พอรู้ว่าลูกอมที่ทำไว้ตอนเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว ลู่เจียวตัดสินใจทดลองทำอีกสักรอบก่อนจะถึงเวลาเย็น ตั้งใจว่าจะทำแค่รอบเดียวพอ เธอต้องการทดสอบที่ตัดลูกอมให้เห็นผลจริงๆ
ลู่เจียวเตรียมส่วนผสมอย่างคล่องแคล่ว หยิบน้ำตาล นม และส่วนผสมที่จำเป็นมาวางบนโต๊ะ เธอทำน้ำเชื่อมสำหรับลูกอมรสนมเหมือนเดิมอีกครั้ง ละลายน้ำตาลในหม้อ คนส่วนผสมอย่างระมัดระวัง หลังจากที่น้ำเชื่อมลูกอมเริ่มข้นได้ที่ จึงเตรียมถาดแบนแล้วเทน้ำเชื่อมลงไปอย่างระมัดระวัง
น้ำเชื่อมที่เพิ่งเทลงถาดยังคงร้อนและเหนียวหนืด กลิ่นหอมหวานของน้ำตาลและนมลอยคละคลุ้งในห้องครัว ลู่เจียวรอให้น้ำเชื่อมเย็นตัวลงสักครู่เพื่อให้มันแข็งตัวพอที่จะใช้ที่ตัดลูกอมตัดเป็นรูปต่างๆ ได้ เธอต้องระวังไม่ให้น้ำเชื่อมเย็นเกินไป เพราะถ้าแข็งมากจะตัดได้ยากและอาจทำให้ลูกอมแตกได้
ลู่เจียวสังเกตน้ำเชื่อมที่เริ่มจับตัวทีละน้อย เมื่อสัมผัสดูแล้วรู้สึกว่ามันแข็งตัวพอเหมาะ พอถึงเวลาที่เหมาะสม เธอก็หยิบที่ตัดลูกอมที่ได้มาใหม่ เริ่มต้นจากรูปหัวใจก่อน ตัดลงไปในแผ่นลูกอมที่เริ่มแข็งตัว ที่ตัดลูกอมกดลงไปได้ง่าย ลูกอมในถาดแบนกลายเป็นรูปทรงน่ารักตามแม่พิมพ์ทันที
"โอ้! ทำได้ง่ายและยังสวยจริงด้วย ไม่เสียแรงที่จ่ายเงินไปตั้งแพง!" ลู่เจียวอุทานด้วยความตื่นเต้น
เธอทยอยตัดลูกอมในถาดจนหมด ใช้ที่ตัดรูปต่างๆ สลับกันไป ทั้งรูปดาว รูปหัวใจ รูปดอกไม้ รูปวงกลม และรูปหัวหมีที่เด็กๆ น่าจะชอบเป็นพิเศษ ลูกอมแต่ละชิ้นแยกออกมาได้อย่างง่ายดาย แต่แน่นอนว่ามีเศษน้ำตาลที่เหลือจากการตัดเป็นชิ้นๆ คละอยู่ในถาด
ลู่เจียวมองดูเศษที่เหลือเหล่านี้แล้วเกิดความคิดที่จะลองหลอมละลายมันใหม่เพื่อทำลูกอมอีกรอบ เธอไม่อยากให้วัตถุดิบเสียเปล่า ทุกเฟินและทุกหยวนล้วนมีค่าในยามนี้
"ลองเอาเศษไปตั้งไฟให้ละลาย แล้วขึ้นรูปดูอีกสักรอบ" ลู่เจียวพูดพลางรวบรวมเศษน้ำตาลใส่ในหม้อเล็กๆ ที่ใช้หลอมละลาย
