พริบตาเดียวก็มาถึงวันเดินทาง พนักงานของธาดากรุ๊ปร่วมร้อยชีวิตเหมาเครื่องบินหนึ่งลำไปพักผ่อนทริปบริษัทห้าวันที่เกาะเลื่องชื่อของประเทศอินโดนีเซีย ทะเลน้ำใส หาดทรายขาวละเอียด พอขนของเข้าที่พัก วันแรกทุกคนต่างกระตือรือร้นกระจายกันไปตามจุดท่องเที่ยวสำคัญ บ้างก็เล่นน้ำอยู่ที่สระกว้างสะอาดของทางโรงแรม ใช้วันหยุดที่หาได้ยากยิ่งให้คุ้มค่าที่สุดเท่าที่จะทำได้

สำคัญคือค่าใช้จ่ายทั้งหมดบริษัทเป็นคนรับผิดชอบ ไม่เสียสักแดงเดียวใครจะโง่นอนขึ้นอืดอยู่ห้องกันล่ะ

โยษิตาที่ไม่ได้อยากโง่และไม่อยากนอนขึ้นอืดกำลังจัดของให้เป็นที่เป็นทาง ปีนี้เป็นปีแรกที่อิทธิพลนึกยังไงก็ไม่รู้อยากมาเที่ยวพักผ่อนกับพนักงาน เธอจึงต้องมาด้วย และแน่นอนว่าเพื่อไม่ให้ริชชี่สงสัยพวกเราต้องนอนห้องเดียวกัน เจ้านายเป็นถึงเจ้าของบริษัท ห้องพักของเขาจึงเป็นห้องที่หรูหราและราคาแพงที่สุด อยู่ในส่วนทำเลทองติดชายทะเล เพียงเปิดประตูด้านหลังสามารถลงไปเล่นน้ำที่ใสแจ๋วได้ทันที ริชชี่ก็จองห้องอยู่ถัดกันไป รู้ทั้งรู้ว่าเขามีแฟนแล้วก็ยังไม่ยอมถอดใจง่ายๆ ถ้าเธอเป็นแฟนสาวของอิทธิพลจริงๆ คงปวดหัวกับคนประเภทนี้ไม่ใช่น้อยแน่

พอจัดเก็บของเรียบร้อย หญิงสาวก็เริ่มทำการสำรวจ ด้านนอกมองไปไกลจะเห็นคนมากมายกำลังพักผ่อนนุ่งบิกินีนอนเล่นริมหาด ท้องฟ้าสดใสแดดเป็นใจ ถ้าไม่มีเรื่องต้องทำ โยษิตาก็อยากสวมชุดแล้วไปเดินเล่นหย่อนใจบ้าง แต่ติดที่ต้องดูแลชายหนุ่มวัยยี่สิบเจ็ดปี ไม่อย่างนั้นหนีไปเที่ยวเล่นตั้งนานแล้ว อืม ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่ เดินเล่นสักหน่อยน่าจะได้

“โยษิตา โยษิตา คุณอยู่ไหน” อิทธิพลพึ่งตื่นนอน เขากลับจากคุยธุรกิจที่ต่างประเทศก็บินตรงมาเลย ทั้งคืนยังไม่ได้พักผ่อน พอถึงห้องจึงได้หลับไปครู่ใหญ่ โยษิตาก็ยังไม่ได้นอนเหมือนกัน แล้วนี่เธอไปไหน ทิ้งโทรศัพท์ไว้ในห้องอีก

อิทธิพลลองไปดูที่ทางด้านหลัง ส่องบริเวณสระน้ำไม่พบจึงสวมรองเท้าแตะแล้วเดินตามทางตรงไปยังชายหาด สอดส่ายสายตาไปทั่ว เห็นคนคุ้นหน้ายืนอยู่ไม่ไกลมากก็จ้ำอ้าวเข้าไปหา ฝีเท้าเร่งเร็วขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

“โยษิตา ที่แท้ก็อยู่นี่เอง”

คนโดนเรียกชื่อสะดุ้งโหยง ค่อยๆ หันกลับมามองทางด้านหลังช้าๆ “บอสตื่นแล้วเหรอคะ โยมาเดินเล่นเจอคุณเอ็ดเวิร์ดเข้าพอดี บังเอิญมากเลยค่ะ คุณเอ็ดเวิร์ดก็มาพักผ่อนที่เกาะด้วย”

