เจียงลี่มี่ยกหน้าที่ผสมมะขามเปียก ขมิ้น น้ำผึ้งให้เสี่ยวจู ส่วนเธอเดินเข้าไปผสมน้ำอาบ และผสมน้ำมันหอมสำหรับใส่เส้นผม

เสี่ยวจูเดินตามเข้ามาก็ต้องส่ายหน้า คุณหนูใหญ่ช่างผอมแห้งเสียจริง ยิ่งอยู่ในสภาพเปลือยเปล่ายิ่งดูผอมจนเห็นหนังหุ้มกระดูก ไม่น่ามอง น่าชมเลยสักนิด

“คุณหนูใหญ่เหมือนผีดิบจริง ๆ เจ้าค่ะ ผอมมากจนข้าตกใจทุกครั้งที่เห็น” บอกแล้วเสี่ยวจูก็ถอนหายใจออกมาก่อนจะกล่าวต่อ

“หน้าอกของท่าน ทำให้ข้าคิดว่าคุณหนูใหญ่แท้จริงอาจเป็นบุรุษผสมสตรี”

เจียงลี่มี่ต้องทำหน้างุนงง “บุรุษผสมสตรีเป็นอย่างไร”

เสี่ยวจูยิ้มร้ายก่อนจะตอบ “ก็ด้านล่างเป็นสตรี แต่ด้านบนแบนเรียบเหมือนบุรุษอย่างไรล่ะเจ้าคะ”

เจียงลี่มี่ก้มลงมองหน้าอกของตัวเองในตอนนี้ ยกมือขึ้นลูบตั้งแต่ต้นคอลงถึงหน้าท้อง แทบไม่มีสิ่งใดนูนขวางกั้นเลย เธอต้องนึกเห็นด้วยกับเสี่ยวจู แต่เมื่อจ้องไปที่หน้าอกของเสี่ยวจู เธอก็ต้องหงุดหงิด

“หน้าอกเจ้ายัดสิ่งใดไว้”

เสี่ยวจูหัวเราะคิกคัก คุณหนูใหญ่ของนางตลกยิ่ง “ข้ามิได้นำสิ่งใดมายัดไว้ ที่เห็นนี่คือท่านแม่ข้าให้มาทั้งสิ้นเจ้าค่ะ”

เจียงลี่มี่ต้องมีสีหน้าอิจฉา เธอก้มลงมองหน้าอกตนเองอีกรอบ ทำไมของเธอแบนราบขนาดนี้ล่ะ แต่เมื่อนึกถึงชีวิตที่ผ่านมา มันก็สมควรจะแบนราบจริงๆ สีหน้าของเจียงลี่มี่ต้องห่อเหี่ยวทันที

เสี่ยวจูมองแล้วก็หัวเราะออกมา “คุณหนูใหญ่ไม่ต้องกังวลเจ้าค่ะ ข้ามีเคล็ดลับประจำตระกูล รับรองคุณหนูใหญ่ต้องพอใจแน่นอน”

“จริง?”

“จริงเจ้าค่ะ”

เจียงลี่มี่ยื่นใยบวบให้เสี่ยวจู “ดี แต่ตอนนี้ นำสิ่งที่เจ้าผสมมาพอกตัวข้า แล้วค่อย ๆ ขัด ข้าจะทำเช่นนี้อีกหลายครั้ง ส่วนยาก็จะเลิกดื่ม”

เสี่ยวจูชะงักมือที่กำลังพอกสมุนไพร เมื่อได้ยินเรื่องที่คุณหนูใหญ่จะเลิกดื่มยา “ดื่มเถอะเจ้าค่ะ เพื่อตัวคุณหนูเอง”

เจียงลี่มี่ถอนหายใจ จะดื่มได้อย่างไรในเมื่อนั่นเป็นยาที่อนุกัวแอบให้คนนำมาเปลี่ยน “ดื่มแล้วไม่เห็นจะดีขึ้น จะดื่มทำไม”

เสี่ยวจูพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะพอกสมุนไพรต่อพลางบอก “ต่อไปข้าจะต้มยาให้คุณหนูใหญ่เอง เป็นสูตรประจำตระกูลข้า บำรุงทั้งร่างกาย และส่วนนี้”

นางจิ้มลงบนหน้าอกของเจียงลี่มี่ก่อนจะหัวเราะคิกคัก เจียงลี่มี่อายจนหน้าแดง แม้ส่วนนั้นจะมีน้อย แต่ก็ไม่อยากให้ใครสัมผัส

