ขณะที่ฟ้าณดาต้องเผชิญชะตากรรมอันโหดร้าย ทางฝั่งของอีธานเองก็ไม่ได้อยู่ในสภาวะเครียดน้อยไปกว่ากันเลย

ตอนนี้ชายหนุ่มนั่งอยู่ในห้องทำงานของตัวเอง เอาแต่ดูคลิปจากกล้องวงจรปิดซ้ำไปซ้ำมา

แม้เวลาจะผ่านมาเกินสามเดือนแล้ว แต่ชายหนุ่มกลับหาตัวผู้หญิงที่เขาข่มเหงรังแกวันนั้นไม่พบเลย

“f*ck!!”

เขาสบถด้วยความหัวเสีย เพราะต่อให้ย้อนดูคลิปพวกนี้ทุกวัน ก็ยังไม่สามารถระบุตัวตนของเธอคนนั้นได้ ด้วยมุมที่ติดตั้งกล้องวงจรปิดมันไม่ดี ทำให้ไม่ว่าจะเป็นมุมไหนก็จะมองเห็นหน้าคนตรงทางเดินไม่ชัด เห็นแค่เสื้อผ้าและลักษณะของเธอเท่านั้นเอง

แน่นอนว่าในเช้าวันที่ตื่นมาและไม่พบใครในห้อง มีเพียงตัวเขาเท่านั้น อีธานก็เริ่มกลับมานั่งตั้งสติบนเตียง ก่อนจะกวาดสายตาไปมองรอยเลือดที่ฟ้าณดาฝากเอาไว้

พอเห็นสิ่งนี้ เขาก็ได้รู้ทันทีว่าตัวเองได้ทำสิ่งที่ผิดพลาดใหญ่หลวงที่สุด นั่นคือการฝากบาดแผลซึ่งไม่มีวันลบเลือนเอาไว้ให้หญิงสาวคนหนึ่ง เปรียบดั่งตราบาปตลอดชีวิตของเธอคนนั้น

และด้วยความที่เขารู้นิสัยตัวเองดี ว่าเวลาไม่มีสติจะควบคุมอารมณ์และยับยั้งชั่งใจไม่ได้ สุดท้ายก็กลายเป็นเผลอทำรุนแรงไป เลยทำให้ความรู้สึกผิดยิ่งถาโถมหนักกว่าเดิมเสียอีก

อาการเมายาเมื่อคืนที่ยังหลงเหลืออยู่ในร่างกายมันมีเล็กน้อยเท่านั้น ราวกับร่างกายเขาได้ขับออกไปกับของเหลวที่ปลดปล่อยไปมากมายเมื่อหลายชั่วโมงก่อนหน้า ฉะนั้นอีธานเลยสามารถเดินไปสั่งลูกน้องเขาให้เก็บภาพคลิปหลักฐานจากกล้องวงจรปิดเอาไว้ได้ รอเขากลับมาดูหลังจากไปโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว

ส่วนโนอา เมื่อติดต่อกับอีธานได้แล้วชายหนุ่มก็มีสีหน้าดีใจยามละล่ำละลักถาม ‘ฉันโทรหานายเป็นร้อย ๆ สาย เมื่อคืนนายหายไปไหนมา!?’

“เรื่องมันยาว เดี๋ยวไปโรงพยาบาลก่อนแล้วค่อยว่ากัน”

อีธานต้องตรวจร่างกายตัวเองเป็นอันดับแรก ระหว่างนั้นก็เล่าให้โนอาฟังไปด้วยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ซึ่งหลังจากฟังจบ เพื่อนก็ถึงกับอึ้งปากอ้าตาค้างไปเลย

“แล้วตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นอยู่ไหน?”

โนอาว่าออกมาเสียงหลง อีธานก็ผ่อนลมหายใจหน้าเครียด “ถ้ารู้ฉันคงให้นายไปตามตัวเธอมาแล้วล่ะ”

เวลาที่ไม่ได้อยู่ต่อหน้าคนอื่น จากเจ้านายกับเลขาก็จะกลายเป็นเพียงเพื่อนผู้ชายสองคนที่คุยกันอย่างเป็นกันเองเท่านั้น

“แล้วหน้าตาของเธอล่ะ นายจำอะไรได้บ้างไหม?”

