ลู่เจียววางกระเป๋าหิ้วลงบนโต๊ะเล็กที่เถ้าแก่หยวนจัดไว้ให้ที่หน้าร้าน เธอเริ่มหยิบลูกอมออกมาเรียงทีละถุง ตั้งราคาชิ้นละห้าเฟินตามที่คิดไว้ เด็กๆ ในตลาดเดินผ่านแล้วมองมาที่ลูกอมอย่างสนใจ เธอหยิบลูกอมออกมาชิมให้ดู พร้อมกับยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

ลูกอมรสนมวางเรียงกันบนโต๊ะอย่างสวยงาม แต่ละชิ้นห่อด้วยกระดาษไขสีขาวอย่างประณีต แม้จะไม่สม่ำเสมอทุกชิ้น แต่รูปลักษณ์ภายนอกก็ยังดูน่ารับประทาน หลังจากจัดวางเสร็จเรียบร้อย ลู่เจียวตัดสินใจถามเถ้าแก่หยวนเรื่องเครื่องตัดลูกอม ด้วยหวังว่าจะเป็นทางออกในการทำลูกอมให้ได้รูปร่างสม่ำเสมอและรวดเร็วขึ้น

"เถ้าแก่หยวน พอจะรู้จักช่างเหล็กที่รับทำอุปกรณ์ขึ้นรูปขนมไหมคะ?" ลู่เจียวถามด้วยความหวัง "ฉันอยากได้ตัวตัดสำหรับทำลูกอมให้ได้รูปร่างที่เหมือนกันทุกชิ้นน่ะค่ะ"

เถ้าแก่หยวนหันมามองด้วยสีหน้าเป็นมิตร "มีอยู่ร้านหนึ่งไม่ไกลจากที่นี่ เขาเป็นช่างฝีมือดี เดี๋ยวฉันจะบอกที่อยู่ให้เธอไปหาเขาดูนะ บางทีอาจจะทำให้เธอได้"

"ขอบคุณค่ะเถ้าแก่หยวน" เธอยิ้มรับด้วยความรู้สึกซาบซึ้ง

เถ้าแก่หยวนหยิบกระดาษขึ้นมาแล้วเขียนชื่อร้านกับที่อยู่คร่าวๆ ก่อนจะยื่นให้ลู่เจียว มันเป็นร้านช่างเหล็กที่อยู่ห่างจากตลาดไปไม่ไกลนัก ลู่เจียวรับกระดาษมาอ่านด้วยความตื่นเต้น คิดในใจว่าพรุ่งนี้จะลองไปหาช่างดู เพราะถ้าสามารถทำเครื่องมือที่ช่วยขึ้นรูปลูกอมได้ การทำลูกอมขายจะสะดวกและรวดเร็วขึ้นมาก

"ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะเถ้าแก่หยวน" เธอกล่าวขอบคุณอีกรอบด้วยความจริงใจ

ช่วงบ่ายผู้คนในตลาดเริ่มหนาตาขึ้นเรื่อยๆ ลู่เจียวนั่งรอด้วยความตื่นเต้น ลูกค้าคนแรกเป็นแม่ลูกคู่หนึ่งที่เดินผ่านมา ลูกสาวตัวน้อยมองมาที่ลูกอมบนโต๊ะอย่างสนใจ ทำให้ลู่เจียวหยิบลูกอมออกให้หล่อนชิมอย่างใจดี

"ลองชิมดูก่อนไหม หนูจะชอบแน่นอน" ลู่เจียวพูดพร้อมยิ้มให้เด็กน้อย

เด็กหญิงรับลูกอมไปชิม ก่อนมองแม่ของหล่อนด้วยตาโต "อร่อยจังเลยค่ะ!"

