ภายในห้องเช่าเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยความเงียบงัน

หลอดไฟนีออนที่ติดอยู่บนเพดานกะพริบถี่จนแสบตา ส่งแสงสีขาวซีดลงมายังร่างบางที่นั่งกอดเข่าอยู่บนเตียงเก่า ๆ

ลลิตายังอยู่ในชุดเดิมที่เธอกลับมาจากที่ทำงาน โทรศัพท์ในมือยังคงเปิดหน้าโฆษณารับจ้างอุ้มบุญค้างไว้อย่างนั้น

เธออ่านมันวนไปวนมา ไม่รู้เป็นรอบที่เท่าไรแล้ว…

“รับสมัครแม่อุ้มบุญ ไม่มีพันธะผูกมัด เงินตอบแทนสูงสุด 10 ล้านบาท ชำระล่วงหน้าได้บางส่วนทันทีหลังเซ็นสัญญา”

ริมฝีปากของลลิตาขบแน่น ดวงตาเต็มไปด้วยคำถามเสียงในหัวตีกันวุ่นวาย

ใช่หรือไม่?

ควรหรือเปล่า?

มันจะปลอดภัยไหม?

แล้วถ้า…ถ้าเธอเกิดเป็นอะไรขึ้นมา แม่จะอยู่ยังไง?

มือเรียวค่อย ๆ วางโทรศัพท์ลงข้างตัว

สายตาเหลือบไปเห็นซองเอกสารสีน้ำตาลวางอยู่บนโต๊ะหัวเตียง มันเป็นใบแจ้งหนี้จากโรงพยาบาลฉบับล่าสุด ตัวเลขยอดรวมแดงฉาน สะท้อนเข้าตาเธอชัดเจนราวกับมันกำลังเยาะเย้ย

“เกือบสองแสนแล้ว…”

ลลิตากระซิบกับตัวเองเบา ๆ น้ำเสียงแผ่วเหมือนคนหมดแรง มือของเธอสั่น ขณะที่ยื่นไปหยิบซองเอกสารขึ้นมา รู้สึกว่ามันหนัก…หนักจนแทบยกไม่ไหว เพราะมันไม่ได้แบกแค่ยอดเงิน แต่มันแบกทั้ง ‘ชีวิตของแม่’ เอาไว้ในนั้น

“แม่…หนูต้องช่วยแม่…ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม…”

น้ำตาหยดหนึ่งไหลร่วงลงข้างแก้ม เธอเช็ดมันอย่างรวดเร็ว พยายามไม่ให้ตัวเองร้องไห้ มืออีกข้างเอื้อมไปคว้าโทรศัพท์ แล้วกดหมายเลขที่อยู่ในโฆษณา นิ้วชี้ของเธอสั่นระริก ราวกับยังลังเลอยู่ลึก ๆ

เมื่อได้ยินเสียงเครื่องหมาย ‘ติ๊ด’ หลังจากกดโทรออก เสียงปลายสายดังขึ้นรวดเร็ว ราบเรียบ และไม่ติดขัดเลยแม้แต่นิด

“สวัสดีค่ะ บริษัทอุ้มบุญจำกัด ยินดีให้บริการค่ะ”

ลลิตาสูดลมหายใจเข้าลึก พยายามควบคุมเสียงไม่ให้สั่น

“ฉัน…ลลิตาค่ะ…ฉันสนใจสมัครเป็นแม่อุ้มบุญ…”

ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบกลับมาอย่างสุภาพ

“ขอบคุณที่สนใจค่ะ หากคุณพร้อม กรุณาส่งเอกสารประจำตัว รวมถึงผลตรวจสุขภาพเบื้องต้นเข้ามาทางอีเมลตามที่แนบไว้นะคะ เมื่อข้อมูลผ่านเกณฑ์ ทางเราจะเสนอประวัติคุณให้ลูกค้า และหากมีผู้สนใจ ทางเราจะติดต่อกลับทันที”

ลลิตาพยักหน้าทั้งที่ปลายสายมองไม่เห็น

“ค่ะ…แล้ว…ดิฉันขอถามเพิ่มเติมหน่อยได้ไหมคะ…ถ้าฉัน…ถ้าฉันต้องการเงินล่วงหน้า…ภายในอาทิตย์นี้…”

เสียงปลายสายเงียบไปเพียงครู่ ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

“ขึ้นอยู่กับความเร่งด่วนของลูกค้าและความพร้อมของคุณค่ะ แต่หากประวัติของถูกใจลูกค้า คุณได้รับเลือกจริง การโอนเงินล่วงหน้าเป็นไปได้แน่นอน”

เธอเม้มริมฝีปากแน่น

“ขอบคุณค่ะ…”

ก่อนวางสาย เธอยังไม่ลืมที่จะจดรายละเอียดทุกอย่างอย่างรอบคอบ แม้หัวใจจะเต้นไม่เป็นจังหวะ แม้จะแทบไม่อยากเชื่อเลยว่าจากเด็กบัญชีธรรมดา…ในอีกไม่กี่วันข้างหน้าเธออาจจะกลายเป็น ‘แม่ของลูกคนอื่น’

…………………………….………..