เธอตั้งไฟอ่อนให้เศษน้ำตาลละลายช้าๆ ไฟที่ใช้ต้องระมัดระวังไม่ให้แรงเกินไปเพราะอาจทำให้ลูกอมไหม้และมีกลิ่นขม กลิ่นน้ำตาลที่เริ่มละลายลอยขึ้นมาแตะจมูก คราวนี้กลิ่นน้ำตาลดูเข้มขึ้นเล็กน้อย กลายเป็นกลิ่นคาราเมลแทน เกิดเป็นกลิ่นหอมหวานที่แตกต่างไปจากลูกอมรสนมธรรมดา
"นี่อาจจะกลายเป็นลูกอมรสคาราเมลได้เลยนะเนี่ย" ลู่เจียวคิดอย่างตื่นเต้น เธอไม่เคยตั้งใจจะทำลูกอมรสคาราเมล แต่ความบังเอิญกลับนำมาสู่การค้นพบกลิ่นใหม่
เธอระวังไม่ให้น้ำตาลเดือดนานเกินไป คอยสังเกตสีและกลิ่นอย่างใกล้ชิด เมื่อส่วนผสมเริ่มละลายและเข้ากันได้ดี เธอก็เทลงถาดอีกครั้ง รอให้เย็นตัวลงพอเหมาะ แล้วใช้อุปกรณ์ตัดลูกอมตัดออกมาเป็นชิ้นๆ เช่นเดิม คราวนี้ลูกอมมีสีเข้มกว่าเล็กน้อย และกลิ่นก็เข้มขึ้น มีความหอมหวานแบบคาราเมลที่น่าลิ้มลอง
ลู่เจียวหยิบลูกอมรสคาราเมลชิ้นหนึ่งขึ้นมาชิม รสชาติหวานละมุนกับความเข้มของคาราเมลที่ได้จากการละลายซ้ำทำให้ลูกอมชิ้นนี้มีรสชาติที่แตกต่างไปจากเดิม เป็นรสชาติใหม่ที่น่าสนใจไม่แพ้รสนมเลย
ลู่เจียวนับจำนวนลูกอมทั้งหมดที่ได้ พบว่าครั้งนี้มีจำนวนลดลงกว่าการปั้นมือที่เคยทำไว้ จากเดิมที่เคยได้ห้าสิบชิ้น กลับเหลือแค่ประมาณสี่สิบชิ้นเท่านั้น การใช้ที่ตัดลูกอมแม้ว่าจะช่วยให้รูปร่างสวยงามและดูสะดุดตา แต่ก็มาพร้อมกับการสูญเสียจากเศษที่เหลือ
ตอนที่ปั้นลูกอมด้วยมือ ในตอนนั้นทุกชิ้นออกมาเต็มจำนวนเพราะไม่มีการเสียเศษเหมือนครั้งนี้ และยังไม่มีการนำไปอุ่นใหม่ ทำให้ปริมาณของลูกอมคงที่ แต่การใช้ที่ตัดลูกอมก็ช่วยให้ลูกอมมีรูปลักษณ์ที่น่ารักและหลากหลาย ซึ่งอาจช่วยให้ขายได้ราคาดีกว่าเดิม เพราะไม่เคยมีใครทำแบบนี้มาก่อน
"ลูกอมเป็นรูปทรงน่ารักแบบนี้ น่าจะขายได้ราคาดี" ลู่เจียวพูดกับตัวเอง ความหวังปรากฏในน้ำเสียง
แม่เฒ่าฟูเดินเข้ามาในครัว มองดูถาดลูกอมที่ตัดเสร็จแล้วด้วยความสนใจ "อาเจียว ลูกอมพวกนี้ดูสวยมากเลยนะ ทำเป็นรูปต่างๆ แบบนี้ คิดว่าจะขายเท่าไรดีล่ะ?"
