ผ่านไปอีกหนึ่งอาทิตย์

พี่นางบอกมาว่าน้ำมันนวดสูตรพิเศษที่เซลีนเอาไปให้ทดลองใช้ ปรากฏว่าใช้ดีมาก มีลูกค้าชมหลายคนและลูกค้าก็กลับมานวดในอัตราที่เพิ่มขึ้น พี่นางจึงบอกให้เจ้รำไพตกลงซื้อน้ำมันนวดต่อจากเซลีน หลังจากที่สต๊อกที่มีอยู่หมดลง

วันนี้เซลีนได้รับคำขอร้องพิเศษจากพี่นาง ว่ามาดามเซรีน่าต้องการให้เซลีนมานวดให้ แค่ 1 ชั่วโมง มาดามมีเรื่องอยากจะปรึกษาเซลีนด้วย เซลีนจึงไปที่ร้านนวด และทำการนวดให้กับมาดามเซรีน่า

หลังจากที่มาดามนอนลงบนเตียงแบบคว่ำหน้าแล้ว เซลีนก็เอ่ยทักทายมาดามก่อนทันที

“มาดามโอเคไหมคะ ฉันเห็นมาดามเหมือนมีเรื่องไม่สบายใจ ที่บริษัทมีปัญหาเหรอคะ” เซลีนถามออกไปมือก็นวดไปด้วย

“ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่เลยเซลีน ฉันเป็นทุกข์ใจเรื่องของคุณแม่น่ะ ท่านอายุเยอะแล้ว ท่านไม่ยอมทานอาหาร ตอนนี้ร่างกายยิ่งซูบผอม คุณหมอที่รักษาท่านก็บอกว่า ถ้าท่านยังไม่ทานอาหารแบบนี้อีกไม่นาน ฉันเกรงว่า..........” มาดามเซรีน่าตอบเซลีนก่อนที่เสียงจะหายไป เหมือนกำลังกลั้นเสียงอยู่

“โอ้ คุณแม่ของท่านไม่สบายมากเลยเหรอคะ ท่านแค่ทานอาหารไม่ได้อย่างเดียว หรือเป็นเพราะว่าท่านไม่ชอบอาหารพวกนั้นคะ”

“คุณแม่ไม่ยอมทานอาหาร ท่านบอกว่าไม่อร่อย ฉันแค่อยากให้ คุณแม่ทานได้บ้าง ถ้าทานอาหารได้ คุณหมอบอกว่าคุณแม่จะมีแรงและกลับมาแข็งแรงได้ แต่นี่คุณแม่ไม่ยอมทานอาหารเลย ฉันละกลุ้มมาก ฉันทำทุกวิถีทางแล้ว แม้แต่เชฟดัง ๆ ราคาแพงแค่ไหน ฉันก็ลองเชิญมาหมดแล้ว แต่คุณแม่ก็ยังไม่ยอมทานอาหารเลย”

“อืม มาดามจะลองให้ฉันทำอาหารให้คุณแม่มาดามทานดูไหมคะ”

เซลีนที่รับฟังแบบนั้นก็เอ่ยถาม...บางทีเธออาจจะช่วยได้

“ที่ฉันเล่าให้เธอฟัง ก็เพราะฉันมีความหวังว่าปาฏิหาริย์จะมี เพราะโรคนอนไม่หลับของฉัน เธอก็เป็นคนรักษาจนหาย ฉันก็คิดว่าเธออาจจะมีวิธีทำให้คุณแม่ทานอาหารได้” มาดามเซรีน่ายิ้มออกมาอย่างมีความหวังและเอ่ยขอร้องเซลีนให้ช่วยรักษาแม่ของท่าน

“ฉันก็ยังไม่รับปากหรอกนะคะ แต่ฉันคิดว่าฉันสามารถลองดูได้ ตอนนี้ฉันไม่ได้ทำอะไรในตอนกลางวัน ฉันสามารถไปทำอาหารให้คุณแม่ของท่านได้ในตอนกลางวันและสำหรับมื้อเย็น แต่ท่านอาจจะต้องให้คนมารับฉันที่บ้าน ไม่ทราบว่าท่านสะดวกไหมคะ” เซลีนถามไปพร้อมออกแรงนวดไปด้วย

“สะดวกสิ สะดวกมาก เธอสามารถไปได้เลยในวันพรุ่งนี้ได้ไหม ถ้าเธอสามารถรักษาคุณแม่ฉันได้ ฉันยินดีจ่ายค่ารักษาอย่างเต็มที่”

