เพียงแค่เห็นใบหน้าคนถามอยู่ในระยะสายตามู่ซีถึงกับหัวใจเกือบหยุดเต้น คนตรงหน้าเป็นเด็กหนุ่มอายุไม่เกินสิบห้าปี ถึงแม้ว่าจะยังไม่เป็นหนุ่มเต็มตัว ทว่ารูปร่างที่สูงใหญ่ ใบหน้าคมคาย ผิวที่ขาวเนียนอย่างกับก้นเด็ก ถึงกับทำให้มู่ซีหันมามองตนเอง ผิวของคนตรงหน้าเนียนกว่าเธอที่เป็นเด็กผู้หญิงเสียอีก 

“อาหยวน วันนี้ไม่ไปโรงเรียนเหรอ” คุณนายกู้อยู่ในห้องครัวแต่เมื่อเห็นว่าเป็นลูกชายคนเล็กก็เอ่ยทักด้วยรอยยิ้ม 

“วันนี้หยุดเรียนหนึ่งวันครับ ผมต้องเตรียมตัวเข้ารับการทดสอบการต่อสู้ในวันพรุ่งนี้” คนที่คุณนายกู้เรียกว่าอาหยวนตอบคำถาม ก่อนจะเดินเข้ามาในห้องครัวและหยุดยืนตรงหน้ามู่ซี 

“จริงสิ แม่ลืมไปเลย” คุณนายกู้พยักหน้า มัวแต่ห่วงเรื่องอาหารของแขกที่จะมาในวันนี้ 

“ทำอะไรกันอยู่ครับ แล้วนี่...” กู้หยวนมองเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ น่ารักตรงหน้า 

คุณนายกู้ก็เหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้ จึงเอ่ยแนะนำลูกชายให้รู้จักกับมู่ซี “ยัยหนูซีซี นี่กู้หยวน ลูกชายคนเล็กของฉันเอง อาหยวน นี่ยัยหนูมู่ซีหรือเรียกว่าซีซี แม่ให้ยัยหนูซีซีมาสอนพ่อครัวของบ้านเราทำอาหารจ้ะ” 

มู่ซีได้รับการแนะนำแบบนี้จึงได้เอ่ยทักเด็กหนุ่มตรงหน้าพร้อมกับโค้งศีรษะอย่างนอบน้อม “ยินดีที่ได้รู้จักคุณชายกู้ค่ะ”  

“ไม่ต้องเรียกว่าคุณชายหรอก เรียกฉันว่า พี่หยวนก็พอ” กู้หยวนกล่าวยิ้ม ๆ 

คำตอบของกู้หยวนทำให้เสี่ยวหมี่กับเสี่ยวจูหันมามองหน้ากัน ด้วยทุกคนในคฤหาสน์นี้รู้ดีว่าคุณชายเล็กของบ้านเป็นคนถือตัวขนาดไหน มีเพียงเพื่อนที่สนิทกันไม่กี่คนที่สามารถคุยเล่นกับคุณชายเล็กได้  

ทั้งยังมีรัศมีกดดันอย่างบอกไม่ถูกแม้จะมีอายุแค่สิบสี่ปี ซึ่งแตกต่างจากคุณชายใหญ่ กู้ชุนหลาง ที่อ่อนโยน เป็นกันเอง ตอนนี้กำลังเรียนแพทย์อยู่ที่มหาวิทยาลัยชื่อดังในเมืองหลวง คาดว่าคุณชายเล็กหลังจากเรียนจบมัธยมปลายก็คงไปเข้าเรียนระดับมหาวิทยาลัยในปักกิ่งแน่นอน 

“ค่ะ พี่หยวน” 

“นี่กำลังจะทำอาหารอะไรเหรอ” กู้หยวนเห็นว่าแนะนำตัวกันแล้วจึงได้เอ่ยถามขึ้น 

“อาหยวน ลูกจะอยู่ดูพ่อครัวทำอาหารเหรอ” คุณนายกู้ถามด้วยความแปลกใจ ปกติแล้วลูกชายคนเล็กของเธอไม่ชอบเข้ามาในครัว  

“ผมแค่อยากรู้ว่าซีซีจะทำอาหารอะไรที่พ่อครัวบ้านเราถึงกับทำไม่ได้น่ะครับ” 

“อ้อ ยัยหนูซีซีจะสอนพ่อครัวทำสเต๊กปลาจ้ะ เห็นว่าเป็นอาหารกึ่งต่างชาติ ปกติเวลาพวกเราไปกินอาหารต่างชาติที่ร้านอาหารบริสโท การ์เด้น แม่ได้ชิมสเต๊กเหมือนกันนะ แต่ยังไม่เคยได้กินสเต๊กปลาซอสโหระพาสักที แม่เลยสนใจขึ้นมา อีกอย่างเย็นนี้ต้องทำเลี้ยงรับรองท่านนายพลหยวนที่จะมาเป็นแขกที่บ้านด้วย” 