“อืม บังเอิญจริงๆ” อิทธิพลดึงแขนเลขาสาวมาหาตัวเอง โอบไหล่เธอแล้วทักทายชายหนุ่มผมบลอนด์ทอง

“ยินดีที่ได้พบคุณเอ็ดเวิร์ด ถ้าว่างก็มาดื่มด้วยกันสักหน่อยนะครับ”

เอ็ดเวิร์ดมองมือที่กำลังโอบไหล่โยษิตาไม่วาง ประกอบกับท่าทางแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของของอิทธิพล มันช่างแปลกไปจากตอนนั้นจึงถาม “พวกคุณสองคนคบกันเหรอ”

โยษิตากำลังจะส่ายหน้า แต่อิทธิพลชิงตอบว่าใช่ เธอจึงได้นิ่ง เขาไม่จำเป็นต้องให้คนอื่นมารู้เรื่องปลอมๆ ของพวกเรา อีกเดี๋ยวก็ไม่ได้อยู่ในสถานะแฟนแล้ว จบเรื่องจะได้ไม่ยุ่งยากถูกมองไม่ดี เอ็ดเวิร์ดได้ยินดังนั้นแววตาพลันปรากฏความผิดหวัง เขาชื่นชมโยษิตาตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกัน ยังไม่ทันสานสัมพันธ์ก็ถูกอิทธิพลตัดหน้าไป ไม่ให้เสียดายได้ยังไง

“อืม ยินดีกับพวกคุณด้วย นี่ถ้าที่ฮาวายวันนั้นผมจีบคุณโยอีกหน่อย คุณอิทคงได้เป็นฝ่ายยินดีกับพวกเราแทน ฮาฮ่า ผมล้อเล่นน่ะครับ ไปก่อนนะ ไว้ค่อยดื่มกันต่อเย็นนี้”

เหลือเพียงพวกเขาสองคนบนชายหาด แดดกำลังดีไม่ร้อนไม่อ่อนเกินไป แต่หน้าของบอสใหญ่กลับแดงราวกับถ่านไฟระอุ ไม่ทราบว่าป่วยหรือเปล่าโยษิตาจึงถือวิสาสะยื่นมือไปลองวัดอุณหภูมิดู เขายืนนิ่งทำท่าเคร่งขรึม

“คุยกันนานแค่ไหนแล้ว คุณทิ้งให้ผมนอนอยู่ในห้องคนเดียว แล้วออกมานัดเจอกับผู้ชายเหรอ ทำหน้าที่บกพร่อง กลัวคนไม่เอาไปนินทาว่าจะสวมเขาให้ผมใช่ไหม”

โยษิตารีบเอ่ยปาก “โยไม่ได้นัดเจอนะคะ คุณเอ็ดเวิร์ดบังเอิญมาพักผ่อนที่นี่จริงๆ”

“เชื่อก็โง่แล้ว ไหนบอกมาหน่อยว่าหลังจากคุยงานที่ฮาวาย คุณยังติดต่อกับเขาหรือเปล่า” อิทธิพลอารมณ์แย่ลงเรื่อยๆ ยิ่งถามก็ยิ่งคาดคั้น สองมือเพิ่มแรงกำต้นแขนของโยษิตาแน่น เขาไม่อยากโมโหเลย แต่พอได้เห็นว่าเธอไม่สนใจตนแล้วหนีมาคุยหัวเราะต่อกระซิกอยู่กับผู้ชายอื่น ภายในมันเดือดจนระงับเอาไว้ไม่อยู่

“ก็คุยกันเล็กน้อยค่ะ แต่ในฐานะเพื่อน”

“คุณบอกหมอนั่นเหรอว่าจะมาที่นี่ ไม่มีเรื่องบังเอิญขนาดนี้หรอกโยษิตา คิดว่าเจ้าหน้าที่รัฐระดับสูงอย่างเขาว่างมากจนเที่ยวพักผ่อนได้ทั้งที่การเมืองฝั่งนั้นกำลังตึงเครียดหรือไง มันตั้งใจมาหาคุณ ทีนี้จะแก้ตัวว่าอะไรอีก”

โยษิตาโดนตวาดยกใหญ่ เริ่มจะโมโหแล้วเหมือนกัน แต่ควบคุมอารมณ์ได้จึงไม่ระเบิดจากภายในเหมือนเขา

