ตอนเช้า แม่เฒ่าฟูอยู่ดูแลเด็กๆ ส่วนลุงเฉินกับป้าโจวออกไปทำงานตามปกติ ลู่เจียวจัดแจงข้าวของแล้วออกเดินทางไปที่ตลาดเซินโจว ตั้งใจไปซื้อวัตถุดิบที่ต้องใช้ในการทำลูกอมรสนม ก่อนหน้านี้เคยเห็นคลิปสอนทำลูกอมจากช่องอาหารของแม่บ้านต่างแดนมาหลายครั้ง ทำให้เธอรู้สึกมั่นใจว่าจะทำได้ดี

รถจอดหน้าตลาด ลู่เจียวเดินตรงไปยังแผงขายของทันที สิ่งที่ต้องใช้มีไม่มาก เลือกซื้อน้ำตาลทรายขาวกับน้ำตาลทรายแดงเป็นอย่างแรก เพราะเป็นส่วนผสมหลักที่จะช่วยให้ลูกอมมีรสหวานกลมกล่อมพอดี ต่อด้วยนมผงที่จะทำให้ลูกอมมีกลิ่นหอมละมุน ซึ่งเป็นวัตถุดิบสำคัญที่ขาดไม่ได้ จึงเลือกซื้อเกรดที่ดีที่สุด

งาขาวเป็นอีกหนึ่งวัตถุดิบที่ต้องใช้ เพราะลู่เจียวตั้งใจจะทำลูกอมสองแบบ แบบหนึ่งใส่งาเพื่อเพิ่มรสสัมผัสให้แตกต่าง ส่วนอีกแบบเป็นแบบธรรมดาเผื่อว่าจะมีลูกค้าที่ชอบแบบเรียบง่าย สุดท้ายหยิบนมข้นหวานและกระดาษไขสีใสมาเพิ่ม การห่อด้วยกระดาษไขจะช่วยให้ลูกอมดูน่ารับประทานและขายง่ายขึ้น หลังจากซื้ออุปกรณ์ที่จำเป็นครบแล้ว ลู่เจียวก็จ่ายเงินและหอบของทั้งหมดขึ้นรถโดยสารกลับห้องเช่า

กลับมาถึงห้อง ลูกๆ วิ่งมารับที่หน้าประตู ดวงตาของทั้งคู่เปล่งประกายอย่างมีความสุข

"แม่คะ แม่ได้ของครบไหม หนูอยากกินลูกอมแล้ว!" ชิงอีถามอย่างใจจดใจจ่อ

"ครบแล้วจ้ะ แต่ต้องอดใจรอกันนิดนะ แม่จะลองทำดูก่อน"

ซีซวนเองก็ตื่นเต้น "แม่ครับ ผมช่วยแม่ทำลูกอมได้ไหมครับ?"

เธอพยักหน้า "ได้สิ แต่ต้องเชื่อฟังแม่ทุกอย่างนะ จะได้ทำออกมาอร่อยๆ"

ลู่เจียวเตรียมส่วนผสมทุกอย่างลงบนโต๊ะโดยมีเด็กๆ ยืนมอง แม่เฒ่าฟูเข้ามาช่วยเตรียมวัตถุดิบด้วย เมื่อทุกอย่างพร้อม เธอก็เริ่มลงมือทำลูกอมสองสูตร คือสูตรธรรมดาและสูตรที่ใส่งาคั่ว

เธอตั้งใจทำลูกอมรสนมอย่างจริงจังด้วยความหวังเต็มเปี่ยม ต้องการให้มีรสชาติอร่อยและเนื้อสัมผัสพอดี แต่การทำครั้งแรกไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด หลังจากเติมน้ำตาลกับนมผงตามสูตรที่เคยเรียนรู้ พอคนให้เข้ากันกลับพบว่าส่วนผสมเหลวเกินไป ไม่ว่าจะพยายามปั้นอย่างไรก็ไม่เป็นก้อนกลมๆ อย่างที่ตั้งใจ

"แม่คะ ทำไมลูกอมถึงเหลวแบบนี้ล่ะ?" ชิงอีถามด้วยความสงสัย มองดูส่วนผสมในหม้อด้วยความผิดหวัง