กู้หยวนหันไปมองมู่ซี “น่าสนใจ” 

“ผมพร้อมแล้วครับ” มู่เถา เป็นพ่อครัวของตระกูลกู้มาหลายปี เขาทำอาหารได้อย่างเยี่ยมยอด แขกทุกคนที่มาพักหรือมาเยี่ยมนายพลกู้ต่างเอ่ยปากเป็นเสียงเดียวกันถึงฝีมือของมู่เถา 

 ทว่ารอบนี้มู่เถาถึงกับยอมแพ้กับความเรื่องมากของภรรยาท่านนายพลที่กำลังมาเป็นแขกคืนนี้ เนื่องจากนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขามา 

มู่เถาทำอาหารเลี้ยงมาหลายรอบแล้ว แต่ก็เพียงแค่กินได้ และทุกครั้งภรรยาของท่านนายพลก็จะติอาหารทุกครั้งเช่นกัน แต่มู่เถาทำอะไรไม่ได้ เพราะท่านนายพลกู้ยังต้องการความร่วมมือจากท่านนายพลซึ่งมีตำแหน่งใหญ่โตมากกว่า 

“ยัยหนูซีซี ฉันฝากด้วยนะ เสี่ยวหมี่ เสี่ยวจูไปช่วยพ่อครัวมู่เถอะ” คุณนายกู้บอกสาวใช้ ก่อนเดินไปนั่งเก้าอี้ในมุมห้อง กู้หยวนเห็นอย่างนั้นก็เดินตามมารดาไปนั่งด้วยกัน 

"ซีซีขออนุญาตเรียกว่าลุงมู่นะคะ”  

“ได้สิ ยัยหนูซีซี พวกเราสองคนต่างแซ่มู่เหมือนกัน แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าพวกเราเป็นญาติกันตั้งแต่ตอนไหน”  

“แซ่มู่มีมากมายในเมืองเวยฟาง ถึงแม้ว่าพวกเราจะไม่รู้ว่าเป็นญาติกันไหม แต่พวกเราคงมีบรรพบุรุษเดียวกันนั่นแหละคะ”  

“อืม ฉันก็คิดว่าแบบนั้นแหละ เอาล่ะ พวกเรามาเริ่มกันเลยดีไหม” มู่เถาว่าแล้วก็ถูมือไปมา เขาเป็นพ่อครัว ถึงแม้ว่าจะมีความหยิ่งยะโสในสายเลือด ทว่าด้วยเห็นว่ามู่ซีเป็นเด็กที่สามารถทำให้คุณชายน้อยตงกินอาหารได้ เขาก็ไม่ควรทำตัวเป็นน้ำเต็มแก้ว  

อีกอย่างรายการอาหารวันนี้เขาไม่เคยทำมาก่อน การที่จะทำอาหารต่างชาติได้นั้น เขาไม่ถนัดจริง ๆ เพราะเขาเป็นคนรักชาติขั้นรุนแรง แต่ด้วยสังคมเริ่มเปลี่ยนไป อาหารต่างชาติเริ่มเข้ามามีบทบาทมากขึ้น มีต่างชาติมากมายที่เป็นแขกของรัฐบาลกับโรงงานต่าง ๆ บางทีการมีความรู้พวกนี้บ้าง ในอนาคตอาจจะเป็นผลดีต่อตัวเขาก็ได้ 

“ลุงมู่ วันนี้พวกเราจะทำรายการอาหารที่เรียกว่า สเต๊กปลา พูดง่าย ๆ ก็คือการย่างเนื้อปลานั่นแหละค่ะ แต่บ้านเราอาจจะย่างกับเกลือแค่นั้น แต่ว่าอาหารของต่างชาติเขาจะมีเครื่องเคียง การทำไม่ยากค่ะ ลุงมู่แล่เนื้อปลาออกเป็นสองชิ้น ปลาที่ใช้เป็นปลากะพงเนื้อแดงหรือขาวก็ได้ค่ะ” 

 “ถ้าต้นตำรับต้องเอาไวน์มาหมัก แต่วันนี้เราจะใช้เหล้าจีนหมักแทน เอาเหล้าจีนราดลงไปบนเนื้อปลา โรยด้วยเกลือกับพริกไทยดำ ทาให้ทั่วชิ้นปลาเลยนะคะ สุดท้ายเอาน้ำมันทาให้ทั่วทั้งสองด้าน แล้วหมักทิ้งไว้ครึ่งชั่วโมง” 

