ด้วยความหวังดี ฟ้าณดาพาผู้ชายที่ตัวใหญ่กว่าเธอตั้งเท่าตัวเดินเข้าไปในห้องพักซึ่งเปิดเอาไว้สำหรับให้พนักงานใช้ชั่วคราว

“โชคดีที่ไม่มีใครอยู่นะคะ คุณพักผ่อนให้เต็มที่ก่อนแล้วค่อยกลับไปที่งานก็ได้ค่ะ”

เธอบอกเขา ซึ่งภาษาอังกฤษที่หญิงสาวใช้ได้คล่อง บวกกับน้ำเสียงหวานกังวานนั่นยิ่งทำให้อีธานรู้สึกลุ่มหลงจนไร้สติยับยั้ง

เมื่อร่างสูงล้มลงไปบนเตียงแล้ว ฟ้าณดาก็เตรียมหมุนตัวกลับออกไป

ทว่าในตอนที่ไม่ทันได้ตั้งตัวนั้นเอง... มือใหญ่ก็คว้าร่างของเธอให้ลงมานั่งตักเขาเสียก่อน

“อ๊ะ! คุณจะทำอะไรคะ!?” ฟ้าณดาตกตะลึงจนนิ่งค้างไป นี่นับว่ายิ่งเป็นการเปิดโอกาสให้อีธานมากขึ้นก็ว่าได้

“คุณ..หอมจัง”

น้ำเสียงของเขาแหบพร่า ยิ่งปนกับลมหายใจอุ่นที่เป่ารดใบหูยิ่งทำให้ฟ้าณดาขนลุกกว่าเดิม

ที่สำคัญ.. เธอรับรู้ได้ว่าตรงส่วนล่างนี่ มีอะไรบางอย่างกำลังทิ่มบั้นท้ายของเธออยู่ มันแข็งมาก และดูท่าจะมีขนาดไม่ธรรมดาอีกด้วย

แบบนี้..ไม่ดีแน่

ฟ้าณดาเริ่มกลัว ยิ่งตอนที่โดนสวมกอดแน่น พร้อมกับที่คนข้างหลังซบหน้าลงมา ไซ้สันจมูกโด่งกับซอกคอขาว เธอก็ยิ่งสั่น

“ปล่อยนะคะ” ฟ้าณดาเริ่มขัดขืน แต่แรงของผู้หญิงตัวเล็กอย่างเธอหรือจะไปสู้เขาได้

อีธานใช้สองมือยึดกายบาง กดให้แนบชิดมากกว่าเดิม ขณะเดียวกันนั้นมือซนก็เริ่มอยู่ไม่สุข ทั้งปลดทั้งทึ้งเสื้อผ้าของเธอจนแทบฉีกคามือ

“อยู่นิ่ง ๆ สิ”

เมื่อเธอเริ่มดิ้นแรง เขาก็ยิ่งต้องบังคับ จับร่างหญิงสาวพลิกลงมาก่อนจะขยับตัวขึ้นไปคร่อมทับเธอไว้ น้ำเสียงทุ้มต่ำของเขาฟังดูน่าเกรงขามราวกับชายหนุ่มมีอำนาจมากเหลือเกิน ยิ่งเป็นตอนที่เขาไร้สติแบบนี้ ยิ่งดูราวกับว่าเขาเป็นคนเลวที่ข่มเหงผู้หญิงอ่อนแอจนเป็นเรื่องปกติ

ซึ่งความจริงไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลย... เพียงแต่เพราะฟ้าณดาไม่รู้จักอีธานมาก่อน เธอเลยไม่รู้ว่าแท้จริงเขาเป็นคนแบบไหน

ฉันบอกให้ปล่อยไง! กรี๊ดดด!!!”

เธอเริ่มกรีดร้องพร้อมพยายามเอามือปิดบังร่างกายอันเปลือยเปล่าของตัวเอง

ถูกต้อง..ตอนนี้เสื้อผ้าของเธอถูกเหวี่ยงลงไปข้างเตียงหมดแล้ว ไม่เว้นแม้แต่บราและชั้นในตัวจิ๋วสีขาวสะอาด ฟ้าณดาโชคร้ายที่ประตูของโรงแรมเป็นแบบปิดอัตโนมัติถ้าไม่มีอะไรขวางเอาไว้ ตอนนี้หญิงสาวจึงอยู่ในห้องที่ปิดสนิท ไม่มีเสียงใด ๆ เล็ดลอดออกไปให้แขกได้รำคาญเลย

แม้รู้ว่าอีกฝ่ายไม่เต็มใจ แต่อีธานตอนนี้ไม่ได้มีความยับยั้งชั่งใจขนาดนั้น ราวกับเขาได้เปลี่ยนเป็นคนละคน