น้ำเสียงของมาดามฟังดูสดใสขึ้นทันทีเมื่อได้ยินว่าเซลีนจะทำอาหารให้คุณแม่ของเธอ

“ไม่เป็นไรค่ะมาดาม ฉันยินดีช่วยเต็มที่ ฉันก็มีแม่ ถ้าแม่ฉันไม่สบายฉันก็คงทำทุกทางให้ท่านอาการดีขึ้นเหมือนที่มาดามกำลังทำอยู่ ให้ฉันลองดูก่อน อาจจะไม่สำเร็จก็ได้” เซลีนแบ่งรับแบ่งสู้

“แค่เธอรับปากจะช่วย ฉันก็ดีใจมากแล้วล่ะ” มาดามเซรีน่ายิ้มออกมาด้วยความดีใจ เธอเชื่อว่าเซลีนจะช่วยมารดาได้แน่

“รบกวนมาดามเปลี่ยนเป็นนอนหงายด้วยนะคะ”

เซลีนบอกมาดามให้เปลี่ยนท่าหลังจากคุยตกลงกันเรียบร้อยแล้ว และทำการนวดต่อไปจนครบ 1 ชั่วโมง

เซลีนได้ทำการนัดหมาย แจ้งที่อยู่ให้มาดามทราบ รวมถึงเวลานัดในวันพรุ่งนี้ด้วย วันนี้เซลีนได้ทิปหนักอีกเช่นเคย

หลังจากที่นวดให้มาดามเซรีน่าเสร็จแล้ว เซลีนก็ไปที่ร้านอาหาร เพราะเธอยังต้องทำซอสผัดไทยไว้ให้พี่น้อยอีก เดี๋ยวนี้พี่น้อยทำงานคล่องขึ้นจนเซลีนไม่ต้องช่วยในครัวมากเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

*************************

วันต่อมาเวลาเก้าโมงครึ่ง

คนขับรถของมาดามเซรีน่าก็มารับเซลีนที่บ้านตามเวลานัดหมาย เธอใช้เวลาเดินทางเกือบชั่วโมงกว่าจะถึงบ้านของมาดามเซรีน่า บ้านของ มาดามอยู่ออกมาจากใจกลางลอนดอน ออกมานอกเมืองเล็กน้อย

บ้านของมาดามเซรีน่าเป็นบ้านเดี่ยวสีขาว ขนาด 3 ชั้น ที่ตั้งอยู่พื้นที่ขนาดใหญ่ซึ่งรายล้อมเป็นด้วยต้นไม้และธรรมชาติอันงดงาม ตัวบ้านมีความหรูหรา สวยงาม ด้วยการออกแบบตกแต่งที่ทันสมัย แต่ยังคงความหรูหรา โดยมีสวนสวยขนาดใหญ่ ที่ดูก็รู้ว่าได้รับการดูแลตกแต่งเอาไว้ตลอดเวลา เพียงเห็นไม่นาน ก็ทำให้เซลีนรู้ได้เลยว่าบ้านหลังนี้จะต้องราคาแพงมากแน่ และไม่แปลกเลย ที่มาดามจะมีบ้านสวยหรูแบบนี้

“สวัสดีจ้ะเซลีน เป็นอย่างไรบ้างเดินทางเหนื่อยไหม บ้านของฉันอยู่ไกลไปหน่อย ฉันก็ไม่อยากย้าย ฉันอยู่มานานแล้วก็เลยชินน่ะ เซลีนจะดื่มอะไรก่อนไหม กาแฟหรือชาดี” มาดามเซรีน่ายืนรอเซลีนที่หน้าบ้าน กำลังพาเซลีนเดินเข้าไปในบ้าน พลางถามเซลีนไปด้วย

“ไม่เหนื่อยค่ะมาดาม ขอเป็นน้ำแอปเปิลก็แล้วกันค่ะ” เซลีนตอบ

“มาสิ เข้ามานั่งพักก่อน นี่เพิ่งจะสิบโมงกว่าเอง หายเหนื่อยแล้วจะพาไปพบคุณแม่” มาดามเซรีน่าบอก

รอไม่เกิน 5 นาที แม่บ้านก็นำน้ำแอปเปิลมาเสิร์ฟเซลีน ทั้งสองก็คุยกันสัพเพเหระ

“มาดามคะ ฉันพร้อมแล้วค่ะ พวกเราไปพบคุณแม่ของมาดามเลยไหมคะ” เซลีนวางแก้วน้ำแอปเปิลไว้บนโต๊ะแล้วบอกกับมาดาม

“เซลีนหายเหนื่อยแล้วใช่ไหม งั้นไปกันเถอะ ห้องนอนคุณแม่อยู่ด้านหลังไปชั้นนี้แหละ”