ผู้หญิงที่เป็นแม่หยิบเงินออกมาจ่ายชิ้นที่ลูกสาวชิมไปแม้ว่าลู่เจียวจะปฏิเสธ และยังซื้อไปอีกหลายชิ้น ลู่เจียวคิดว่าถ้าโชคดีแบบนี้ทั้งวัน ลูกอมทั้งหมดที่ทำคงขายหมดภายในวันนี้ เธอไม่ลืมบอกลูกค้าด้วยว่าเก็บไว้ได้แค่สามวันเท่านั้น

แม้ว่าจะมีลูกค้ารายย่อยเข้ามาซื้อไปเรื่อยๆ แต่ก็ดูเหมือนยังเหลืออีกเยอะอยู่ดี ลูกอมที่ลู่เจียวทำมีอายุการเก็บเพียงสามวัน ถ้าวันนี้ขายไม่หมด ลูกอมเหล่านี้อาจต้องทิ้งเปล่าๆ ต้นทุนที่ซื้อวัตถุดิบมาคงเสียไปอย่างน่าเสียดาย ความกังวลในใจเริ่มถาโถมเข้ามา เพราะการขายแบบนี้ไม่ใช่วิธีที่เร็วพอสำหรับการหาเงินอย่างเร่งด่วน

ระหว่างที่นั่งคิดหาทางออก ลู่เจียวสะดุ้งเมื่อมีเสียงทักจากหญิงวัยกลางคนรูปร่างท้วมคนหนึ่งที่เดินตรงเข้ามาหา หล่อนสวมเสื้อผ้าธรรมดาแบบคนทั่วไป แต่แววตาดูฉลาดและมั่นใจ

"ขายอะไรน่ะ? ขอลองชิมหน่อยได้ไหม?" หญิงผู้นั้นเอ่ยถามพลางมองมาที่ลูกอมบนโต๊ะ

"ขายลูกอมรสนมค่ะ ลองชิมดูก่อนได้ค่ะ" ลู่เจียวหยิบลูกอมให้ลูกค้าชิมดู หล่อนรับลูกอมไปชิมก่อนพยักหน้าเพราะพอใจกับรสชาติ

"อร่อยดี ฉันไม่เคยกินลูกอมรสนมแบบนี้มาก่อนเลย ไปรับมาจากไหนล่ะ?"

"ฉันทำเองค่ะ" ลู่เจียวตอบด้วยรอยยิ้มภาคภูมิใจ

หญิงวัยกลางคนทำหน้าประหลาดใจ "ฮ้า! ทำเองเหรอ ฉันเป็นแม่ค้าที่มักจะมารับซื้อสินค้าจากเถ้าแก่หยวน แล้วเอาไปขายตามหมู่บ้านต่างๆ ในเมืองเซินโจวนี้น่ะ ฉันชื่อหูลี่เยี่ยน เรียกฉันว่าป้าหูก็ได้"

"ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ฉันชื่อ ลู่เจียว ป้าหูเรียกฉันว่า อาเจียวก็ได้ค่ะ" ลู่เจียวแนะนำตัวก่อนจะรีบถามด้วยความหวัง "แล้วป้าหูสนใจจะซื้อลูกอมของฉันไปขายหรือคะ?"

ป้าหูพยักหน้าแล้วยิ้ม "ใช่สิ แต่ฉันอยากได้ราคาที่พอจะทำกำไรได้หน่อย ลูกอมชิ้นเล็กๆ แบบนี้ขายกันในตลาดชิ้นละห้าเฟินใช่ไหม?"

"ใช่ค่ะ แต่ถ้าซื้อห้าสิบชิ้น ฉันคิดราคาให้เหลือสี่เฟินค่ะ" ลู่เจียวบอกราคาที่เธอต้องการขายทันที

ป้าหูทำหน้าครุ่นคิด "ถ้าราคานั้นฉันคงต้องขายราคาเต็มห้าเฟินให้ได้พอดี แต่มันก็ยังไม่ค่อยมีส่วนต่างมากนัก สำหรับคนที่รับไปขายอีกทอดหนึ่ง ราคาแบบนี้ขายยากอยู่นะสิ"

ลู่เจียวเอ่ยถามด้วยความระมัดระวัง "ป้าหูอยากได้ราคาเท่าไหร่ละคะ?"