"แม่ก็ยังไม่รู้เหมือนกัน อาจต้องเติมนมผงเพิ่มอีกนิด แม่จะลองดูใหม่อีกครั้งนะ" ลู่เจียวตอบพลางยิ้มให้ลูกสาว

เริ่มทำอีกครั้ง ลู่เจียวเพิ่มนมผงกับน้ำตาลเข้าไปตามความรู้สึก แต่คราวนี้พอชิมดู กลับหวานเกินไปจนซีซวนถึงกับทำหน้าเบ้

"แม่ครับ มันหวานเกินไป" เขาพูดขำๆ พยายามกลั้นรอยยิ้ม ขณะที่แม่เฒ่าฟูก็หัวเราะออกมา

"อาเจียว ยายว่าลดน้ำตาลหน่อยดีไหม" แม่เฒ่าฟูแนะนำอย่างใจเย็น พลางหยิบถ้วยมาช่วยชิมและปรับอัตราส่วนไปพร้อมๆ กัน

ลู่เจียวถอนหายใจแล้วพยายามตั้งสมาธิใหม่ ลองปรับส่วนผสมครั้งแล้วครั้งเล่า ค่อยๆ ลดน้ำตาล เพิ่มนมผง และตั้งไฟอย่างระมัดระวังเพื่อให้ทุกอย่างผสมกันได้ลงตัว

หลังจากทดลองอยู่ครึ่งวัน ในที่สุดก็พบว่าอัตราส่วนที่ลงตัวคือการใส่น้ำตาลให้น้อยลงและใช้นมผงมากขึ้น เพื่อให้รสชาตินุ่มนวลและกลมกล่อม พอลองชิมดู รู้ได้ทันทีว่านี่แหละคือสูตรที่ตามหา

"อร่อยมากค่ะ หนูชอบแบบนี้ที่สุดเลย!" ชิงอียิ้มกว้าง แววตาเปล่งประกายอย่างมีความสุข

ซีซวนพยักหน้าเสริม "ผมก็ชอบครับแม่"

แม่เฒ่าฟูยิ้มอ่อนโยนและพยักหน้าด้วยความพอใจ "แบบนี้แหละอาเจียว รสชาติกลมกล่อมดีแล้ว"

ลู่เจียวยิ้มออกมาพร้อมกับความโล่งใจ รู้สึกว่าความพยายามทั้งวันนั้นคุ้มค่า เพราะได้รสชาติที่ทุกคนต่างพึงพอใจ

หลังจากที่ชิมลูกอมจนได้รสชาติที่พอใจแล้ว ขั้นตอนต่อไปก็คือการปล่อยให้เย็นลงเล็กน้อยก่อนจะเรียกเด็กๆ มาช่วยกันปั้น

"แม่คะ หนูทำได้ไหม?" ชิงอีถามพร้อมกับจับดูเนื้อส่วนผสมที่ยังอุ่นๆ อยู่

"ได้สิจ๊ะ มาช่วยกันปั้นเป็นก้อนกลมๆ แบบนี้นะ" เธอสอนลูกให้ปั้นลูกอมเป็นก้อนกลมเล็กๆ ประมาณขนาดปลายนิ้ว

ลูกอมรสนมที่ตั้งใจทำวางเรียงรายอยู่บนจานหลังปั้นเสร็จ แค่เห็นก็รู้สึกดีใจ ลู่เจียวเรียกทุกคนให้มาลองชิมด้วยกันอีกครั้งว่าการทำครั้งที่สองจะได้ผลเหมือนเดิมหรือไม่

ชิงอีกระโดดโลดเต้นมาหาแม่ทันทีที่เห็นลูกอมอยู่บนโต๊ะ ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้น "แม่คะ หนูลองได้เลยไหมคะ?"