ตัวตนด้านมืดที่เผยออกมาดูช่างน่าประหวั่น สายตาของเขาที่จ้องมองเรือนร่างอันเย้ายวนพลางแลบลิ้นเลียริมฝีปากแห้งผากนั่น ยิ่งทำให้เขาดูเหมือนชายโรคจิตเข้าไปใหญ่

ไม่ต้องพูดพร่ำทำเพลงมากไปกว่านี้ อีธานโน้มกายโถมลงมาเต็มแรง ประทับจูบบนริมฝีปากนุ่มอย่างดูดดื่มแม้อีกฝ่ายไม่เต็มใจก็ตาม

“อื้อ!!” ฟ้าณดาครางตอบ แต่ไม่ใช่เพราะเธอมีอารมณ์ร่วม เป็นเพราะเธอกลัวจนแทบจะคุมสติไม่อยู่แล้วต่างหาก

สองมือเล็กพยายามทุบไปที่แผ่นหลังกว้าง หวังให้เขาเจ็บและปล่อยเธอ แต่มันดันให้ผลตรงกันข้ามเมื่ออีธานจัดการรวบข้อมือเล็กด้วยมือข้างเดียวของเขา ชูไว้เหนือศีรษะแทน

“อ่า..”

ชายหนุ่มส่งเสียงครางต่ำด้วยความพอใจ เมื่อถอนจูบออกแล้วเขายังมีรอยยิ้มร้ายกาจเผยออกมา

“ไอ้โรคจิต!” เธอก่นด่า แต่เขาไม่ฟัง ตอนนี้เรียกว่าเหมือนอีธานหน้ามืดตาลาย หูก็ดับไปเรียบร้อย แม้แต่ใบหน้าเธอเขายังเห็นไม่ชัดด้วยซ้ำ

แต่ถึงกระนั้น สายตาของเขาก็ยังพอจะมองดูรู้ว่าตอนนี้ริมฝีปากของหญิงสาวบวมเจ่อเพราะจูบอันเอาแต่ใจเมื่อครู่ และมันดูช่างเย้ายวนเหลือเกิน

ด้วยความอดใจไม่ไหว อีธานโน้มหน้าลงมาประทับจูบอีกรอบ คราวนี้เขาเพิ่มความเร่าร้อนด้วยการสอดลิ้นเข้าไปชิมน้ำหวานในโพรงปากเล็ก ให้ฟ้าณดายิ่งรู้สึกรังเกียจหนักเข้าไปอีก

จูบแรกของเธอ..ต้องมามอบให้ชายที่ไม่รู้จักคนนี้อย่างนั้นหรือ

ยิ่งคิดก็ยิ่งเสียใจ เธอไม่อาจทนรับได้แน่

แต่..เธอจะขัดขืนเขาได้อย่างไร

สองขาที่พยายามดีดดิ้นก็กลับกลายเป็นถูกจับแยกออก ให้คนข้างบนได้กดกายลงมาทาบทับง่ายขึ้น

“นุ่ม..ชอบ...”

อีธานว่าราวกับกำลังละเมอ เพราะตอนนี้มือของเขาพุ่งเข้ามาขยำขยี้หน้าอกกลมใหญ่เกินตัวของฟ้าณดา มันขนาดพอดีมือเขา ทำให้รู้สึกดีมากเวลาที่ได้สัมผัสโดยไม่ต้องทะนุถนอมใส่ใจ

เมื่ออกคู่งามคล้ายจะขึ้นรอยแดงเป็นรูปนิ้วมือแล้ว ชายหนุ่มก็ไต่ลงมา ใช้โพรงปากครอบครองยอดถันสีสวยไว้ข้างหนึ่ง ดูดดึงเสียจนผู้ถูกกระทำต้องหวีดร้อง ครวญเสียงหวานดังกว่าเดิม

นั่นยิ่งทำให้เขาพอใจ จนกลายเป็นหลงมัวเมาหนักกว่าเดิมเสียอีก..

