เช้าวันต่อมา ลู่เจียวตื่นแต่เช้าด้วยความกระตือรือร้น เวลาในการหาเงินเหลือเพียงสิบวันเท่านั้น ทำให้เธอต้องเร่งมือทำทุกอย่าง เธอเตรียมอาหารเช้าอย่างง่ายๆ ให้ทุกคน ก่อนจะลงมือทำลูกอมของวันนี้

"คุณยายค่ะ วันนี้ฉันต้องไปหาช่างทำเครื่องตัดลูกอม ฉันทำตัวลูกอมไว้แล้ว ฝากคุณยายปั้นและห่อให้หน่อยนะคะ" ลู่เจียวบอกแม่เฒ่าฟูที่กำลังช่วยงานในครัว

"ไม่ต้องห่วงหรอก อาเจียว หลานไปจัดการธุระของหลานเถอะ ยายกับเด็กๆ จะช่วยกันจัดการที่นี่เอง" แม่เฒ่าฟูตอบพร้อมยิ้มให้กำลังใจ

ลู่เจียวพยักหน้ารับก่อนจะรีบออกจากบ้านไปที่ร้านช่างเหล็กในตลาดตามที่อยู่ที่เถ้าแก่หยวนให้มา

ร้านช่างเหล็กตั้งอยู่ในซอยเล็กๆ แห่งหนึ่งไม่ไกลจากตลาดเซินโจว เสียงการทุบตีโลหะดังออกมาจากด้านในร้าน ลู่เจียวก้าวเข้าไปและพบกับช่างเหล็กร่างใหญ่ที่กำลังทำงานอยู่ที่เตาเผา

"สวัสดีค่ะ" ลู่เจียวทักทายอย่างสุภาพ

ช่างเหล็กหันมามองพลางเช็ดเหงื่อบนใบหน้า "สวัสดี มีอะไรให้ช่วยเหรอ?"

"ฉันต้องการทำที่ตัดลูกอมค่ะ เถ้าแก่หยวนจากร้านค้าส่งในตลาดแนะนำให้มาหาอาหวัง" ลู่เจียวตอบพร้อมยื่นกระดาษที่มีที่อยู่ที่เถ้าแก่หยวนเขียนให้

"ฉันเองแหละ อาหวัง" ช่างเหล็กรับกระดาษมาดูก่อนพยักหน้า "เถ้าแก่หยวนเป็นเพื่อนเก่าของฉันเอง ที่ตัดลูกอมเหรอ? ลองอธิบายให้ฟังหน่อยสิว่าต้องการแบบไหน"

ลู่เจียวรีบหยิบลูกอมตัวอย่างที่เตรียมมาให้อาหวังดู "ฉันทำลูกอมรสนมขายค่ะ แต่ตอนนี้ใช้มือปั้นทีละชิ้น ทำให้ทั้งใช้เวลานานและได้รูปร่างไม่เท่ากันน่ะค่ะ ฉันต้องการที่ตัดลูกอมที่เป็นแบบกดลงไปแล้วได้รูปทรงเดียวกันทุกชิ้น"

อาหวังพิจารณาดูตัวอย่างลูกอมและฟังคำอธิบายของลู่เจียวก่อนจะพยักหน้าอย่างเข้าใจ "ไม่ยากเลย ฉันทำที่ตัดลูกอมแบบง่ายๆ ให้ได้ เป็นแบบที่กดลงไปเลย ถ้าคุณต้องการหลายรูปทรง ฉันก็ทำให้ได้"

"ดีเลยค่ะ ฉันอยากได้ห้าแบบ อย่างละสามอัน" ลู่เจียวบอกด้วยความตื่นเต้น

"จะเสร็จเมื่อไหร่คะ?"

"ไม่ยากหรอก ฉันจะทำให้เสร็จภายในวันพรุ่งนี้ เธอมารับได้เลย" อาหวังตอบพร้อมรอยยิ้ม

หลังจากตกลงกับนายช่างหวังจนเข้าใจตรงกันแล้ว ลู่เจียวจ่ายเงินมัดจำไปหนึ่งหยวน แล้วก็นำลูกอมไปส่งให้ลูกค้าที่โรงพยาบาลและแวะเยี่ยมสามี ใช้เวลาอยู่กับกัวหยางหลายชั่วโมงก่อนขอตัวกลับ

ตอนเย็นที่ลู่เจียวกลับไปถึงห้องเช่า แม่เฒ่าฟูกับลูกทั้งสองคนของเธอปั้นลูกอมและทำออกมาได้ห้าสิบชิ้น ซึ่งลู่เจียวตั้งใจจะเอาไปขายที่ร้านเถ้าแก่หยวนเหมือนเดิมในวันรุ่งขึ้น

เช้าวันต่อมา ลู่เจียวตื่นเช้าด้วยความกระวนกระวายใจ เหลือเวลาอีกเพียงเก้าวันที่ต้องจ่ายเงินให้กับทางโรงพยาบาล ทุกวินาทีจึงมีค่า เธอรีบทำกิจวัตรเช้าเหมือนทุกวัน ก่อนจะมุ่งหน้าไปที่ตลาดเซินโจว

ลู่เจียวมาถึงหน้าร้านของเถ้าแก่หยวนในเวลาเดิม มือถือถุงใส่ลูกอมที่ห่อเรียบร้อยแล้วห้าสิบชิ้น ก่อนจะก้าวเข้าไปในร้านเพื่อทักทายเถ้าแก่หยวน