“นอกจากพอจะเห็นราง ๆ ว่าเป็นคนที่สวยมาก แล้วเสียงครางก็เพราะมาก ฉันก็จำอะไรไม่ได้อีกแล้ว”

อีธานว่าอย่างจนใจ โนอาเองก็รู้สึกจนปัญญาตามไปด้วย

“เดี๋ยวเสร็จจากนี้ ฉันมีเรื่องให้นายทำ” อีธานสั่ง คนทำหน้าที่สารถีก็เดาได้อย่างแม่นยำ “ให้ดูกล้องวงจรปิดเพื่อตามหาผู้หญิงคนนั้นถูกไหม?”

“ใช่ แล้วก็มีอีกเรื่อง”

“นั่นก็คือหาทางเอาคืนยัยตัวแสบคาเมเลีย เอาให้จำไปจนตาย”

“ถูก”

โนอาสามารถเดาใจเจ้านายได้แม่นยำ สมกับที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่จำความได้

คนอย่างอีธาน ถ้าใครดีกับเขา เขาจะดีตอบเป็นร้อยเท่า แต่ถ้าใครคิดทำร้ายหรือแสดงเจตนาไม่ดีต่อเขา เขาก็จะไม่ปล่อยให้ลอยนวล ไม่แม้แต่จะยอมให้คนคนนั้นมีชีวิตอย่างสงบสุขแน่นอน

ต่อให้เป็นคนที่รู้จักกันมานานอย่างคาเมเลียก็ไม่เว้น

ภายในสามวันหลังจากนั้น โนอาก็มารายงานว่าเขาได้ส่งคนไปทำให้คาเมเลียรู้สำนึกแล้ว พร้อมเปิดคลิปที่เขาอัดตอนหญิงสาวพูดขอโทษทั้งน้ำตา เดาว่าตอนนี้เธอคงต้องรีบเดินทางออกนอกประเทศไป และน่าจะหมดอนาคตทำมาหากิน คงจะได้ใช้ชีวิตอย่างยากแค้นอีกหลายปี

ก็ช่วยไม่ได้ เธอดันมาเล่นผิดคนเอง..

แต่เรื่องมันยังไม่จบ เพราะมีสิ่งที่ทำให้อีธานเครียดมากกว่า

“ว่าไงนะ? หาเธอไม่เจองั้นเหรอ!?”

ชายหนุ่มอุทาน สีหน้าเขาดูช็อกมากเมื่อลูกน้องเปิดภาพจากกล้องวงจรปิดให้ดู พบว่าเห็นแค่ตอนที่เขากำลังจะล้มลง ก่อนจะมีหญิงสาวร่างเล็กคนหนึ่งเข้ามาช่วยไว้ แต่นอกจากเสื้อผ้าที่ดูเรียบร้อยมากของเธอแล้วก็ไม่เห็นใบหน้าของเธออีกเลย

อีธานพยายามนึกหน้าของหญิงสาวให้ออก แต่คงเพราะฤทธิ์ยาเลยทำให้เขาจำอะไรไม่ได้จริง ๆ นอกจากลักษณะเพียงผิวเผินตามที่เล่าให้โนอาฟัง

อ้อ..เขาจำได้ว่าเธอยังหวังดี ตั้งใจจะพาเขาไปพักในห้องที่ทางโรงแรมจัดไว้ให้พนักงานของ star entertainment เข้าพักหลังจากกินเลี้ยงจนเมาอีกด้วย คงไม่คิดว่าจะต้องประสบเคราะห์ร้าย กลายเป็นทำคุณบูชาโทษแบบนี้

ด้วยความโมโหเกินจะระงับอารมณ์ มือใหญ่จึงทุบโต๊ะทำงานไปทีหนึ่ง ทำเอาลูกน้องทุกคนสะดุ้งตัวโยนพร้อมกัน

ปกติอีธานเป็นคนใจเย็นมาก เขาไม่เคยแสดงท่าทีแบบนี้ให้เห็นเลยสักครั้ง..

“รื้อกล้องวงจรปิดออกแล้วติดตั้งใหม่ให้หมด!” มีคำสั่งเด็ดขาด ลูกน้องทุกคนต่างก็กระวีกระวาดทำตาม

มันไม่ใช่เพียงเรื่องที่เขาไม่เห็นหน้าของฟ้าณดาเท่านั้น แต่อีธานมองว่าต่อไปถ้ามีโจรเข้ามาในโรงแรม หรือเกิดเหตุร้ายแรงอะไรขึ้น มุมกล้องวงจรปิดที่ติดตั้งอยู่ตอนนี้คงทำให้ได้ภาพไม่ชัดเจน แล้วก็อาจทำให้เกิดความเสียหายกับชื่อเสียงของโรงแรมได้

หลังจากวันนั้นมาจนถึงตอนนี้ เขาก็พยายามย้อนคลิปดูอยู่หลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ยังไม่ได้รู้อะไรคืบหน้าขึ้นมาเลย

กระทั่งเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น ชายหนุ่มถึงละสายตาไปมองคนที่พึ่งเข้ามา ซึ่งก็คือโนอาเอง

“ว่าไง มีใครไปแจ้งความคดีข่มขืนไหม?”