เมื่อจัดการกับยอดถันสีสวยจนหนำใจแล้ว อีธานก็เริ่มไล่พรมจูบไปทั่ว แต่จูบนี้ดูจะหนักหน่วงกว่าปกติด้วยฤทธิ์ของยาที่เขาโดน ทำให้ชายหนุ่มระบายความใคร่ออกมาเป็นความกระหายอันมากเกินกว่าจะควบคุมได้

ร่องรอยสีกุหลาบที่ปรากฏมากขึ้นเรื่อย ๆ เริ่มกลายเป็นรอยเขี้ยวรอยฟัน เขาทำราวกับที่อยู่ใต้ร่างนี้เป็นตุ๊กตา ไม่ใช่ผู้หญิงตัวเล็กบอบบาง

จนกระทั่งสุดท้าย.. เขาได้โอกาสลงไปจัดการส่วนอ่อนไหวกลางกายสาว

ตรงนี้ช่างสีสวยเสียจนทำคนมองคอแห้งผากขึ้นมาฉับพลัน มือของเขาเปลี่ยนจากการโอบกอดกายบาง จัดการปลดตะขอและรูดซิปกางเกงลงอย่างรวดเร็ว

“อย่า..อย่าเลยนะ ฉันขอร้อง”

ฟ้าณดาสะอื้น พยายามอ้อนวอนให้อีกคนสงสารและปล่อยเธอไป

แต่มันสายไปแล้ว..

เพียงกางเกงถูกปลด แกนกายใหญ่ก็ดีดขึ้นมา มันตั้งตระหง่าน ยังมีเส้นเลือดปูดขึ้นรอบ ๆ ที่ปลายหัวก็เริ่มชื้นน้ำใส เช่นเดียวกับตรงปากทางส่วนอ่อนไหวของฟ้าณดา

เธอมองมันแล้วต้องกระถดตัวหนี ทว่าอีธานไม่มีทางยอมปล่อยไปง่าย ๆ แน่

ข้อเท้าเล็กถูกจับลากลงมาให้อยู่ที่เดิม พร้อมแยกเรียวขาออกกว้างจนเหมือนจะฉีกอีก

“อย่าดิ้น” ชายหนุ่มสั่งเสียงเข้มสองคำเท่านั้น ก่อนจะจับแกนกายใหญ่ให้จ่ออยู่ตรงปากทางฉ่ำเยิ้มด้วยน้ำหนืด

และกดมันเข้ามาโดยไม่ให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัว

“อ๊า!!!”

ภายในนี้ไม่เคยถูกรุกล้ำมาก่อน จู่ ๆ มีของแข็งที่ขนาดและความยาวไม่ธรรมดา ถลันเข้ามาลึกแบบนี้ มีหรือที่ฟ้าณดาจะไม่ตอบสนอง

เช่นกัน อีธานต้องถึงกับสูดปากครางฮือ เขาไม่เคยรู้สึกดีขนาดนี้มาก่อน เช่นเดียวกับที่ไม่เคยทรมานเพราะความอึดอัดคับแน่นเท่านี้

“ดีชะมัด”

เขาคงชอบสัมผัสที่ตอดรัดเสียจนทำให้แทบขยับไม่ได้นี่ เพราะมันเหมือนจะยิ่งเป็นการยั่วให้ความยับยั้งชั่งใจของเขาแตกกระเจิงกว่าเก่า

จังหวะที่ชายหนุ่มตอกสะโพกทั้งถี่รัวและรุนแรงเสียจนทำให้ข้างในนี้ฉีก หยดเลือดซึมทะลักออกมาพร้อมของเหลวจากข้างใน เปรอะผ้าปูเตียงสีขาวให้ยิ่งดูสะดุดตา

แต่แน่นอนว่ามันไม่ช่วยให้อีธานมีสติมากขึ้นเลย กลับมีแต่จะยิ่งถลำลึกกว่าเดิมเสียอีก

“อ่า..”

เขาครางเสียงต่ำในลำคอ ในตอนที่ดึงแกนกายออกมาแล้วดันกลับเข้าไปจนสุดโคน ยังรู้สึกเหมือนข้างในนี้จะยิ่งตอบสนองดีอีกด้วย

ส่วนฟ้าณดา โดนแบบนี้ถี่เข้ากายเธอก็ยิ่งกระตุกเกร็ง ความรู้สึกทั้งเจ็บปวด ทั้งหวาดกลัว แต่ก็เสียวท้อง มันผสมปนเปกันไปหมดจนเธอรับมือไม่ถูก ได้เพียงปล่อยตัวเองให้ขยับไปตามแรงโยกไหวอันเร่าร้อนของอีกคนเท่านั้น

เสียงของเหลวและเนื้อกระทบเสียดสีน่าอายดังเคล้าไปทั่วห้อง เฉกเช่นเสียงร้องครางครวญ จะด้วยสุขสมหรือรวดร้าวก็ไม่อาจทราบ

ที่รู้ก็คือ..ชายหนุ่มคนนี้ไม่อาจหยุดตัวเอง เมื่อส่วนล่างของเขาได้รับการปรนเปรอเป็นสัมผัสหนักหน่วงจนพอแล้ว น้ำกามขาวหนืดก็ฉีดพุ่งเต็มร่องสวาทคับแน่น จนทะลักออกมาข้างนอกทีเดียว..