เบนจามินเดินทางไปสหรัฐอเมริกาได้ 1 สัปดาห์ เขาก็อีเมลให้เซลีนช่วยจัดห้องรับแขกให้เขาสักหน่อย เพราะพาร์ทเนอร์ของเขาจะเดินทางไปสกอตแลนด์พร้อมกันกับเขาตอนขากลับ เซลีนจึงให้อลิสมานอนกับตนเอง แล้วยกห้องนอนอลิสให้เป็นห้องรับแขก แขกจะมาพักเป็นเวลา 3 เดือน

วันนี้เบนจามินกลับมาจากสหรัฐอเมริกา เขามาพร้อมกับหญิงสาว คนหนึ่งที่อายุน่าจะประมาณ 40 ปี เธอแต่งตัวโฉบเฉี่ยวทันสมัย แต่งหน้าเข้ม บุคลิกนักธุรกิจโดยแท้ เบนจามินแนะนำว่า เธอชื่อ เอฟเวอลีน หรือเรียกสั้นๆ ว่า อีวี่

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ฉันอีวี่” อีวี่ยื่นมือออกไปให้เซลีนจับ

“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ ฉันเซลีน” เซลีนก็ยื่นมือไปจับตอบ

“ไม่รู้มาก่อนว่าเบนมีคนรักแล้ว” อีวี่หันไปเหย้าเบนจามินเบา ๆ

“เอ่อ ฉันไม่ใช่คนรักของเบนจามินนะคะ เราแค่แชร์บ้านกันอยู่ เท่านั้นเองค่ะ” เซลีนรีบแก้ไขความเข้าใจผิดของอีวี่

“โอ้ ดีเลยค่ะ เพราะว่าฉันก็หมายตาเบนอยู่เหมือนกัน ตอนแรกตกใจหมดเลย นึกว่าต้องทำตัวเป็นนางร้ายเหมือนในทีวีซะแล้ว”

อีวี่เอ่ยออกมาพร้อมกับหัวเราะน้อย ๆ แต่เซลีนไม่รู้สึกว่ามันขำเลย

“ฉันมีลูกแฝดสองคน ชายหญิง ตอนนี้พวกเขาไปโรงเรียน เลิกเรียนแล้วคุณคงได้เจอ” เซลีนบอกเพิ่มเติม

“ดีค่ะ ฉันก็ชอบเด็ก พวกเขาน่ารักและไร้เดียงสา” อีวี่ตอบรับด้วย สีหน้ายิ้ม ๆ

“เดี๋ยวฉันจะพาไปที่ห้องนะคะ เชิญทางนี้ค่ะ” เซลีนพาอีวี่ไปที่ห้องพักแขกที่เธอเตรียมไว้ให้

อีวี่เป็นลูกสาวของประธานบริษัทที่เบนจามินติดต่อเพื่อทำธุรกิจร่วมกัน อีวี่เดินทางมาครั้งนี้เพื่อมาดูหน้างานจริง ดังนั้นเบนจามินจึงต้องคอยดูแลเทคแคร์อีวี่ตลอดเวลา 3 เดือนนี้ พวกเขาออกกันไปตั้งแต่เช้า และกลับเข้าบ้านดึก ถ้าอยู่ที่บ้านก็จะขลุกกันอยู่ที่ห้องทำงาน หรือไม่ก็หน้าคอมพิวเตอร์กันทั้งวัน อีวี่เป็นผู้หญิงที่เก่งมากคนหนึ่ง เบนจามินยอมรับในการทำงานของเธอ ทั้งสองคนดูเข้าขากันดีมากในเรื่องของการทำธุรกิจ

โปรเจกต์ Business and Play กำลังไปได้ด้วยดี แค่โปรโมตได้เดือนครึ่งก็เริ่มมีลูกค้าซื้อทัวร์กับทางบริษัทแล้ว เบนจามินกับอีวี่ยิ่งใกล้ชิดและสนิทสนมกันมากขึ้น เพราะทั้งคู่ต้องเข้าไปดูแลกลุ่มลูกค้าเหล่านั้นด้วยกัน