“ค่ะบอส โยทราบความผิดของตัวเองแล้วค่ะ ใจเย็นๆนะคะ ต่อให้มีคนเห็นก็เอาไปนินทาหาว่าบอสโดนสวมเขาไม่ได้ เพราะโยกับคุณเอ็ดเวิร์ดไม่ได้ทำเรื่องเสียหาย รอบๆนี้ก็มีคนเป็นพยานให้เพียบ บอสไม่ต้องห่วงนะคะ” โยษิตาพยายามอธิบายอย่างใจเย็น

“ไม่ต้องห่วงเหรอ แทนที่คุณจะระวังตัวกลับมาตามแก้ทีหลัง เอาอะไรมารับประกันว่าไม่ต้องห่วงล่ะ นี่ถ้าผมไม่มาคงถือโอกาสตามหมอนั่นไปที่อื่นใช่ไหม ไปที่ลับหูลับตาพอจะได้คุยกันอย่างใกล้ชิดมากขึ้นไง ครั้งนั้นที่ฮาวายกำลังสนุกกันเลยนี่ คงยังค้างคาใจถึงได้มาเจอกันอีก ใช่ไหมโยษิตา”

“บอสคะ! โยยังไม่ได้ทำอะไรเลย บอสจะโกรธ อือ!...”

เขากระแทกริมฝีปากลงมา จูบปิดถ้อยคำที่หญิงสาวคิดจะแก้ต่างอย่างป่าเถื่อนดุร้าย เขากัดเธอระบายความโมโห อ้อมแขนกระชับกอดคนเอาไว้แน่นราวกับอยากกดให้จมเข้ามาผสานเป็นร่างเดียวกัน โยษิตาน้ำตารื้นเจ็บปวด ไม่เข้าใจสักนิดว่าทำไมบอสถึงได้หงุดหงิดอารมณ์ร้อนขนาดนี้ เธอไม่ได้นัดเจอเอ็ดเวิร์ดจริงๆ ต่อให้เขาตั้งใจบินมาหาก็ไม่ใช่ความผิดของเธอ อย่ามาเป็นเด็กเอาแต่ใจสิ

จูบกันจนปากบวมเจ่อ กัดแทะจนได้เลือดชายหนุ่มจึงยอมหยุด อิทธิพลได้ระบายแล้วก็ยังไม่หายโกรธ มีคำถามหนึ่งค้างอยู่ในลำคออยากถามออกไป แต่พอได้สบตากับหญิงสาวก็พูดไม่ออก มันเป็นเรื่องของศักดิ์ศรีเชียว คนอย่างเขาจะมาเป็นฝ่ายพูดสิ่งเหล่านั้นก่อนได้ยังไง ไม่มีทาง ชาตินี้ต่อให้ตายก็ไม่ยอมพูดมันออกมาเด็ดขาด

“เย็นนี้จัดปาร์ตี้ส่วนตัวให้ผมกับผู้ชายของคุณ หาผู้หญิงมาให้ด้วย ผมจะไม่กลับไปนอนที่ห้อง”

เป็นเวลาเดือนกว่าแล้วที่ไม่ได้จัดหาผู้หญิงสวยๆ มาสร้างความบันเทิงให้กับเจ้านายหนุ่ม ตั้งแต่ตกลงว่าจะคบกันเป็นแฟนหลอกๆ เขาก็เลิกเที่ยวฟาดไม่เลือกหน้า แล้วใช้บริการเธอคนเดียว พูดยากว่ารู้สึกยังไง แต่ในฐานะมืออาชีพทั้งคุ้นเคยกับคำสั่งของเขาอยู่แล้ว จึงไม่ใช่เรื่องเกินความสามารถสำหรับโยษิตา ตกเย็นเธอจัดการจองห้องแล้วคัดหญิงสาวหลากหลายแบบไปให้เขา มีทั้งหมดยี่สิบคน อิทธิพลชอบแบบไหนจะได้เลือกตามใจ เอ็ดเวิร์ดมาตามนัดพบว่ามีหญิงสาวมากมายรอบริการก็ถามขึ้นอย่างสงสัย

“คุณอิท คุณบอกว่าคบกันคุณโยไม่ใช่เหรอ เธอรู้ไหมว่าคุณทำแบบนี้”

