ตอนเช้าลู่เจียวจัดถุงลูกอมเล็กๆ ใส่ลงในกระเป๋าผ้าอย่างพิถีพิถัน แต่ละถุงมีลูกอมสามถึงห้าเม็ด ห่อด้วยกระดาษไขใส ดูเรียบร้อยน่ากิน เธอวางแผนไว้ว่าจะเอาลูกอมเหล่านี้ไปให้สามีลองชิม รวมถึงแบ่งให้เพื่อนร่วมห้องของเขาที่โรงพยาบาลด้วย นับเป็นครั้งแรกที่เธอได้มอบมันให้กับคนอื่นอย่างจริงจัง

หลังจากเตรียมตัวเสร็จ ลู่เจียวพาลูกออกเดินทางไปโรงพยาบาล เมื่อไปถึงห้องพักผู้ป่วยของสามี ภาพที่เห็นทำให้เธอยิ้มออกมา กัวหยางกำลังนั่งอยู่บนเตียงคุยกับเพื่อนผู้ป่วยร่วมห้อง เขาดูอารมณ์ดีขึ้นกว่าทุกวัน

ลู่เจียวเดินเข้าไปหาสามีพร้อมกับเด็กๆ ซีซวนและชิงอีวิ่งตรงไปที่เตียงพ่อทันที

"พ่อครับ!" ซีซวนเรียกเสียงดัง ทำให้กัวหยางหันมามองลูกด้วยสายตาอบอุ่น

"เจียวเจียว พาลูกๆ มาแล้วเหรอ" กัวหยางยิ้มพร้อมยื่นมือมารับซีซวนและชิงอีที่กระโดดขึ้นไปนั่งข้างๆ เขา

เธอส่งถุงลูกอมให้เขา "ฉันลองทำลูกอมรสนม พี่หยางลองชิมดูสิว่าอร่อยไหม?"

กัวหยางรับถุงลูกอมจากเธอไป เปิดออกแล้วหยิบลูกอมเม็ดเล็กๆ ใส่ปาก ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความพึงพอใจ "อร่อย หอม และหวานกำลังพอดีเลย"

"ฉันดีใจที่พี่ชอบ"

ขณะที่สามีกำลังชิมอยู่ ลู่เจียวเดินไปที่เตียงของเพื่อนร่วมห้องเขา ยื่นถุงลูกอมให้พร้อมรอยยิ้ม

"พี่ชายเค่อ ลองชิมดูนะคะ ลูกอมนี้ฉันทำเองค่ะ"

เขารับถุงลูกอมไป พลางแกะออกชิม แล้วหันมาพูดอย่างพอใจ "อร่อยดีนะ รสนมเข้มข้น นุ่มลิ้นแบบนี้ เด็กๆ น่าจะชอบแน่"

ลู่เจียวเดินแจกให้เพื่อนร่วมเตียงคนอื่นๆ ในห้อง ทุกคนเปิดถุงชิมด้วยความสนใจ บ้างก็บอกว่าอร่อย บางคนถึงกับขอซื้อลูกอมทันทีที่ได้ชิม

"ถ้าทุกคนอยากซื้อ ลูกอมนี้ทำสดๆ ไม่มีสารกันบูดนะคะ ต้องกินให้หมดในสามวัน" ลู่เจียวบอกพวกเขา พร้อมยิ้มให้อย่างเป็นมิตร "วันนี้ฉันทำมาน้อย พรุ่งนี้จะเอามาให้อีก ถ้าอยากได้ก็บอกได้นะคะ"

ทันทีที่เธอพูดจบ เสียงหัวเราะก็ครืนขึ้นในห้อง ผู้ชายที่ดูเป็นพ่อใจดีเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี "ไม่น่าจะพ้นสามวันหรอก วันแรกก็ไม่รู้ว่าจะเหลือถึงหนึ่งชั่วโมงไหม เจ้าตัวเล็กที่บ้านของผมชอบลูกอมที่สุด!"

