้ายตนเองมาตั้งแต่เด็กจึงรีบพาคำนับเคารพศพลวก ๆ

หนุ่มสาวเดินลิ่ว ๆ อุ้มลูกแฝดด้วยความสามัคคี เผลออึดใจเดียวเรือนไม้ฮูหยินผู้เฒ่าก็ไกลออกไปเรื่อย ๆ

พยายามนึกไปด้วยว่าซุกเบ็ดตกปลาไม้ไผ่ม่วงไว้ตรงไหนในรถม้า

ในเมืองไม่มีปลาให้ตกก็ยังมีคนให้ตี!

อาทิ เช่น บิดาบังเกิดเกล้า!

ซีเยว่หายใจฟึดฟัด ตั้งใจอย่างยิ่งว่าคืนนี้จะเปิดประวัติท่านพ่อต้มตุ๋นของตัวเองอ่านให้ละเอียดยิบ อย่างน้อย ๆ ก็ต้องได้รู้ว่าศพปลอมที่นอนอยู่ในโลงคือใคร สตรีนางใดอาจหาญหาเรื่องอัปมงคลใส่หัวขนาดนั้น ที่สำคัญคือ มีเหตุผลอะไรให้จัดงานศพปลอมนี่ขึ้นมา

คิดสะระตะจนมารดาเป็นห่วง

หญิงงามถามไถ่ เกลี่ยเส้นผมของเด็กหญิงทัดหูอย่างอ่อนโยน “เยว่เอ๋อร์ของแม่ กลัวหรือลูก”

“อื้อ” ซีเยว่กอดบิดาพลาง ซบแก้มกับมือมารดาพลาง

ถือโอกาสอ้อนสองคนไปพร้อมกัน

หยอดคำหวานส่งเสียงใส “ไม่กลัวหรอก เยว่เอ๋อร์มีพวกท่าน”

เว่ยเฉินลี่ผ่อนคลายลงเมื่อเห็นรอยยิ้มและได้ยินเสียงจากริมฝีปากเคลือบน้ำตาลของซีเยว่ เทพธิดาจำแลงยิ้มบาง เมินเฉยต่อความไม่พอใจซีเฉาหยาง ขยับเข้าไปหอมลูกสาวฟอดใหญ่แล้วหันกลับมาหอมลูกชายในอ้อมกอดฟอดโตไม่ให้น้อยหน้า

“หยวนเอ๋อร์ของแม่ล่ะ กลัวไหม”

“ย หยวนเอ๋อร์ต้องปกป้องท่านแม่กับเจี่ยเจีย ฮึ่ม ไม่กลัวหรอกขอรับ”

ซีหยวนส่ายศีรษะหวือ ปากทำเสียงเข้มแข็งบอกว่าไม่กลัว กระนั้นหมาป่าหัดคำรามตัวน้อยยังฝังมือลงกับเสื้อผ้าอาภรณ์ของมารดาแน่น พยายามฮึบเต็มที่ต่างจากผู้ให้กำเนิดฝ่ายชายที่งอแงหน้าไม่อาย

“ฮือ ไม่ปกป้องบิดาบ้างหรือ?” ซีเฉาหยาง

“ไม่!!”

รู้ทั้งรู้ก็ยังหาเรื่องให้ตัวเองเจ็บปวดแท้ ๆ

ซีเยว่ปลอบใจ “ท่านพ่อ อย่าน้อยใจ ๆ ตอนนี้ท่านทำหน้าที่ปกป้องท่านแม่ ตี้ตี กับเยว่เอ๋อร์ก่อน ในอนาคตเดี๋ยวเยว่เอ๋อร์ปกป้องท่านบ้าง”

คหบดีผู้ร่ำรวยร่ำไห้ไร้น้ำตา นำทางภรรยารักและลูกแฝดก้าวฉับ ๆ มาถึงเรือนหลัก สถานที่อันเป็นสิทธิ์โดยชอบของนายท่าน นายหญิง และบุตรธิดาตระกูลซีเท่านั้น พวกเขาเคยใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขที่นี่เมื่อนานมาแล้ว เพื่อรักษาความทรงจำทั้งภายในและภายนอกทุกสิ่งทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม ไม่ต่างอะไรไปจากการย้อนสู่ความฝันในวันวาน เว้นเสียแต่อายุการใช้งานที่เพิ่มมากขึ้นและหัวใจของคนที่ต่างเจ็บปวดไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน

“ลี่ลี่คืนนี้เจ้ากับลูกพักที่เรือนนี้เถอะ” ซีเฉาหยางเอ่ยเสียงทุ้มติดสั่น ตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าเกร็งขึงเพราะเกรงว่าจะถูกคนงามปฏิเสธ

ซึ่งก็ถูกปฏิเสธจริง “ไม่รบกวนท่าน จัดเรือนรับรองให้เราแม่ลูกก็พอ”

ตีดิ้ง!

[ ขอแสดงความยินดี โฮสต์ที่รักปลดล็อกภารกิจหลัก มองทำไมชายคา อยู่ร่วมบ้านกันโลด! ]

[ รายละเอียด ในฐานะพี่สาวและลูกสาวจะปล่อยให้ครอบครัวแยกบ้านอย่างน่าเศร้าไม่ได้ โฮสต์ที่รักจะต้องโน้มน้าวให้เว่ยเฉินลี่พักที่เรือนหลักบ้านตระกูลซีเพื่อประโยชน์สุขของสากลโลก! ]

[ รางวัล ร่างหงส์มังกรมงคล ]

เฮ้อ! เวรกรรม