“ส่วนพี่เสี่ยวหมี่กับพี่เสี่ยวจู ให้เตรียมเครื่องเคียงค่ะ เราจะทำซอสหรือน้ำราดลงบนสเต๊กปลา ต้นตำรับเขาจะทำน้ำราดแบบตะวันตก แต่ซีซีเห็นว่าอาจจะไม่ถูกปากภรรยาท่านนายพล ดังนั้น ซีซีจึงแนะนำให้ใช้น้ำราดแบบของเรา” 

“พี่ๆ เอาเห็ด พริกหยวกสีเหลือง สีแดง และใบโหระพาไปล้างก่อน จากนั้นนำเห็ดกับพริกมาหั่นเป็นลูกเต๋าชิ้นเล็ก ๆ อีกส่วนเอาพริกที่เผ็ดหน่อยทุบให้แหลก พริกส่วนนี้จะเอาไว้ทำซอสค่ะ อีกส่วนที่จะเอาไว้ตกแต่ง เห็ดอันนี้ผ่าตามยาว แคร์รอตหั่นเป็นชิ้นตามยาว ส่วนนี้เราจะเอาไปลวกน้ำร้อนไว้ก่อนด้วยนะคะ เสร็จแล้วรีบเอาไปแช่น้ำเย็น” 

“ยัยหนูซีซี ลุงทำปลาเสร็จแล้ว ให้ทำอะไรต่อ” มู่เถาเดินกลับมาเข้าร่วมบทสนทนาที่มู่ซีกำลังบอกสองสาวให้ทำตาม 

“ปกติต้องรอให้เหล้าจีนเข้าเนื้อปลาก่อน แต่ถ้าเราต้องการรีบ ๆ ก็เอาไปย่างได้เลย แต่ทางที่ดีควรรอให้ครบเวลาก่อน ตอนนี้ให้ลุงมู่ไปทำแบบนี้ไว้ สำหรับเย็นนี้ก็ดีนะคะ จะได้ไม่เสียเวลา ยิ่งเราหมักไว้นาน เหล้าก็ยิ่งเข้าเนื้อปลาค่ะ” มู่ซีหันไปเสนอแนะมู่เถาเกี่ยวกับการทำอาหารเย็นนี้ มู่เถาเห็นด้วยเขาจึงผละตัวจากไป 

สองสาวเตรียมวัตถุดิบเสร็จแล้วพากันไปดูมู่เถาเตรียมปลาหมัก เผลอแปปเดียวเวลาก็ผ่านไปสามสิบนาที มู่เถากลับมาอยู่หน้าเตา ฟังคำอธิบายของมู่ซีว่าต้องทำอย่างไรต่อไป 

“ลุงมู่ ตรงนี้มีเตาหลายเตา ลุงสามารถทำพร้อมกันได้เลยค่ะ ปลามันสุกเร็วอยู่แล้ว เตานี้ตั้งกระทะสำหรับย่างปลา ลุงมู่ย่างด้านหนังก่อนนะคะ พอเหลืองถึงย่างด้านเนื้อ ส่วนกระทะนี้ ลุงมู่ทำซอสโหระพาค่ะ ตั้งกระทะใส่น้ำมันพอร้อนก็เอาพริกกับกระเทียมตำลงไปผัด พอกระเทียมเหลืองก็เอาเห็ดกับพริกสีลงไปผัดให้สุก ปรุงรสนิดหน่อย” 

“หลังจากนั้น นำแคร์รอตกับเห็ดส่วนนี้ลงไปผัดในกระทะเดิมให้ร้อนนิดหน่อย ไม่ต้องทำนานเพราะเราลวกไว้ก่อนแล้ว เรานำปลาย่างที่สุกแล้วไปจัดใส่จาน ราดด้วยซอสโหระพา แล้วตกแต่งจานด้วยเห็ดกับแคร์รอตส่วนนี้ค่ะ”  

มู่ซีอธิบายขั้นตอนการทำสเต๊กปลาราดซอสโหระพาทีเดียวจบ เธอเชื่อว่าในฐานะที่เป็นพ่อครัว เพียงคำแนะนำสั้น ๆ มู่เถาก็สามารถทำตามได้อย่างแน่นอน 

 เพราะมันเป็นการทำที่ง่าย ไม่ได้มีเทคนิคอะไรที่ซับซ้อน พ่อครัวมีความทระนงในตนเอง เธอไม่ควรไปทำตัวเหมือนกับเขาเป็นเด็กไม่รู้ความ หลังจากนั้นก็แค่รอดูผลงานเท่านั้น 

เป็นดังที่มู่ซีคาดการณ์เอาไว้ มู่เถาสามารถทำสเต๊กปลาราดซอสโหระพาออกมาได้อย่างน่ากิน ประสบการณ์พ่อครัวหลายสิบปีไม่ทำให้มู่เถาต้องขายหน้า กลิ่นของซอสโหระพาถึงกับทำให้เสี่ยวหมี่กลืนน้ำลายลงคอเสียงดังอึก 