"ถ้าได้ราคาชิ้นละสามเฟิน ฉันจะสามารถขายออกได้เยอะขึ้น คนที่รับไปขายอีกทอดก็ยังขายได้กำไรบ้าง ไม่งั้นราคามันจะแพงเกินไป" ป้าหูพูดพลางมองด้วยสายตาจริงจัง "เธอทำได้ไหม?"

ลู่เจียวคำนวณอย่างรวดเร็วในใจ ถ้าขายชิ้นละสามเฟินจริงๆ กำไรต่อชิ้นจะน้อยลงมาก และการปั้นลูกอมด้วยมือตามปกติคงทำไม่ทันแน่ๆ แต่ถ้าเธอสามารถหาที่ตัดลูกอมได้เพื่อช่วยเร่งการผลิต อาจจะต้องจ้างคนมาช่วยห่อกระดาษไข ทำให้การทำสองร้อยชิ้นต่อรอบเป็นไปได้อย่างรวดเร็ว

"ถ้าป้าหูสั่งซื้อสองร้อยชิ้นต่อครั้ง ฉันจะขายในราคาสามเฟินต่อชิ้นได้ค่ะ" ลู่เจียวตอบด้วยความจริงจัง ราคานี้เป็นการลดราคาสุดๆ แล้ว แต่ถ้าขายได้จำนวนมาก ก็คงคุ้มค่า

ป้าหูยิ้มกว้างทันทีที่ได้ยินคำตอบ "ดีมาก ถ้าอย่างนั้นฉันจะลองสั่งสองร้อยชิ้นนะ พรุ่งนี้เธอเอาลูกอมมาให้ฉันดูหน่อยว่าทำได้แค่ไหน ถ้าออกมาดีฉันอาจรับเพิ่ม"

ลู่เจียวตาลุกวาวด้วยความดีใจ โอกาสที่จะเพิ่มการขายแบบจำนวนมากอยู่ใกล้แค่นี้ สามีของเธอจะได้มีเงินค่ารักษา "ขอบคุณมากนะคะป้าหู ฉันจะทำให้ดีที่สุด แต่ตอนนี้ฉันยังผลิตได้ไม่ถึงวันละสองร้อยชิ้นหรอกค่ะ" เธอบอกความจริงกับป้าหู

"ฉันยังใช้มือปั้นทั้งหมด ทำให้ทั้งการปั้นและการห่อกระดาษช้ามาก ต้องหาทางเพิ่มจำนวนการผลิตก่อนค่ะ แต่ฉันจะเร่งหาวิธีเพื่อให้ทำได้ตามที่ป้าต้องการให้เร็วที่สุดนะคะ"

ป้าหูพยักหน้าเข้าใจ "ดีแล้วล่ะอาเจียว ฉันเชื่อว่าเธอทำได้ ยังไงฉันก็แวะมาซื้อของที่ร้านเถ้าแก่หยวนทุกวันอยู่แล้ว ถ้าเธอไม่ได้มาขายที่นี่ก็ฝากเถ้าแก่หยวนไว้ได้เลย เดี๋ยวฉันมารับเอง"

"ขอบคุณค่ะป้าหู!" ลู่เจียวรีบขอบคุณด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความหวัง

หลังจากลูกค้าคนสำคัญของเธอเดินจากไป ลู่เจียวรู้สึกมีกำลังใจเต็มเปี่ยม ถึงแม้การทำลูกอมสองร้อยชิ้นจะต้องใช้เวลา แต่ถ้าได้ที่ตัดลูกอมมาช่วย คงจะช่วยประหยัดเวลาไปได้มาก เธอเดินไปหาเถ้าแก่หยวนทันที บอกเขาว่าป้าหูสนใจรับลูกอมจำนวนมาก และเธอจำเป็นต้องหาเครื่องมือในการช่วยขึ้นรูปโดยเร็ว

เถ้าแก่หยวนยิ้มอย่างพอใจ "ดีแล้วล่ะ อาเจียว ฉันดีใจที่ได้ช่วยเธอ วันพรุ่งนี้เธอไปหาช่างเหล็กไวๆ นะ เผื่อจะทำเครื่องตัดให้ทัน"