"ฉันก็ยังไม่แน่ใจค่ะ แต่คิดว่าคงขายได้ดีกว่าปั้นแบบเดิม เพราะน่าจะดึงดูดเด็กๆ ได้มากกว่า” ลู่เจียวบอกพลางหยิบลูกอมรสคาราเมลชิ้นหนึ่งให้แม่เฒ่าฟูชิม "ลองชิมดูสิคะ อันนี้เป็นรสคาราเมล ทำจากเศษที่เหลือเอามาละลายใหม่"
แม่เฒ่าฟูรับไปชิม ใบหน้าของแกสว่างขึ้นด้วยความประหลาดใจ "อร่อยดีนะ! รสชาติเข้มกว่าแบบเดิม เด็กๆ น่าจะชอบ"
ลู่เจียวพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ "ใช่ค่ะ ฉันได้มาแบบบังเอิญนะคะ แต่ก็ดี เพราะเราจะได้มีลูกอมสองรสชาติให้ลูกค้าเลือก"
แม่เฒ่าฟูมองลูกอมรูปทรงสวยงามด้วยความชื่นชม "อย่างนั้นก็ลองเอาไปขายก่อน พรุ่งนี้ดูว่าจะขายดีแค่ไหน"
"ค่ะ" ลู่เจียวพยักหน้าและคิดวิธีขายใหม่ "ฉันจะลองขายลูกอมรูปสวยๆ นี่ในราคาชิ้นละหกเฟิน แพงกว่าแบบปั้นหนึ่งเฟิน แต่ถ้าเป็นเด็กๆ เห็นรูปสวยๆ แบบนี้ น่าจะอยากได้"
"ใช่แล้ว แต่ถ้าขายลูกค้าส่งอย่างป้าหูล่ะ?" แม่เฒ่าฟูถาม
ลู่เจียวครุ่นคิดสักครู่ "ป้าหูขอราคาสามเฟินต่อชิ้น ฉันว่าลูกอมรูปทรงใหม่นี่ ฉันจะเสนอในราคาสี่เฟิน ถึงจะลดลงจากราคาปลีก แต่ก็ยังทำกำไรได้ดี"
"ยายเห็นด้วยนะ" แม่เฒ่าฟูยิ้มให้กำลังใจ "ยายเชื่อว่าลูกอมรูปสวยๆ แบบนี้ต้องขายดีแน่ๆ"
ลู่เจียวเริ่มห่อลูกอมทีละชิ้นด้วยความประณีต โดยมีชิงอีและซีซวนเข้ามาช่วยเมื่อได้ยินเสียงคุยกัน ทั้งสองต่างตื่นเต้นกับลูกอมหน้าตาแบบใหม่
"แม่ครับ ผมขอชิมลูกอมรสใหม่หน่อยได้ไหม?" ซีซวนถามพลางมองลูกอมรสคาราเมลด้วยความสนใจ
ลู่เจียวยิ้มและหยิบลูกอมชิ้นหนึ่งส่งให้ซีซวน "ได้สิจ๊ะ นี่เป็นลูกอมรสคาราเมล แม่ได้วิธีทำมาแบบบังเอิญนะ"
ชิงอีก็เข้ามาขอบ้าง "หนูก็ขอชิมด้วยนะคะ!"
ลู่เจียวหยิบให้ลูกสาวอีกชิ้น เด็กทั้งสองชิมลูกอมด้วยความตื่นเต้น ใบหน้าสดใสของพวกเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความพอใจ
"อร่อยจังเลยครับแม่!" ซีซวนอุทาน
"อร่อยมากค่ะ!" ชิงอีเสริม
ถึงแม้จำนวนลูกอมจะลดลง แต่ลู่เจียวรู้สึกว่ามันยังคุ้มค่าที่จะลองขายด้วยรูปลักษณ์ใหม่นี้ เธอมั่นใจว่าลูกอมที่มีรูปร่างสวยงามและหลากหลายจะสร้างความประทับใจให้กับลูกค้ามากขึ้น และการค้นพบรสชาติคาราเมลโดยบังเอิญก็เป็นโชคดีอย่างคาดไม่ถึง
"พรุ่งนี้แม่จะเอาไปให้ป้าหูชิมดู เผื่อป้าเขาจะสั่งลูกอมรสใหม่ด้วย" ลู่เจียวบอกลูกๆ พลางเก็บลูกอมที่ห่อเสร็จแล้วลงกล่อง
ลู่เจียวรู้สึกมีความหวัง ภาพสามีที่นอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาลแวบเข้ามาในความคิด เธอสัญญากับตัวเองว่าจะต้องทำให้สำเร็จ เธอจะหาเงินค่ารักษาให้ครบ ให้เขาได้กลับมาเดินได้อีกครั้ง และเธอเชื่อว่าลูกอมรูปทรงใหม่และรสชาติใหม่นี้จะเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีในการนำพาครอบครัวของเธอไปสู่จุดหมายนั้น
การสนับสนุนของคุณมีความหมายอย่างยิ่งในการสร้างสรรค์ผลงานคุณภาพต่อไป ขอบคุณค่ะ/ครับ!
คุณต้องการสนับสนุนนักเขียนด้วยจำนวนเงิน [จำนวนเงิน] บาท ใช่หรือไม่?