บางครั้งเซลีนก็รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนเกินของเบนจามิน เพราะเธอเหมือนคุยกับพวกเขาคนละเรื่อง เซลีนจึงมักที่จะเลี่ยงไปอยู่กับอลิสในห้องนอนแทน แก๊งลูกหมูต่างรับรู้ได้ถึงความเศร้าของเซลีน พวกเขาจึงได้แต่พยายามเป็นเด็กดีและไม่ดื้อเท่านั้น

เมื่ออีวี่อยู่ที่สกอตแลนด์ครบสองเดือน เซลีนถึงกับร้องไห้ออกมาเงียบ ๆ เมื่อเธอบังเอิญได้ยินอีวี่สารภาพว่าชอบเบนจามิน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์จากเพื่อนร่วมงานเป็นคนรัก

ยัยช่อ แกมันก็แค่ตัวอะไร ทำไมไม่พยายามให้มากกว่านี้ เขาจะ หลุดมือแกไปแล้วนะ เซลีนบ่นให้กับความอ่อนแอและไม่กล้าของตนเอง

*****

วันต่อมาเซลีนมักหลบหน้าเบนจามินกับอีวี่เสมอ แต่ว่าอยู่บ้านหลังเดียวกัน ต่อให้พยายามหลบหน้าแค่ไหน ต้องได้เจอกันอยู่ดี

“เซลีน คุณเป็นอะไรหรือเปล่า” เบนจามินถามเซลีนเมื่อเขากำลังเดินสวนเธอตรงบันได

“เปล่าค่ะ” เซลีนปฏิเสธ

“แต่ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้คุยกับคุณเลยนะ คุณโอเคไหม”

“ฉันโอเคค่ะ อาจจะยุ่ง ๆ กับที่ร้านและการซ้อมฟุตบอลของเด็ก ๆ น่ะค่ะ เอ่อ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะคะ” เซลีนรีบขอตัวจากไป

เบนจามินได้แต่ขมวดคิ้ว เขาสัมผัสได้ว่าหญิงสาวเปลี่ยนไป ไม่ร่าเริงหรือมีชีวิตชีวาเหมือนเมื่อก่อน ในใจเขามันวูบโหว่งแปลก ๆ

แต่ยังไม่ได้ทันคิดอะไรมาก อีวี่เข้ามาเร่งเขาให้ออกไปข้างนอกด้วยกันซะก่อน เพราะวันนี้อีวี่กับเขาต้องไปต้อนรับกลุ่มลูกค้าวีไอพี

เซลีนเดินเข้าไปในห้องนอน เธอล้มตัวลงก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างสะอึกสะอื้น ร้องไห้ได้ไม่นาน เสียงมือถือดังขึ้นซะก่อน เซลีนจึงรีบปรับน้ำเสียงและเอาหลังมือเช็ดน้ำตาให้แห้ง ก่อนที่จะรับสายโทรศัพท์โดยที่ไม่ได้มองว่าใครโทรมา

“เซลีนพูดสาย สวัสดีค่ะ”

“สวัสดีครับเซลีน ผมอีริคนะ”

“อ้าวอีริค สบายดีไหมคะ” เซลีนถามออกไปด้วยเสียงที่แหบแห้งจากการร้องไห้มาอย่างหนัก

“เซลีนคุณโอเคไหม เสียงคุณฟังไม่ดีเลย” อีริคถามกลับมาด้วยความเป็นห่วง

“ฉันโอเคค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ”

“ตอนนี้ผมอยู่ที่สกอตแลนด์นะครับ พาลูกค้ามาเอนเตอร์เทน ผมอยากเจอคุณ พอมีเวลาว่างมาเจอกันหน่อยได้ไหมครับ” อีริคถาม

“อืม คุณว่างวันไหนละคะ ฉันสามารถไปหาคุณได้ค่ะ” เซลีนตอบรับคำชวนของอีริค

“วันนี้ผมติดลูกค้า ผมจะอยู่ที่นี่ 7 วัน เอาเป็นวันพรุ่งนี้ดีไหมครับ เราไปดินเนอร์กัน โอ้..ผมลืมไปว่าคุณไม่สะดวกไปข้างนอกตอนเย็น เป็นมื้อกลางวันก็ได้ครับ จะให้ผมไปรับไหม”