“ยัยหนูซีซี มาดูสิใช้ได้หรือยัง” มู่เถาที่ทำสเต๊กเนื้อปลาเสร็จแล้ว เดินถือจานมาวางไว้บนโต๊ะที่มีคุณนายกู้กับกู้หยวนนั่งรออยู่ มู่เถาทำมาสองจานเล็กๆ 

“ลุงมู่ สุดยอดไปเลยค่ะ ซีซีบอกครั้งเดียว ลุงมู่ทำออกมาได้อย่างน่ากินมาก” มู่ซียกนิ้วโป้งชูสองนิ้วให้กับมู่เถา ชายวัยกลางคนยิ้มรับคำชมเต็มใบหน้า 

“คุณป้าคะ พี่หยวน ลองชิมดูค่ะอร่อยไหม” มู่ซีหันไปบอกเจ้าบ้านทั้งสองคน 

เสี่ยวหมี่ยื่นตะเกียบส่งให้เจ้านายทั้งสอง มู่ซีเห็นแบบนั้นรีบหันไปถามเสี่ยวหมี่ “พี่เสี่ยวหมี่ ที่นี่มีมีดกับส้อมไหมคะ เป็นการกินอาหารแบบต่างชาตินะคะ”  

“มีจ้ะ รอสักครู่นะ” เสี่ยวหมี่ว่าแล้วก็ผละตัวจากไป ไม่นานก็กลับมาพร้อมกับส้อมและมีด  

คุณนายกู้กับกู้หยวนที่คุ้นชินการกินอาหารแบบตะวันตกอยู่แล้ว จัดการลงมือชิมสเต๊กปลาราดซอสโหระพาทันที แค่เพียงชิมไปคำเดียวคุณนายกู้ก็ยิ้มออกมา 

"สเต๊กปลาจานนี้น่ากินมาก กลิ่นหอมของพริกไทยทำให้นึกถึงอาหารตะวันตก แต่พอได้กลิ่นกระเทียมกับโหระพาก็พาให้คิดถึงรสชาติของอาหารจีนบ้านเรา เนื้อเห็ดนุ่มกำลังดีไม่เหนียว ส่วนเหล้าจีนก็ช่วยลดกลิ่นคาวปลา ทำให้อาหารละมุนขึ้น สีสันของอาหารจานนี้ทำให้ยิ่งสวยงาม  

แคร์รอตกับเห็ดก้านยาวที่ใช้ตกแต่งจาน เมื่อลองชิมก็ให้รสหวานที่เข้ากันอย่างลงตัวกับเนื้อปลา ซีซี นี่คือสิ่งที่เธอบอกถึงใช่ไหม อาหารต่างชาติที่ผสานรสชาติดั้งเดิมของบ้านเรา?" 

“ใช่แล้วค่ะ ซีซีคิดว่าภรรยาท่านนายพลคงชอบรายการอาหารชนิดนี้ ตอนที่คุณป้าอธิบายลองเสริมเรื่องราวไปอีกนิด อย่างเช่น ปลาทำให้ผู้หญิงเราไม่อ้วน กินอร่อย ท้องไม่อืด เห็ดช่วยทำให้ผิวหน้าสดชื่น พริกสีก็ช่วยเรื่องผิวพรรณความงาม 

ร้อยทั้งร้อยผู้หญิงทุกคนก็ชอบของสวยงามกันทั้งนั้นค่ะ” 

มู่ซีเอ่ยต่อเมื่อนึกถึงของว่างหลังอาหารมื้อหลัก “อ้อ อย่าลืมว่าหลังจากที่ทานมื้อหลักไปแล้ว ของว่างถ้าไม่เป็นผลไม้สด ก็เป็นเต้าฮวยผลไม้ก็จะดีมากเลยค่ะ ถ้าไม่รับเพียงนำชาดี ๆ หอม ๆ เท่านี้ ก็จะช่วยล้างปากได้แล้วค่ะ” 

“ขอบใจมากนะจ๊ะยัยหนูซีซี ฉันชอบมาก อาหยวน ลูกคิดว่าสเต๊กปลาเป็นอย่างไรบ้าง” คุณนายกู้เอ่ยขอบใจมู่ซี ก่อนจะหันไปถามความเห็นลูกชายคนเล็ก 

“อร่อยครับ” กู้หยวนเอ่ยตอบเสียงเรียบ ก่อนจะพิจารณาเด็กหญิงตรงหน้าอย่างถี่ถ้วนอีกครั้ง  

สายตาของกู้หยวนที่มองไปยังมู่ซี ถึงกับทำให้คุณนายกู้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่  

ฮึ ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเธอ มีเรื่องอื่นให้สนใจนอกจากตำรากับการต่อสู้แล้ว