ตอนพิเศษ
ภายในห้องนอนอบอวลไปด้วยกลิ่นแป้งเด็กหอมจาง ๆ ไฟหัวเตียงสลัวลงจนเหลือเพียงแสงนวล
ลลิตา นั่งโยกเปลเบา ๆ กล่อมเจ้าตัวน้อยในผ้าห่มสีฟ้าให้นอนหลับ เสียงกล่อมแผ่วเบาดังข้างหู มือบางลูบศีรษะเล็ก ๆ ด้วยความอ่อนโยน ดวงตากลมใสของลูกชายค่อย ๆ ปิดลงช้า ๆ ก่อนที่เสียงลมหายใจสม่ำเสมอจะดังขึ้น
ลลิตายิ้มบาง ๆ อย่างปลาบปลื้มกำลังจะลุกขึ้นจากข้างเปล แต่แล้วอ้อมแขนแข็งแรงคู่หนึ่งก็โอบกอดเธอจากด้านหลังแน่น
“คิดถึงกลิ่นหอมๆ ของเมียจังเลย”
เสียงทุ้มต่ำกระซิบเบา ๆ ข้างหูจนเธอสะดุ้งเล็กน้อย
“พี่คิม…!”
คิมหันต์ ซุกใบหน้าลงกับซอกคอเธอ ลมหายใจร้อน ๆ เป่าผิวเธอจนสั่น
“เราสองคนไม่ได้หวานกันมานานแล้วนะ…”
มือหนาไล้ลงมาที่เอวเธอเบา ๆ น้ำเสียงเขาเต็มไปด้วยความอดกลั้นที่แทบระเบิด
ลลิตาหน้าแดงจัด รีบเอี้ยวตัวหันมาทุบแขนเขาเบา ๆ
“ไม่ได้ค่ะ! เดี๋ยวลูกตื่น”
เธอกระซิบเสียงดุ แต่คิมหันต์กลับยิ้มขำแววตาวาววับ ไม่เพียงไม่หยุด ยังยกตัวเธอขึ้นอุ้มในท่าเจ้าสาวทันที
“งั้นไปที่อื่นกันเถอะ…”
ลลิตาตกใจ เธอรีบกอดคอเขาแน่น ใบหน้าซุกอกเขาจนได้ยินเสียงหัวใจเต้นแรงชัดเจน
“พี่คิมปล่อยนะคะ เดี๋ยวลูกตื่น!”
เขาหัวเราะเบา ๆ เดินออกจากห้องนอนเงียบ ๆ ตรงไปที่ ห้องทำงานของเขา
ภายในห้องทำงาน
ไฟสลัวเปิดไว้เพียงโคมเล็กที่มุมโต๊ะ คิมหันต์วางเธอลงบนโซฟาตัวใหญ่ โน้มตัวลงคร่อมอย่างรวดเร็ว มือหนาประคองใบหน้าสวย
“คืนนี้… ให้ผัวได้นอนกอดเมียเถอะนะ…”
เสียงเขาแหบพร่าด้วยความต้องการ ตั้งแต่ลลิตาตั้งครรภ์จนคลอด นานเกือบปีแล้วที่เขากับเธอยังไม่ได้ร่วมเตียงกันอีกเลย จึงทำให้เขาโหยหาเธอมาก
ลลิตามองสบตาเขาเห็นทั้งความปรารถนาอันแสนเร่าร้อน และความรักที่เปี่ยมล้น
เธอยิ้มบาง ๆ เลื่อนมือขึ้นไปลูบใบหน้าเขาแผ่วเบา ไล้ฝ่ามือไปทั่วอกกล้ามเนื้อลําตัวเขาที่เป็นลอนใต้มือเธอ
“ค่ะ…”
คำตอบแผ่วเบา แต่เพียงพอจะจุดไฟในหัวใจของเขาให้ลุกโชน
ริมฝีปากของเขาทาบทับลงมาอย่างอ่อนโยนแต่เร่าร้อน โอบล้อมเธอไว้ในอ้อมแขนที่เต็มไปด้วยความรัก พร้อมกับใช้นิ้วมือเล้าโลมเริ่มคลึงได้หยอกเย้าทรวงอวบใหญ่ มันใหญ่ขึ้นมากเพราะต้องเลี้ยงเด็กฝาแฝดทั้งสอง
ลลิตาแทบละลายชิดตัวเขา ฝ่ามือของสามีทั้งคลึงขยี้เล้าโลมเธอครั้งแล้วครั้งเล่า เสียงครางของเธอเต็มไปด้วยความต้องการ
ร่างบุรุษแกร่งของคิมหันต์ลุกผงาดแข็งขึง นัยน์ตาเขาแผดเผาด้วยความหวงแหนเป็นเจ้าของ
เขาไม่รอช้ารีบปลดเปลื้องอาภรณ์ทั้งของตน และของเมียออกจนหมด แล้วจับแก่นกายร้อนผ่าวจ่อเข้าตรงตําแหน่ง ขบกรามแน่นเมื่อส่วนปลายยอดสัมผัสกับปากทางเข้าที่กำลังฉ่ำแฉะไปด้วยน้ำหวาน
“หืม”
คิมหันต์คำรามในอก ลมหายใจหอบกระชั้นเหมือนคนวิ่งมาจากที่ไกล ๆ พอเขาเริ่มค่อย ๆ ดันตัวเองเข้าในกายของเมียรัก แต่ดันเข้าไปได้แค่ครึ่งทางเท่านั้น เพราะเธอยังคับแน่นสำหรับความใหญ่โตของเขามาก
“ลิตา...อะ.. หืม~~~~”
“งื้อออ... พะ พี่คิม”
ร่างของลลิตาก็สะท้าน เสียวแปลบปลาบจนต้องยึดกุมหัวไหล่ของคิมหันต์ไว้แน่น
คิมหันต์ครางเสียงแหบพร่าเมื่อดันเข้าไปลึกจนสุดลำ “แน่นมาก...”