อีริคจำได้ว่าเซลีนมีลูกเล็กที่ทิ้งไว้ที่บ้านเองไม่ได้

“ได้ค่ะ พรุ่งนี้ฉันจะไปหาคุณเอง แค่คุณส่งโลเคชันมาให้ก็พอค่ะ งั้นพรุ่งนี้เจอกันนะคะ” เซลีนนัดหมายเสร็จเรียบร้อยก็วางสายไป

**********

ตอนเช้าที่โต๊ะอาหาร

“คุณเบนคะ วันนี้จะเข้าไปในเมืองหรือเปล่า” เซลีนถามเมื่อเห็นเบนจามินทานมื้อเช้าเสร็จแล้ว

“เข้าไปครับ ต้องไปดูแลแขกวีไอพีพอดี” เบนจามินตอบคำถามของเซลีน

“ดีจังค่ะ ไม่ทราบว่าคุณพอจะแวะส่งฉันที่โรงแรมxxxx ได้ไหมคะ”

“โรงแรม xxxx หรือครับ ผมก็จะไปที่โรงแรมนั่นเหมือนกัน ลูกค้าผมพักที่นั่นพอดี” เบนจามินยิ้ม

“ดีเลยค่ะ คุณจะออกไปกี่โมงคะ ฉันมีนัดเพื่อนตอนเที่ยงค่ะ”

“ผมจะออกไปสิบโมงเช้า ไวเกินไปหรือเปล่า” เบนจามินกลัวว่าจะเช้าเกินไป เพราะเซลีนต้องไปรอเป็นชั่วโมงเลย

“ฉันว่าพอไหวค่ะ เดี๋ยวส่งข้อความบอกเขาว่าไปไวนิดหนึ่ง” เซลีนพูดจบก็รีบส่งข้อความหาอีริค

“งั้นสิบโมงเจอกันที่รถนะครับ” เบนจามินนัดแนะกับเซลีน เธอเงยหน้ามองเขาแล้วยิ้มให้ ก่อนจะส่งข้อความหาอีริคว่าเธอจะไปไวกว่าที่นัดไว้

“มอร์นิ่งค่ะ เบน เซลีน” อีวี่ออกมาร่วมโต๊ะกับทั้งสองคน

“ฉันพลาดอะไรหรือเปล่าคะ” อีวี่ถาม

“วันนี้เซลีนจะติดรถพวกเราไปในเมืองด้วยนะครับ”เบนจามิบอก

“งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ มีงานยังค้างอยู่นิดหน่อย”

เซลีนไม่อยากใช้เวลาร่วมกับพวกเขาสองคน เพราะเธอทนเห็นอีวี่แสดงความรัก ความเอาใจใส่ต่อเบนจามินไม่ได้ ถึงแม้ว่าเบนจามินจะต้อนรับ ดูแล อีวี่ในฐานะเจ้าบ้านที่ดีก็ตาม แต่เซลีนภรรยาของเขาเสียชีวิตมาตั้งปีกว่าแล้ว บางที่เบนจามินอาจจะต้องการใครสักคนมาแทนที่ภรรยา ที่เสียชีวิตไปของเขาก็ได้

**********

โรงแรมxxxx

เบนจามิน อีวี่ และเซลีน กำลังยืนอยู่ที่ห้องโถงของโรงแรมxxxx

“ขอบคุณนะคะที่ให้ติดรถมาด้วย ฉันขอตัวไปหาเพื่อนก่อน” เซลีน ขอบคุณเบนจามินก่อนเตรียมผละออกไป

“เซลีน คุณจะกลับบ้านยังไง กลับพร้อมกับผมไหม” เบนจามินยังคงถามด้วยความเป็นห่วงหญิงสาว

“ไม่รบกวนคุณเบนค่ะ เพื่อนคงจะไปส่งที่บ้าน ฉันรับรองว่าจะกลับก่อนที่เด็ก ๆ จะเลิกเรียนค่ะ” เซลีนตอบ