"ได้สิจ๊ะ" เธอพูดยิ้มๆ แล้วหยิบลูกอมแบบไม่ใส่งามาให้ชิงอี ขณะที่ซีซวนเองก็มองมา เธอจึงยื่นลูกอมรสเดียวกันให้ซีซวนเช่นกัน

ทั้งสองคนมองลูกอมในมือ ก่อนใส่ปากและเคี้ยวอย่างช้าๆ ดวงตาของชิงอีเบิกกว้างขึ้น แก้มใสๆ พองออกเพราะรอยยิ้มแห่งความสุข เธอหันมามองลู่เจียวด้วยสายตาเป็นประกาย "อร่อยมากเลยค่ะแม่!"

ซีซวนเองก็ไม่ต่างกัน เขาพยักหน้าแรงๆ จนผมปลิวเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยชม "จริงด้วยครับแม่ หวานนุ่มแล้วก็หอมมาก"

เมื่อเห็นทั้งสองคนชอบลูกอมแบบไม่ใส่งา ลู่เจียวก็รู้สึกดีใจ จึงยื่นลูกอมแบบใส่งาให้แม่เฒ่าฟูลองชิมดูบ้าง แม่เฒ่าฟูหยิบลูกอมขึ้นมาใส่ปากแล้วค่อยๆ เคี้ยวอย่างช้าๆ

"อร่อยจริงๆ นะอาเจียว ครั้งที่สองยังได้รสชาติเหมือนเดิม" แม่เฒ่าฟูยิ้ม ขณะที่ยังเคี้ยวลูกอมอยู่ "แบบที่ใส่งานี้มีกลิ่นหอมงา มันอร่อยไปอีกแบบ"

"จริงเหรอคะ?" ลู่เจียวถามพลางยิ้มดีใจที่ทุกคนดูชอบลูกอมที่ตั้งใจทำให้

ที่น่าสนใจคือความชอบของแต่ละคนแตกต่างกัน ชิงอีชอบแบบไม่ใส่งา ส่วนแม่เฒ่าฟูกลับชอบแบบที่ใส่งาเพื่อเพิ่มรสสัมผัส ส่วนซีซวน...เขามองไปมองมาระหว่างลูกอมสองรส ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบลูกอมแบบที่ไม่ใส่งาอีกชิ้นตามน้องสาว

"ผมว่าผมชอบแบบชิงอีมากกว่าครับ" ซีซวนพูดพลางยิ้ม ก่อนจะหยิบลูกอมเข้าปาก

พอปั้นลูกอมเสร็จและชิมเรียบร้อยว่ามันอร่อยเหมือนกันทั้งสองครั้ง จากนั้นก็เริ่มห่อแต่ละชิ้นด้วยกระดาษไขใส ลู่เจียวจับลูกอมชิ้นหนึ่งห่ออย่างประณีตและมองดูชิ้นงานในมือ ขณะที่เด็กๆ ก็ช่วยหยิบลูกอมแต่ละชิ้นมาใส่กระดาษไขแล้วม้วนอย่างตั้งใจ

"แม่คะ เราจะมีลูกอมกินทุกวันไหมคะ" ชิงอียิ้มกว้างขณะห่อลูกอมชิ้นสุดท้าย

"กินเยอะไม่ดี" ลู่เจียวตอบยิ้มๆ ก่อนถามต่อ "ลูกบอกว่ามันอร่อย ถ้าแม่ทำขายที่ตลาด จะมีคนซื้อลูกอมของเราไหม"

"ต้องขายได้อยู่แล้วครับแม่" ซีซวนตอบอย่างมั่นใจ

"หนูเอาแบ่งให้เพื่อนที่สวนสาธารณะได้ไหมคะ" ชิงอีถาม

คำถามของลูกสาวทำให้ลู่เจียวคิดว่า นี่เป็นโอกาสดีที่จะทำลูกอมไปแจกให้กับเพื่อนบ้านในตึก เป็นการแนะนำตัวเองไปด้วย และโฆษณาลูกอมไปในตัว แบบนี้ลูกค้าก็จะรู้จักลูกอมของบ้านกัว

"ได้สิ เดี๋ยวพวกเราทำเพิ่มอีกหน่อย ได้เยอะแล้วค่อยเอาไปแจกกันนะ" เธอบอกลูกๆ แล้วลงมือทำลูกอมรสนมรอบต่อไปทันที