ลลิตากลั้นลมหายใจจังหวะที่เขาถลำลึกเข้าไปจนชนกับปากมดลูกด้านใน ทั้งร่างสะท้านเยือก ความเป็นเขากำลังเต้นตุบอยู่ในตัวเธอจนสัมผัสได้
“พี่คิม.. ฉันรักพี่เหลือเกิน”
“พี่ก็รักเธอ..ลิตา”
เขาขบกรามแน่นข่มความต้องการเร่งเร้าอยากจะถาโถมใส่ภรรยา จากนั้นก็โน้มตัวลงไปจูบเมียรักถ่ายทอดทุก ๆ ความรู้สึกทั้งมวลที่เขามีมอบให้แก่เธอเพียงผู้เดียว
ลลิตาตวัดแขนใช้สองมือโอบกอดหัวไหล่เขายึดแน่น ลูบไล้สัมผัสร่างเขาทุก ๆ ที่ทุก ๆ ส่วนที่ฝ่ามือนั้นป้ายปัดไล่ไปถึง
ขณะเดียวกัน คิมหันต์ก็ค่อยๆ ขยับโยกแก่นกายช้าๆ ขยับคลึงเบียดสี ป้านหัวนมทั้งคู่ของลลิตาก็รัดตัวเป็นจงอยครูดอกเขาแผ่วๆ จนเขาต้องโน้มตัวใช้ลิ้นตวัดเลียระหว่างที่เธอเริ่มสนองตอบรับทุกจังหวะที่เขาถาโถมเข้าใส่
“พะ.. พี่คิม งื้อออ อา~~~~~~”
ลลิตาครางกระเส่าราวคนจับไข้ เมื่อเขาทั้งดูดดึงเต้านม ทั้งใช้นิ้วหัวแม่มือเลื่อนลงมาบดคลึงเบาๆ ตรงจุดที่อ่อนไหวที่สุด
“พี่คิม อ๊าส์~~~~”
เธอครางเรียกชื่อเขาลั่น เมื่อไต่ขึ้นจนพบความสุขสมหฤหรรษ์ น้ำหวานพรั่งพรูออกมา ร่างของเธอเรียกร้องบีบรัดเขาแน่น ทําให้คิมหันต์เสียวสะท้านไม่อาจยับยั้งความรู้สึกได้อีกต่อไป จึงโหมกระหน่ำเข้าใส่เมียรักด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี แล้วแหงนหน้าแผดเสียงตะโกนก้องห้อง
“หืมมมม ~~~~”
ใบหน้าหล่อเหลาเหยเกด้วยความสุขซ่านรุนแรงซ่านลึก แผ่กระจายไปทุก ๆ ส่วน
เมื่อเขาซบร่างกับเธอ หัวใจเต้นระทึกแนบอกกันและกัน ลลิตามีความสุขเหลือเกิน เธอขดตัวซุกแนบข้างคิมหันต์บนโซฟานุ่ม ลมหายใจแผ่วๆ ราดรดกระทบถูกแผงอกสามี
ชายหนุ่มนอนกอดภรรยาสาวด้วยรอยยิ้มกริ่มติดใบหน้าอย่างอิ่มเอมสมใจ
ตลอดทั้งคืนนั้นในห้องทำงานอันเงียบสงบ มีเพียงเสียงลมหายใจของสองหัวใจที่สอดประสานที่เป็นของกันและกันอย่างสมบูรณ์
จบบริบูรณ์
การสนับสนุนของคุณมีความหมายอย่างยิ่งในการสร้างสรรค์ผลงานคุณภาพต่อไป ขอบคุณค่ะ/ครับ!
คุณต้องการสนับสนุนนักเขียนด้วยจำนวนเงิน [จำนวนเงิน] บาท ใช่หรือไม่?