เสียงสนับสนุนจากคนในห้องดังตามมา ทำให้บรรยากาศผ่อนคลายและสนุกสนาน ลู่เจียวยิ้มกว้าง รู้สึกขอบคุณที่ทุกคนชื่นชมลูกอมที่เธอตั้งใจทำ

เค่อหานจินมองลูกอมในมืออย่างครุ่นคิด ก่อนจะหันมาถาม "เอ่อ ลู่เจียว สนใจทำลูกอมส่งมาที่ร้านของผมไหม? ผมมีร้านขายของชำอยู่ที่หมู่บ้านตงซื่อ เด็กๆ คงชอบแน่ แต่ถ้าจะให้ดี อยากรู้ราคาก่อน"

ลู่เจียวยิ้มรับข้อเสนอนั้น ก่อนจะบอกเขาอย่างจริงใจ "ต้นทุนลูกอมอยู่ที่ชิ้นละประมาณสองเฟิน ฉันตั้งใจจะขายชิ้นละห้าเฟินนะคะ แต่ถ้าคุณซื้อในราคาเหมา ฉันลดให้เหลือชิ้นละสี่เฟิน แต่ต้องสั่งอย่างน้อยห้าสิบชิ้นต่อรอบการสั่งซื้อ"

เค่อหานจินพยักหน้าอย่างเข้าใจ "ถ้ารับลูกอมครั้งละห้าสิบชิ้น คุณจะได้กำไรถึง 1.5 หยวนต่อการทำแต่ละครั้งใช่ไหม?"

"ใช่ค่ะ" เธอตอบ "แต่เพราะลูกอมทำสดๆ และเก็บได้ไม่เกินสามวัน เลยต้องให้คุณคิดดูก่อน เพราะต้องขายให้หมดภายในระยะเวลานั้น"

เขาพยักหน้าอย่างครุ่นคิด "ฟังดูดีมาก แต่ผมขอปรึกษาภรรยาก่อนนะครับ เธอจะมาเยี่ยมผมวันนี้ ถ้าตกลงกันเรียบร้อยจะบอกคุณพรุ่งนี้ก็แล้วกัน"

"ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะ"

หลังจากที่เพื่อนร่วมห้องพักของสามีได้ชิมลูกอมกันแล้ว บางคนขอซื้อจำนวนเล็กน้อย ลู่เจียวขายให้ตามราคาทั่วไปคือชิ้นละห้าเฟิน ทำให้เธอรู้สึกยิ่งมีกำลังใจมากขึ้นที่ลูกอมรสนมได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี

ลู่เจียวถือถุงลูกอมรสนมเข้าไปในตึกแผนกกระดูกและข้อ ตั้งใจจะมอบเป็นของกำนัลให้กับหมอและพยาบาลที่ดูแลสามีของเธอ ในมือมีถุงกระดาษใบเล็กๆ ที่บรรจุลูกอมหลายถุง ห่อด้วยกระดาษไขใส ดูเรียบร้อยน่ารักและเต็มไปด้วยความตั้งใจ

เมื่อเจอพยาบาลที่โต๊ะทำงาน ลู่เจียวยิ้มและยื่นถุงลูกอมให้ "สวัสดีค่ะ นี่เป็นลูกอมรสนมที่ฉันทำเอง เอามาฝากพี่ๆ ทุกคนในแผนกค่ะ ถ้าสนใจอยากซื้อเพิ่ม ก็บอกพี่หยางได้นะคะ ฉันรับทำตามสั่ง ชิ้นละห้าเฟิน แต่ถ้ารวมกันซื้อจะเหลือสี่เฟิน แต่ต้องซื้อต่อครั้งห้าสิบชิ้นค่ะ"

พยาบาลคนหนึ่งรับถุงลูกอมไป พลางแกะชิมแล้วส่งเสียงชื่นชม "อร่อยมากเลยค่ะ"

เธอยิ้มให้พยาบาล ก่อนจะย้ำเรื่องสำคัญ "ลูกอมทำสดใหม่ ไม่มีสารกันบูดนะคะ ต้องกินให้หมดภายในสามวัน"

ทุกคนพยักหน้า แล้วพยาบาลคนหนึ่งหัวเราะเบาๆ "ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ วันเดียวก็หมดแล้วค่ะ ลูกอมอร่อยแบบนี้!"

เธอรู้สึกมีกำลังใจ ก่อนขอบคุณพวกเขาแล้วเดินกลับไป

ตอนบ่ายหลังจากที่เยี่ยมสามีเสร็จ ลู่เจียวพาลูกทั้งสองคนมุ่งหน้าไปยังตลาดเซินโจว เด็กๆ ดูตื่นเต้นกันมาก ส่วนเธอเองก็มีจุดมุ่งหมายที่ชัดเจน วันนี้ลู่เจียวพกถุงลูกอมรสนมมาด้วยจำนวนหนึ่ง ตั้งใจว่าจะลองเสี่ยงดวงเอาลูกอมไปฝากป้าหวังที่แผงขายผักในตลาด