อีธานถามหน้าเครียด สายตาที่จดจ้องดูคาดหวังอย่างจริงจัง

ปกติถ้าเป็นคนอื่นคงไม่อยากโดนคดีอย่างนี้ แต่ไม่ใช่กับเขา เพราะเรื่องในคืนนั้นทำให้อีธานรู้สึกผิดมาก เขาอยากให้ฟ้าณดาไปแจ้งความ อย่างน้อยเมื่อได้รู้ว่าเธอเป็นใคร เขาจะได้หาทางชดเชยให้อย่างถูกต้อง

แต่น่าเสียดาย คำตอบของโนอาก็ยังเหมือนเดิม “ไม่มีเลย ไม่ได้รับแจ้งอะไร สายตำรวจบอกว่าคดีข่มขืนก็มีเกิดขึ้นบ้าง แต่ไม่มีเกิดในพื้นที่ใกล้โรงแรมด้วยซ้ำ”

แสดงว่าเธอยังเก็บเงียบเป็นความลับอยู่อย่างนั้นหรือ..?

“ทำไมกัน?”

อีธานว่าออกมาด้วยน้ำเสียงกดต่ำ ให้ความรู้สึกน่าหวาดหวั่น ต่อให้โนอาจะอยู่กับเขามาตั้งนานแต่ก็ไม่เคยเห็นเพื่อนมีท่าทีอย่างนี้เช่นกัน

นับวันความกังวลก็ยิ่งสุมตัวหนาในใจอีธาน เพราะเขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตัวเองปลดปล่อยน้ำรักข้างในร่างกายบอบบางนั่นตั้งกี่ครั้ง

แต่คงไม่น้อยหรอก ดูจากร่องรอยที่เหลือไว้บนเตียงตอนเช้าก็พอเดาได้

“ถ้าท้องขึ้นมาล่ะ?”

อีธานยังพูดพึมพำอยู่คนเดียว แต่เพราะในห้องมันเงียบมาก โนอาเลยได้ยินชัดเจน

“มั่นใจว่าเธอจะท้องจริง ๆ เหรอ? ฉันว่าบางทีอาจจะไม่..”

“ต้องท้องแน่ โดนไปตั้งขนาดนั้น ถ้าไม่ท้องก็นับว่าปาฏิหาริย์แล้วล่ะ”

ในห้องเต็มไปด้วยบรรยากาศชวนอึดอัดจนหายใจไม่ออก ยิ่งระยะหลังมานี้อีธานกลายเป็นคนอารมณ์แปรปรวน เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย นั่นก็ยิ่งทำให้โนอาและลูกน้องคนอื่น ๆ กังวลตามไปด้วย

“ว่ากันตามตรงเลยนะอีธาน นายชอบผู้หญิงที่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อคนนั้นใช่ไหม?”

โนอาพอจะเดาออกว่าเพื่อนรู้สึกอย่างไร ถ้าไม่ได้ชอบ หรือติดใจผู้หญิงคนนั้น อย่างมากอีธานก็แค่ให้ลูกน้องไปตามหาตัวเธอให้เจอแล้วเสนอเรื่องความรับผิดชอบ แต่จะไม่มีทางมานั่งเครียดอย่างนี้แน่นอน

แล้วคำตอบที่ได้รับจากเพื่อน ก็เป็นการพยักหน้ายอมรับ

“ฉันมั่นใจว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นแม่ของลูกฉัน”

“มั่นใจขนาดนั้นเลย?”

“ถึงมันจะดูเหลือเชื่อ แต่ฉันรู้หัวใจตัวเองดี”

ต่อให้เรื่องคืนนั้นมันเป็นความผิดพลาด แต่หลังจากที่ได้สติแล้วเขาก็ยังจะต้องเจอหน้าเธอให้ได้ เท่านี้ก็ชัดเจนพอแล้วล่ะ..