มาดามเดินนำเซลีนไปยังด้านหลังบ้าน จนไปถึงห้องห้องหนึ่งซึ่งเป็นส่วนที่ดูเงียบสงบของบ้านหลังนี้ มาดามเดินไปที่หน้าห้องแล้วหยุดนิ่งตรงหน้าประตูพร้อมกับเคาะมันเบา ๆ

“ก๊อก ๆ”

“คุณแม่คะ นี่คือเซลีนค่ะ เซลีนคือคนที่นวดประจำให้หนูเองค่ะ เซลีนจ๊ะนี่ คุณแม่ของฉัน เจสชิก้าจ้ะ” มาดามกล่าวแนะนำทั้งสองคน

“สวัสดีค่ะมาดาม ฉันชื่อเซลีนนะคะ ยินดีที่ได้พบท่านค่ะ” เซลีน ยกมือไหว้แล้วก้มศีรษะให้เล็กน้อย

“คุณแม่คะ เซลีนกำลังไหว้คุณแม่นะคะ เป็นการแสดงความเคารพแบบไทย เซลีนเธอเป็นคนไทยนะคะ” มาดามเซรีน่าอธิบายให้คุณแม่ของเธอฟัง

“ยินดีที่ได้รู้จักนะหนู” เสียงแหบพร่าของหญิงชราเอ่ยอย่างเหน็ดเหนื่อย

“คุณแม่ เซลีนทำอาหารเก่งมากเลยนะคะ ลูกค้าที่ร้านอาหารติดใจกันทั้งนั้น พนักงานของบริษัทเราก็ไปทานที่ร้านบ่อย ๆ แต่หนูยังไม่เคยไปทานเลย เดี๋ยวถ้าคุณแม่หายแล้ว เดี๋ยวเราไปทานกันดีไหมคะ” มาดามเซรีน่าถามพร้อมกับเอื้อมมือไปจับมือแม่ของเธอ

“จริงเหรอ แม่เบื่อ ๆ ไม่อยากทานเลย ทานอาหารแล้วมันอยากจะอาเจียนตลอด” มาดามเจสชิก้าบอกลูกสาวด้วยแววตาสิ้นหวัง ในแววตาของหญิงชราดูอิดโรยจากการไม่ได้ทานอาหารมากพอ

“ครั้งนี้คุณแม่ก็ฝืนทานหน่อยดีไหมคะ หนูสัญญาว่าถ้าครั้งนี้คุณแม่ทานไม่ได้อีก หนูจะไม่ฝืนคุณแม่แล้ว คุณแม่ทำเพื่อหนู เพื่อครอบครัวเรา ได้ไหมคะ” มาดามเซรีน่าพยายามขอร้องแม่ของเธอ

“ก็ได้ แม่จะลองพยายามดู” หญิงชราพยักหน้ารับเบาๆ

“มาดามคะ มาดามอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหม ไม่ทราบว่ามาดามเจสชิก้าแพ้อาหารอะไรบ้างไหมคะ” เซลีนที่ฟังอยู่เมื่อได้จังหวะเอ่ยถามขึ้น

“คุณแม่ไม่แพ้อาหารอะไรนะ เป็นเมนูอะไรก็ได้ ขอแค่ท่านทานได้ก็พอ” มาดามเซรีน่าบอกกับเซลีนหลังจากนึกอยู่สักครู่

“งั้นฉันขอตัวไปทำอาหารก่อนนะคะ มาดามจะได้ทานมื้อกลางวันพอดี” เซลีนยิ้มให้หญิงชารากับมาดามเซรีน่า

“จ๊ะ เดี๋ยวฉันพาไปห้องครัวเอง” มาดามเซรีน่าบอกลาคุณแม่ของเธอ พร้อมกับเดินนำเซลีนออกไปที่บริเวณส่วนทำครัวของบ้าน

ณ ห้องครัว

“เอมี่จ๊ะ นี่เซลีน เธอจะมาทำอาหารให้คุณแม่ ช่วยดูแลเธอด้วย ส่วนนี้เอมี่เป็นแม่ครัวประจำบ้านเรา”

มาดามเซรีน่าแนะนำให้ทั้งสองคนรู้จักกัน เซลีนก็ยื่นมือออกไปจับ เอมี่เป็นหญิงวัยกลางคน ที่รูปร่างออกท้วมตามประสาเชฟ ที่มักจะมีรูปร่างอวบใหญ่ตามนิสัยคนชอบทำอาหารนั่นเอง แต่โดยรวมก็ถือว่าสมส่วนอาจจะเพราะเอมี่เป็นคนที่มีรูปร่างสูงไม่น้อย เซลีนเองยังสูงได้แค่อกเอมี่เท่านั้น