“เช่นนั้นก็ดี เดี๋ยวพรุ่งนี้เจ้าเคี่ยวน้ำตาลจนเหนียวให้ข้าหน่อย หาผ้าดิบมาด้วย ข้าจะเอาขนออกทั้งตัว”

เสี่ยวจูชะงักมืออีกครั้ง เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เส้นขนทั้งตัว รวมถึง...เอ่อ...” เสี่ยวจูทำปากพะงาบๆ

“รวมถึงอะไร”

เสี่ยวจูทำหน้าทะเล้นก่อนจะตอบ “ผมเจ้าค่ะ หากคุณหนูใหญ่ไม่มีผม ก็จะหัวล้านเหมือนแม่ชีที่วัด คงไม่น่าดูกระมัง”

เจียงลี่มี่กลอกตามองบน บางครั้งเสี่ยวจูก็ทำให้นางหมั่นไส้ได้เก่งจริง ๆ

“เสี่ยวจู ข้าจะฟื้นฟูร่างกายตัวเองและศึกษาอะไรอีกหลายอย่าง เจ้าไปบอกท่านพ่อว่าข้าต้องการพักผ่อน ไม่ต้องการพบผู้ใด ส่วนท่านแม่ เจ้าบอกกล่าวท่านตามจริง”

“เจ้าค่ะ”

เมื่อไม่อาจบอกใครได้ งานหนักจึงตกเป็นของฮูหยินเอกว่านลู่เหมยและเสี่ยวจู ฮูหยินเอกจัดหาข้าวของต่างๆ ที่เสี่ยวจูไม่สามารถหาให้ได้ มาให้เธอ เสี่ยวจูจึงกลายเป็นฝ่ายใช้แรงเสียมากกว่า

ตอนนี้เสี่ยวจูกำลังบดยาสมุนไพรให้ละเอียด นางรู้สึกได้ว่าคุณหนูใหญ่แปลกตั้งแต่ฟื้นขึ้นมา คุณหนูใหญ่สนใจตำราแพทย์ สมุนไพรต่าง ๆ ทั้งยังทดสอบปรุงสมุนไพรด้วยตัวเอง

ทุกครั้งที่เสี่ยวจูแอบออกไปหาสมุนไพร ก็ต้องคอยระวังตัว ครั้งแรกนางแอบปีนกำแพง แต่พลาดตกลงพื้น ขาแขนปวดร้าว ใบหน้าบวมช้ำ คุณหนูใหญ่ก็ใช้นางเป็นเครื่องทดสอบฝีมือการรักษา แต่การรักษาครั้งแรกล้มเหลว ริมฝีปากของนางบวมบูด จนต้องนำผ้ามาปิดครึ่งหน้า

ครั้งต่อมา คุณหนูใหญ่ให้นางเหยียบโอ่งดองผักและปีนขึ้นไป แต่น้ำหนักตัวที่มากของนาง โอ่งใบนั้นจึงแตก ทำให้นางกลิ้งตกลงพื้น เนื้อตัวชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำดองผัก เมื่อหายเจ็บแล้ว ตอนแอบปีนออกไปซื้อสมุนไพร นางจึงต้องซื้อผักและแบกโอ่งปีนกลับมา กว่าจะชำนาญนางนั้นบอบช้ำยิ่งกว่าออกรบเสียอีก

นางตกจากกำแพงจนกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการปีน การหลบหลีก และมือของนางก็ไวยิ่งกว่าผู้ใด คว้าจับได้คล่องแคล่วนัก

ผ่านไปหนึ่งปีที่เจียงลี่มี่ไม่ยอมให้ผู้ใดพบ จนเป็นที่ร่ำลือกันว่านางคงป่วยจนมีสภาพไม่น่ามอง สาวใช้อย่างเสี่ยวจูก็แทบไม่ออกไปไหน นายและบ่าวต่างเก็บตัวทั้งคู่

ยิ่งเวลาผ่านไป ข่าวลือยิ่งหนาหนู ในที่สุดก็มีบ่าวรับใช้ที่คอยนำของมาส่งให้ตามที่เสี่ยวจูสั่งให้มาส่งเป็นประจำ ไม่สามารถทนความสงสัยได้อีกต่อไป จึงแอบซุ่มเป็นเวลานานจนแทบจะถอดใจ แล้วมันก็ตกตะลึงกับภาพตรงหน้า