“งั้นก็ตามนั้นครับ” เบนจามินตอบก่อนที่จะเหลือบตาไปเห็นอีริคเดินออกมาที่ห้องโถงโรงแรม เขาและอีวี่เลยต้องผละจากเซลีนก่อนที่จะเดินเข้าไปหาอีริค “สวัสดีครับคุณอีริค ไหนวันนี้คุณอีริคว่าติดธุระไงครับ” เบนจามินทักทายอีริค

“ใช่ครับ ผมติดธุระ ผมนัดเพื่อนไว้”

“งั้นตามสบายเลยครับ ผมขอตัวไปนั่งรอคุณลอรี่ที่ล็อบบี้ด้านโน้น ก็แล้วกันครับ” เบนจามินขอตัวก่อนจะก้าวออกไป แล้วก็ต้องหันหลังกลับมามองทันที

“เซลีน สวัสดีครับ รอผมนานไหม”

อีริคกล่าวทักทายเซลีน หญิงสาวที่เขามีความรู้สึกพิเศษด้วย ที่ผ่านมาถึงแม้ว่าไม่ได้เจอกัน แต่มีส่งข้อความคุยกันบ้าง

“อีริคสวัสดีค่ะ เพิ่งมาถึงค่ะ พวกเราไปคุยกันที่คอฟฟี่ช็อบดีไหมคะ”

เซลีนอยากจะไปให้ห่างจากสายตาของเบนจามิน

“ครับ เชิญ” ทั้งสองคนเดินไปอีกทาง

“ไม่น่าเชื่อว่าเซลีนจะรู้จักกับคุณอีริคนะคะ น่าจะสนิทสนมกันมาก” อีวี่เอ่ยกับเบนจามิน

เบนจามินไม่ตอบอะไรก่อนที่จะเดินนำอีวี่ไปที่ล็อบบี้ อีวี่แอบสังเกตดูท่าทางของเบนจามิน ก่อนจะเดินตามเขาไปแต่โดยดี เธอแอบยิ้มน้อย ๆ ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าเซลีนรู้สึกยังไงกับเบนจามิน อย่างที่เขามักบอก ว่าผู้หญิงมักเป็นเพศที่มีเซนส์แรง แค่เห็นสีหน้าท่าทางของเซลีน อีวี่ก็เห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว

ณ มุมกาแฟ

ทั้งสองคนกำลังนั่งอยู่บนโซฟาสีแดงกำมะหยี่หรู มีความเป็นส่วนตัวระดับหนึ่ง เบนจามิน อีวี่ กับลอลี่ ลูกค้าของอีริค นั่งถัดออกไปไม่ไกล ซึ่งอยู่ในระดับสายตาที่สามารถมองเห็นกันได้

“เซลีน เซลีนครับ” อีริคส่งเสียงเรียกหญิงสาวอยู่ชั่วครู่แล้วยังไร้การตอบรับจากหญิงตรงหน้า

“อ่ะ ค่ะ ว่าไงนะคะ” เซลีนสะดุ้งเล็กน้อยก่อนถามออกไปอีกครั้ง

“ผมถามว่าคุณโอเคไหม มีอะไรหรือเปล่า เหมือนคุณมีอะไรในใจ แชร์กับผมได้นะครับ” อีริคถาม

“ไม่มีอะไรค่ะ แค่มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยเท่านั้นเอง” เซลีนปฏิเสธ

“ผมว่าไม่น่าจะหน่อยแล้วละมั้ง คุณไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะครับหรือว่าเกี่ยวกับเบนจามินครับ” อีริคถามออกไปอย่างตรงไปตรงมา

ทำไมเขาจะไม่เห็นว่าระหว่างที่หญิงสาวคุยกับเขา เธอมักลอบมองไปทางเบนจามินกับอีวี่บ่อยครั้ง เขาไม่ใช่หนุ่มน้อยไร้เดียงสาที่จะมองไม่เห็นถึงความผิดปกติ ถ้าไม่ยังงั้นเขาจะบริหารบริษัทให้เติบโตได้ขนาดนี้ได้ยังไง