เธอต้องการฝากตัวอย่างลูกอมให้ป้าหวังเอาไปให้ลุงฉาย เจ้าของร้านขายของชำในหมู่บ้านซินหัว ถ้าลุงฉายสนใจรับลูกอมไปขายที่ร้าน เธอจะได้มีลูกค้ารายใหญ่เพิ่มอีกที่หนึ่ง

กว่าจะมาถึงตลาด ผู้คนเดินสวนกันไปมาอย่างคึกคัก บรรยากาศตลาดยามบ่ายที่เต็มไปด้วยเสียงพูดคุยและการต่อรองราคาทำให้ลู่เจียวรู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นไม่น้อย เธอจูงมือลูกชาย ลูกสาว เดินตามทางไปจนเกือบจะถึงแผงผักของป้าหวัง ก่อนสังเกตเห็นป้าหวังเดินสวนออกมาพอดี ดูเหมือนกำลังจะกลับหมู่บ้าน เป็นโชคดีของเธอที่เจอป้าหวังก่อนป้าหวังกลับบ้าน

"ป้าหวัง!" เธอเรียกทักทายเสียงดัง ป้าหวังหันมาและยิ้มกว้างเมื่อเห็นลู่เจียวกับเด็กๆ

"อ้าว! ลู่เจียว พาเด็กๆ มาเดินตลาดเหรอ?" ป้าหวังยิ้มพลางย่อตัวลงลูบหัวซีซวนกับชิงอีด้วยความเอ็นดู เด็กๆ ยิ้มรับอย่างน่ารัก ชิงอียื่นมือให้ป้าหวังจับ ก่อนจะยิ้มสดใส

"ค่ะ ป้า วันนี้ฉันมีเรื่องจะรบกวนป้าหวังนิดหน่อย" ลู่เจียวพูดพร้อมหยิบถุงลูกอมรสนมในกระเป๋าขึ้นมา

ป้าหวังมองถุงลูกอมด้วยความสนใจ "นี่ลูกอมรสนมที่เธอทำเองเหรอ?"

"ใช่ค่ะ ป้า ฉันเพิ่งเริ่มลองทำดู เด็กๆ กับคนที่โรงพยาบาลบอกว่าอร่อยดี ฉันเลยอยากลองเสี่ยงดวงดูว่ามีใครสนใจซื้อไหม" เธอยิ้มพลางยื่นถุงลูกอมให้ป้าหวังลองชิม "ป้าหวังลองชิมดูนะคะ ถ้าชอบ ฉันอยากฝากลูกอมไปให้ลุงฉาย ร้านขายของชำที่หมู่บ้าน ป้าช่วยแนะนำให้ลุงฉายหน่อยได้ไหมคะ?"

ป้าหวังหยิบลูกอมขึ้นมาใส่ปาก อุทาน "อร่อยจริงๆ นะ! หอมหวานนุ่มลิ้นแบบนี้เด็กเหล่านั้นในหมู่บ้านต้องชอบแน่ ลู่เจียว เธอเก่งมาก"

หญิงสาวยิ้มอย่างโล่งใจเมื่อเห็นว่าป้าหวังชอบลูกอม "ขอบคุณค่ะป้า หวังว่าลุงฉายจะสนใจนะคะ ถ้าป้าหวังได้แวะเข้าเมืองอีกครั้ง ช่วยบอกข่าวฉันด้วยนะคะว่าลุงฉายว่าอย่างไรบ้าง"

ป้าหวังพยักหน้า "ได้เลย ลู่เจียว ไม่ต้องห่วง ถ้าได้ข่าวอะไร ป้าจะบอกแน่นอน เด็กๆ อยากได้อะไรไหม? ป้าจะซื้อผลไม้ไปฝาก"

ซีซวนยิ้มกว้างรีบปฏิเสธ "ไม่เป็นไรครับป้า ขอบคุณนะครับ"

พวกเธอยืนพูดคุยกันอีกครู่ใหญ่ ก่อนที่ป้าหวังจะบอกลาเธอและเด็กๆ บทสนทนากับป้าหวังวันนี้ทำให้ลู่เจียวรู้สึกมีกำลังใจอย่างมาก ถ้าลุงฉายสนใจนำลูกอมของเธอไปขายที่ร้านจริงๆ มันจะเป็นโอกาสที่ดีสำหรับเธอในการสร้างรายได้เสริม ลูกอมรสนมจะมีโอกาสได้วางขายในหมู่บ้านอื่นด้วย