ท่ามกลางท้องฟ้าสีเทาอมฟ้าแห่งกรุงเทพมหานคร ตึกระฟ้ากระจกใสส่องสะท้อนแสงแดดแรงจ้าแสบตา ชั้นบนสุดของอาคารสูงที่สุดในย่านธุรกิจกลางเมือง คือสถานที่ตั้งของสำนักงานประธานบริษัทอสังหาริมทรัพย์อันดับต้น ๆ ของประเทศ และผู้ครอบครองมันก็คือ...

‘คิมหันต์’ ผู้ชายที่ทั้งวงการธุรกิจต่างขนานนามว่า “ราชาแห่งการต่อรอง”และ “บุรุษไร้ใจ”

เขานั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวบริสุทธิ์แต่ดวงตากลับเย็นชาราวน้ำแข็ง ในมือนั้นถือรายงานตัวเลขเศรษฐกิจที่ดูยุ่งเหยิงพอ ๆ กับเส้นทางชีวิตของเขาเอง

เสียงเคาะประตูดังขึ้นเบา ๆ เลขาสาวเปิดประตูเข้ามาด้วยสีหน้าเกรงใจ

“คุณคิมหันต์คะ…คุณนายวาสนาฝากแจ้งว่า วันนี้มีนัดดูตัวเวลา 19.00 ที่ห้องอาหารโรงแรมXxx ค่ะ”

เธอกลั้นใจรอคำตอบ เพราะรู้ดีว่าคำตอบที่ได้รับ จะต้องไม่ต่างจากทุกครั้งที่ผ่านมา

ชายหนุ่มวางปากกาลงบนแฟ้มอย่างเยือกเย็น ก่อนเอ่ยด้วยเสียงที่เรียบเสียยิ่งกว่าน้ำเสียงหุ่นยนต์

“ยกเลิกไป บอกแม่ด้วยว่าผมไม่สนใจ”

เพียงประโยคเดียว เลขาสาวถึงกับสะอึก แต่ไม่กล้าเอ่ยอะไรอีก นอกจากพยักหน้าแล้วรีบเดินถอยออกไปจากห้องทันที

คิมหันต์เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ สายตาหรี่ลงเล็กน้อย เสียงถอนหายใจดังลอดออกมาจากลำคอ

“แต่งงานงั้นเหรอ…ไร้สาระ”

เขาพึมพำกับตัวเอง พลางเปิดลิ้นชักโต๊ะ หยิบเอกสารบางอย่างขึ้นมาดู มันคือเอกสารจากบริษัทจัดหาแม่อุ้มบุญ พร้อมโปรไฟล์ผู้หญิงหลายคน

แต่เพียงคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้เขาหยุดเลื่อนมือ ดวงตาเขากำลังพินิจดูใบหน้าซูบเซียวในรูปถ่าย ดูอ่อนล้าแต่แฝงความเข้มแข็งอยู่ในแววตา นั่นคือสิ่งที่ทำให้คิมหันต์เลือกเธอ ‘ลลิตา’

ไม่ใช่เพราะความงาม ไม่ใช่เพราะประวัติ แต่เพราะแววตานั้น ทำให้เขารู้สึกได้ว่า เธอจะไม่สร้างปัญหาให้เขา และที่สำคัญเธอต้องการเงิน มันมากพอที่จะไม่ปฏิเสธเงื่อนไขของเขา

เขายกยิ้มเยาะเย้ยให้ตัวเอง แววตาเปื้อนเหยียดเย็นชาอย่างไม่เกรงใจใคร

“เด็กสักคน…ไม่ต้องมีพิธีแต่งงาน ไม่ต้องมีเมียมาวุ่นวาย แค่มีเมียหลอกๆ มาอุ้มท้องแสดงละครให้แม่ดู…ก็จบแล้ว”

มือหนาวางรูปถ่ายของหญิงสาวลงแนบแฟ้ม ก่อนหลับตาลงช้า ๆ เหมือนคนที่กำลังร่างแผนการบางอย่างอยู่ในหัว

คิมหันต์ ไม่เคยต้องการความรัก ไม่ต้องการผูกมัด หรือผู้หญิงเข้ามาวุ่นวายในชีวิต แต่เขาต้องการเพียง ‘ลูก’ เพื่อสืบสกุลให้ตระกูลเท่านั้น และผู้หญิงที่กำลังจะกลายเป็นแม่ของลูกเขาก็ไม่มีสิทธิ์จะปฏิเสธอะไรได้เลย