“คุณรู้ด้วยเหรอคะ?” เซลีนถึงกับแปลกใจ

“ผมไม่รู้หรอก แต่ผมเดาเอาจากการกระทำของคุณน่ะครับ ขอโทษด้วยที่เสียมารยาท” อีริคไม่รู้สึกเสียใจที่เขาประเมินหญิงตรงหน้า

เขาเป็นนักธุรกิจการประเมินความเสี่ยงในการลงทุนในเรื่องของความรัก มันก็คงไม่ต่างจากในเรื่องของธุรกิจหรอก...มั้ง

“นี่เป็นสาเหตุที่ทำให้คุณย้ายมาอยู่ที่สกอตแลนด์ใช่ไหมครับ มันเป็นเรื่องส่วนตัวของคุณ ผมไม่สามารถไปบังคับคุณได้ แต่คุณรู้ใช่ไหมครับว่าผมรู้สึกยังไงกับคุณมาตลอดที่เรารู้จักกัน” อีริคถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ค่ะ” เซลีนได้แต่ตอบรับเสียงเบา

“ผมขอโอกาสนั่นได้ไหม ให้ผมเป็นคนที่ร่วมแชร์ความสุข ความเศร้า หรือความทุกข์ทั้งหลายที่คุณต้องเผชิญ ความรู้สึกของผมไม่เคยเปลี่ยนไปแม้แต่วันเดียวตั้งแต่ได้รู้จักคุณ คุณแม่ คุณยาย ของผม ท่านก็รักคุณมาก เรื่องสองแฝดคุณไม่ต้องเป็นห่วง ผมก็เข้ากับพวกเขาได้ดี ผมมั่นใจว่าผมจะสามารถดูแลคุณได้แน่นอน ขอให้ผมเป็นคนดูแลคุณและลูก ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปได้ไหมครับ” อีริคยื่นมือออกไปกุมมือเซลีนไว้ พร้อมกันสารภาพความในใจออกไป

เซลีนยังไม่ทันได้ตอบอะไร เบนจามินที่ตั้งใจจะเดินเข้ามาหาเอริค ก็ได้ยินคำสารภาพทั้งหมดที่อีริคบอกกับเซลีน แม้จะเป็นการได้ยินโดยบังเอิญก็ตาม แต่หัวใจของเบนจามินกลับสั่นไหวจนน่ากลัว เขารู้สึกว่ากำลังจะสูญเสียสิ่งสำคัญที่สุดไป ความทรงจำในวันที่ได้รับโทรศัพท์จากตำรวจหวนมาอีกครั้ง เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงรู้สึกได้รุนแรงขนาดนี้ ทั้งที่ หญิงสาวตรงหน้าก็ไม่ใช่ภรรยาของเขาเลยสักนิด เมื่อเขาตั้งสติได้ เขาเลยถามอีริคออกไป

“ขอโทษครับที่มาขัดจังหวะ คุณลอรี่ให้มาถามว่าเขาจะไปเล่นกอล์ฟในตอนบ่าย คุณอีริคจะไปด้วยไหม เขาเพิ่งคิดไอเดียดี ๆ ได้ เขาบอกว่าต้องขอโทษด้วยที่รบกวนวันพักของคุณ ถ้าคุณทั้งสองคนยังไม่ได้ทาน มื้อเที่ยง คุณลอรี่ขอเชิญทานด้วยกันที่ห้องอาหาร คุณลอลี่จองห้องส่วนตัวไว้แล้วครับ” เบนจามินส่งสารจากลูกค้าได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

เซลีนต้องการหลุดออกจากสถานการณ์ตรงหน้า เธอจึงบอกให้อีริคไปดูแลลูกค้า ส่วนเธอจะกลับบ้านเอง

“ได้ เดี๋ยวผมไปดูแลลอรี่ก่อน แต่คุณยังติดคำตอบกับผมอยู่ คืนนี้ผมโทรหานะครับ”

อีริคยอมทำตามที่เซลีนบอก เพราะเขาไม่อยากที่จะเร่งรัดหญิงสาวเกินไป อีกอย่างลูกค้าก็สำคัญกับเขาเช่นกัน

เบนจามินเหลียวมองเซลีนอีกครั้ง ก่อนจะเดินตามอีริคไป