อิทธิพลไขว่ขาไม่ยี่หระ หัวเราะร่วนราวกับไม่ใช่เรื่องสำคัญ ซ้ายขวาโอบไหล่ผู้หญิงสองคน มีความสุขแต่ในใจโหวงเหวงแทบคลุ้มคลั่งแล้ว “ผมเลี้ยงดูเธอ คบกันแต่ไม่ได้หมายความว่าเธอเป็นเจ้าชีวิตของผมนี่ ดื่มกันเถอะ อย่าไปใส่ใจเลย”

เอ็ดเวิร์ดนั่งลง หยิบเหล้ามาดื่มแล้วมองประเมินชายหนุ่ม “โยษิตาเป็นผู้หญิงที่ดี เธอควรได้รับความรักที่ดีเช่นกัน”

แสงสีในห้องขับเน้นใบหน้าของอิทธิพล เพลงเปิดสนุก หญิงสาวที่ไม่ได้ทำหน้าที่ชงเหล้าเต้นโยกย้ายยั่วยวนชวนชม ล้วนแล้วแต่เป็นคนที่โยษิตาคัดมาให้เอง อิทธิพลจึงยิ้มเยาะ น้ำเสียงที่กล่าวเกียจคร้านทว่าแฝงความเย็นเยียบ

“ความรักดีๆ งั้นเหรอ ผมนี่ไงความรักดีๆ เสียดายก็แต่เธอมองไม่เห็น หญิงสาวเหล่านี้ก็เป็นเธอที่จัดมาบริการผม พวกเราคบกันแบบไม่ผูกมัด ต่างฝ่ายต่างได้ประโยชน์ คุณจะตำหนิว่าผมทำอะไรลับหลังเธอได้ไง”

“คุณไม่ได้จริงจังกับเธอ แค่เล่นสนุกเหรอ”

เอ็ดเวิร์ดดื่มวอดก้ารสบาดคอหมดแก้ว เขาว่าตัวเองเจ้าชู้ไม่น้อยแล้ว อิทธิพลกลับเป็นได้มากกว่า อย่างนี้โยษิตาก็คงไม่อยู่คลุกคลีกับเขานาน โอกาสที่เธอจะเจอผู้ชายดีๆ ยังมี

“ผมทำตามความพอใจ เธอเองก็ตกลงอยู่ในความสัมพันธ์แบบนี้ คุณเอ็ดเวิร์ดคงไม่ได้กำลังจ้องของๆ ผมใช่ไหม”

เอ็ดเวิร์ดยิ้มมุมปาก “เรื่องธุรกิจไม่เกี่ยวกับเรื่องส่วนตัว ผมยอมรับว่าผมชอบคุณโย อยากรู้จักเธอมากกว่านี้ ถ้าเธอยินดีผมก็พร้อม แต่ถ้าเธอไม่ ผมก็เคารพการตัดสินใจ แค่ไม่อยากให้ผู้หญิงที่ดีขนาดนั้นต้องเสียใจเพราะเลือกผู้ชายผิดคน”

ตรงๆ ไม่อ้อมค้อมตามแบบอย่างของลูกชายพลทหาร อิทธิพลกำมือแน่น ปั่นป่วนกับคำพูดของผู้ชายที่อยากได้เลขาของเขาจนเส้นเลือดขึ้นชัดเต็มท่อนแขน

“อืม เธอเลือกผู้ชายผิดหรือเปล่า อันนี้ผมไม่ทราบ แต่คุณไม่ได้แตะผู้หญิงของผมแน่”

“งั้นมาลองดูกันหน่อยไหม ว่าระหว่างพักผ่อนอยู่ที่นี่ ผมจะทำให้คุณโยทิ้งคุณได้หรือเปล่า นี่ไม่เกี่ยวกับธุรกิจที่เราทำร่วมกัน ถ้าคุณแพ้อย่าพาลหาเรื่องเด็ดขาด คุณตกลงตามนี้ไหม”

เรื่องผู้หญิงอิทธิพลไม่เคยต้องกลัว เขาจีบใคร คนนั้นก็แทบไม่ต่างจากลูกไก่ในกำมือ คำท้าแค่นี้ไม่มีทางทำให้สะเทือนได้

“ก็ลองดู แต่ถ้าสุดท้ายแล้วเธอไม่เลือกคุณ ห้ามติดต่อส่วนตัวกับเธออีก”