ลู่เจียวจัดลูกอมที่ทำเสร็จเรียบร้อยใส่ถุงกระดาษเล็กๆ ที่เตรียมไว้ พอเหมาะกับการแจก กระดาษสีชมพูสดใสช่วยเพิ่มความน่ารัก เธอทำป้ายเขียนคำอวยพรเล็กๆ ไว้ว่า 'ลู่เจียว เพื่อนบ้านใหม่ ห้อง 15' ซึ่งทำให้ถุงลูกอมดูมีเสน่ห์ขึ้นไปอีก

ต้นทุนของลูกอมในแต่ละครั้งอยู่ที่ประมาณ 1 หยวน ทำให้ได้ลูกอมราว 50 ชิ้น ซึ่งเพียงพอสำหรับแจกเพื่อนบ้านในตึก แถมการทำลูกอมหนึ่งรอบใช้เวลาไม่เกินหนึ่งชั่วโมง คิดแล้วคุ้มค่าและถือเป็นการแนะนำตัวกับเพื่อนบ้านใหม่ด้วย

หลังจากลองคำนวณต้นทุนคร่าวๆ ดูแล้ว ลูกอมแต่ละชิ้นมีต้นทุนอยู่ที่เพียงสองเฟิน ในขณะที่ลูกอมแบบนี้ขายในตลาดราคาชิ้นละห้าเฟิน ซึ่งถือว่ามีกำไรไม่น้อย ความคิดนี้ทำให้ลู่เจียวรู้สึกมีกำลังใจเพิ่มขึ้น และเริ่มคิดถึงการทำลูกอมรสนมขายอย่างจริงจัง

เธอพาลูกกับแม่เฒ่าฟูช่วยกันถือถุงลูกอมเดินไปแจกให้เพื่อนบ้าน เริ่มจากห้องที่อยู่ชั้นเดียวกัน แล้วไล่ไปยังห้องในชั้นอื่นๆ ในตึก ลู่เจียวเคาะห้องแรกที่อยู่ตรงข้ามห้องของเธอ รอครู่หนึ่งก่อนที่ประตูจะเปิดออก เป็นคุณป้าท่าทางใจดีที่ยิ้มให้อย่างแปลกใจ

"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อลู่เจียว เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่ วันนี้ทำลูกอมมาแจกให้เพื่อนบ้าน ลองชิมดูนะคะ" เธอยิ้มทักทายพลางยื่นถุงลูกอมให้ป้าเพื่อนบ้าน

คุณป้ารับถุงลูกอมไปด้วยรอยยิ้มก่อนจะกล่าวขอบคุณ พูดคุยสักครู่ก็เดินไปยังห้องถัดไป ทุกห้องที่เคาะประตูได้รับการตอบรับอย่างอบอุ่นและเป็นกันเอง ทุกคนยิ้มรับถุงลูกอมพร้อมคำขอบคุณ บางห้องที่มีเด็กๆ ก็ให้ลูกๆ ลองชิมทันที และเด็กๆ แต่ละคนต่างส่งเสียงชื่นชม พอเห็นรอยยิ้มเหล่านั้นแล้วลู่เจียวรู้สึกอิ่มเอมใจอย่างบอกไม่ถูก

หลังแจกเสร็จและกลับมาที่ห้อง ลู่เจียวเห็นชิงอีและซีซวนดูเหนื่อยแต่ก็เต็มไปด้วยความสุข ชิงอีถามด้วยความตื่นเต้น "แม่คะ หนูว่าคนอื่นต้องชอบลูกอมของแม่แน่ๆ เลย เพราะว่าอร่อยมากค่ะ!"

"ใช่ครับแม่ ทุกคนยิ้มใหญ่เลย" ซีซวนเสริมด้วยรอยยิ้ม

ลู่เจียวยิ้มอ่อนเมื่อนึกถึงมิตรภาพดีๆ ระหว่างพวกเธอกับเพื่อนบ้าน และอดภูมิใจในฝีมือของตนเองไม่ได้ ทำให้เธอมีความหวังเพิ่มขึ้น

'ถ้าเด็กๆ และผู้ใหญ่ต่างชื่นชอบกันแบบนี้ เราอาจจะเริ่มทำขายที่ตลาดในเมืองได้จริงๆ'