"สวัสดีตอนเช้า อาเจียว" เถ้าแก่หยวนยิ้มให้กับผู้หญิงที่เขาให้ความช่วยเหลือ

"สวัสดีค่ะ เถ้าแก่หยวน" ลู่เจียวทักทายกลับด้วยรอยยิ้ม

ยังไม่ทันที่เถ้าแก่หยวนจะพูดอะไรต่อ ป้าหูก็เดินเข้ามาในร้านพร้อมรอยยิ้มกว้าง เธอมาซื้อของเหมือนทุกวัน และวันนี้ดูท่าจะต้องซื้อของเยอะเป็นพิเศษ

"อาเจียว ลูกอมวันนี้มีเท่าไรหรือ?" ป้าหูถามพลางมองถุงในมือของเธอ

"เมื่อวานฉันทำได้แค่ห้าสิบชิ้นเองค่ะ ป้าหูจะรับทั้งหมดเลยไหมคะ?" ลู่เจียวตอบพร้อมยื่นถุงให้ป้าหูดู

ป้าหูยิ้มกว้าง "ได้สิ ฉันรับทั้งหมดเลย วันนี้ฉันจะวิ่งรถสายเหนือพอดี จะถือโอกาสเอาลูกอมไปทดลองตลาดด้วย เผื่อขายดีจะได้สั่งเพิ่ม"

"ขอบคุณป้าหูมากค่ะ ที่ช่วยสนับสนุน" ลู่เจียวถอนหายใจอย่างโล่งอก มีคนมาซื้อไปทำให้เธอไม่ต้องมานั่งขายนาน

"ฉันยินดีจ่ายให้ในราคาชิ้นละสี่เฟินนะ" ป้าหูพูดพร้อมกับควักเงินจากกระเป๋า นับออกมาเป็นสองหยวน

ลู่เจียวรับเงินมาดูและกล่าวขอบคุณป้าหู "ขอบคุณมากค่ะ ตอนนี้ทุกเฟินสำคัญสำหรับฉันจริงๆ ค่ะ"

ป้าหูหันไปพูดกับเถ้าแก่หยวนเกี่ยวกับของที่ต้องการจะซื้อเพิ่ม วันนี้ดูเหมือนว่าป้าหูจะมีรายการที่ต้องซื้อเยอะมาก แต่คนงานในร้านก็ดูยุ่งวุ่นวายไม่มีเวลาว่างมาช่วย

ลู่เจียวเห็นท่าทางลำบากของป้าหูเลยอาสาช่วย "ป้าหู ถ้าต้องการคนช่วย ฉันช่วยขนของให้ได้นะคะ"

ป้าหูรีบพยักหน้า "ช่วยฉันขนของพวกนี้ไปที่รถทีนะ"

ลู่เจียวรีบช่วยป้าหูขนของไปที่รถ วันนี้ของที่ป้าหูซื้อมีเยอะมาก ทั้งถุงข้าว ถุงเกลือ และเครื่องปรุงต่างๆ ทำให้ต้องระวังเป็นพิเศษเพื่อไม่ให้ของเสียหาย เธออดชื่นชมความแข็งแรงของป้าหูไม่ได้ แม้จะอายุมากแล้ว แต่ท่าทางของป้าหูก็ดูคล่องแคล่วไม่แพ้คนหนุ่มสาว

หลังจากขนของจนเสร็จ ป้าหูกับลู่เจียวเลยนั่งพักตรงเก้าอี้ที่เถ้าแก่หยวนจัดไว้ให้ลูกค้าขายส่งด้วยความเหนื่อย ถึงจะมีแรงแต่ก็เป็นผู้หญิงสองคน

เถ้าแก่หยวนเดินออกมาพร้อมกับคูปองในมือ เขายื่นให้ป้าหูพร้อมรอยยิ้ม "อาหู สะสมคูปองครบสิบใบแล้วนะ จะแลกซื้อของในวันนี้เลยไหม?"

ป้าหูมองดูใบคูปองแล้วหัวเราะเบาๆ "วันนี้ฉันซื้อของเยอะแล้ว เอาไว้วันหลังเถอะ เดี๋ยวคราวหน้าค่อยแลก"

เถ้าแก่หยวนพยักหน้า "ได้ ไม่มีปัญหา ไว้วันไหนสะดวกก็มาแลกนะ"

ลู่เจียวที่นั่งข้างๆ เอ่ยถามอย่างสงสัย "คูปองที่เถ้าแก่หยวนให้ป้าหูคืออะไรเหรอคะ?"

ป้าหูหันมาอธิบาย "ที่ร้านเถ้าแก่หยวนหากซื้อของต่อครั้งเกินยี่สิบหยวน จะได้รับคูปองหนึ่งใบ สะสมครบสิบใบก็ใช้แลกซื้อของในร้านราคาสองหยวนโดยไม่ต้องจ่ายเพิ่ม หรือจะใช้เป็นส่วนลดเงินสดก็ได้"

"แบบนี้ก็ประหยัดเงินได้ไม่น้อยเลยนะคะ" ลู่เจียวพูดด้วยความทึ่ง

ป้าหูหัวเราะ "ใช่จ้ะ คนที่ซื้อของประจำแบบฉันได้ประโยชน์ไม่น้อยเลยล่ะ"

ลู่เจียวยิ้มพลางรู้สึกทึ่งในวิธีการของเถ้าแก่หยวนที่คิดระบบคูปองเป็นการตอบแทนลูกค้าประจำ ทำให้ลูกค้าอยากกลับมาซื้อที่ร้านอีก ความคิดนี้เข้ามาในหัวเธอทันที อาจจะเป็นอีกวิธีหนึ่งที่จะทำให้ลูกค้าซื้อลูกอมของเธอเพิ่มมากขึ้น

"ขอบคุณป้าหูกับเถ้าแก่หยวนนะคะสำหรับคำแนะนำ" ลู่เจียวกล่าวด้วยความซาบซึ้ง