“งั้นตามสบายนะจ๊ะเซลีน ฉันขอตัวไปทำงานต่อก่อน ถ้าเสร็จแล้วให้เอมี่ไปตามฉันด้วยนะ ฉันอยากดูคุณแม่ทานมื้อเที่ยง” มาดามเซรีน่ายิ้มให้เซลีน

“ได้ค่ะมาดาม เชิญค่ะ” เซลีนรับคำพร้อมหันไปหาเอมี่ที่ยืนอยู่ข้างๆ

“เอมี่ค่ะ ฉันขออนุญาตใช้ครัวหน่อยนะคะ ฉันจะทำซุปไก่ค่ะ มาดามท่านต้องเริ่มที่อาหารเหลวก่อน ฉันว่าซุปไก่น่าจะดีที่สุด”

เซลีนบอกพร้อมเดินไปที่เคาน์เตอร์ครัว สายตาของเธอพลันเห็นเครื่องชงชาที่เหมือนผ่านการใช้งานอยู่เป็นประจำ เธอจึงหันไปหาเอมี่อีกครา

“มาดามเจสซิก้าทานชาบ่อยเหรอคะ” เซลีนขมวดคิ้วถามเอมี่

“ค่ะ ท่านดื่มเป็นประจำ” เอมี่ตอบออกไปตามจริง

“สำหรับเครื่องดื่ม ฉันไม่แนะนำให้ดื่มชานะคะ ควรให้ท่านดื่มน้ำเปล่าไปก่อน ถ้าท่านทานอาหารได้บ้าง ค่อยให้ท่านดื่มน้ำผลไม้คั้นสดแทน คุณเอมี่ว่าดีไหมคะ” เซลีนหันไปถามเอมี่อย่างขอความเห็น

“ฉันเห็นด้วยค่ะ แต่มาดามไม่ทานอะไรเลยนะคะ ฉันก็พยายามทำทุกเมนูแล้ว วันนี้ท่านอาจจะชอบซุปไก่ของคุณก็ได้” เอมี่ยิ้มอ่อน

“ฉันก็หวังไว้แบบนั้นละคะ ฉันจะลงมือเลย จะได้มีเวลาเคี่ยวซุปให้นานขึ้น” เซลีนยิ้มให้เอมี่ ก่อนที่เอมี่จะพยักหน้าและขยับออกให้เซลีนทำงานง่ายขึ้น

เซลีนเริ่มทำซุบไก่โดยตั้งหม้อใส่น้ำลงไป ตั้งไฟปานกลาง พอน้ำเดือดก็ใส่ปีกไก่ รากผักชีที่เธอเอามาด้วย เพราะเธอคิดเมนูไว้ตั้งแต่ที่บ้านแล้ว ใส่พริกไทยดำเม็ด มันฝรั่ง และแครอทลงไป ต้มจนน้ำเดือดจากนั้นก็ ค่อยๆ ตักฟองอาการและไขมันออกทิ้ง ปรุงรสด้วยเกลือ น้ำตาลทราย

เซลีนไม่ลืมใส่น้ำทิพย์สวรรค์ที่เธอตั้งใจว่าให้รักษาอาหารอ่อนเพลีย และให้เจริญอาหารใส่ลงไปด้วย พอเริ่มนิ่มก็ใส่มะเขือเทศกับหอมใหญ่ รอจนทั้งหมดสุกและนิ่มดีแล้ว เธอก็ปิดไฟแล้วกรองด้วยตะแกรง 2 ครั้ง เพื่อให้น้ำซุบใส

แค่เซลีนใส่น้ำทิพย์สวรรค์สีฟ้าเข้าไปเท่านั้นแหละ ซุปไก่ก็ส่งกลิ่นหอมตลบอบอวลไปทั่วห้องครัว

เซลีนทำซุปไก่หม้อใหญ่เลย เธอแบ่งเอาแค่ถ้วยเดียวสำหรับป้อนให้กับมาดามเจสชิก้า ที่เหลือเธอก็เอาไว้ให้มาดามเซรีน่าทานกับคนในบ้าน

กว่าเซลีนจะทำซุปไก่เสร็จ ก็ได้เวลามื้อกลางวันของมาดามเจสชิก้าพอดี

“เอมี่ค่ะ รบกวนไปแจ้งมาดามเซรีน่า ว่าฉันจะไปที่ห้องของมาดามเจสชิก้าแล้ว รบกวนให้ท่านไปที่ห้องของคุณแม่ได้เลยค่ะ”

เซลีนบอกกับเอมี่พร้อมกันกรองซุปเป็นครั้งสุดท้าย เธอค่อย ๆ วางถ้วยซุปลงบนถาด แล้วหันไปขอผ้ากันเปื้อนจากเอมี่ ก่อนจะเดินออกไปพร้อมกัน