ก๊อก ก๊อก

เซลีนเปิดประตูเข้าไปก็เจอกับพยาบาลที่ดูแลมาดามเจสชิก้าพอดี ทั้งสองยิ้มทักทายกันเล็กน้อย แล้วเซลีนจึงวางถาดน้ำซุปไว้ที่โต๊ะข้างเตียงนอน

ไม่นานมาดามเซรีน่าก็เดินเข้ามาในห้อง “ว้าว กลิ่นหอมจัง เซลีนเธอทำเมนูอะไรเหรอ หอมน่าทานจัง” มาดามเซรีน่าเอ่ยปากชม

“ฉันทำซุปไก่ค่ะ ฉันคิดว่ามาดามน่าจะยังทานอาหารหนัก ๆ ไม่ได้ เอาอาหารเหลวไปก่อน ถ้าท่านทานได้ปกติ ค่อยปรับทีหลังค่ะ”

“คุณแม่คะ ลองทานซุปไก่ดูหน่อยนะคะ หอมน่าทานเชียว” มาดามเซรีน่าเกลี้ยกล่อมคุณแม่ของเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“เอ็มม่าคะ รบกวนช่วยป้อนคุณแม่ด้วยนะคะ” มาดามเซรีน่าหันไปบอกกับพยาบาลพิเศษ

“มาดามเจสชิก้าคะ ซุปนี้กลิ่นหอมมาก ลองทานดูหน่อยนะคะ”

เอ็มม่ายิ้มและรับถ้วยซุปมาป้อนน้ำซุปไก่ให้กับคนไข้ของเธอ

“อืม อร่อย ขออีกๆ” มาดามเจสชิก้าครางออกมาเบาๆหลังจากอ้าปากรับน้ำซุปไก่เข้าเพียงคำแรกเท่านั้น นางยิ้มออกมาพร้อมกับกล่าวชมด้วยรอยยิ้มและร้องขอน้ำวซุปเพิ่ม

เซลีน มาดามเซรีน่า และเอ็มม่า ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มให้กัน

เอ็มม่าก็ป้อนซุปให้กับมาดามเจสชิก้าไวมากขึ้น เพราะคนไข้ของเธอเล่นพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือจนเอ็มม่าป้อนแทบจะไม่ทันใจ ไม่ถึง 5 นาที ถ้วยซุปไก่ก็หมดลง

“หมดแล้วเหรอ ฉันยังไม่อิ่มเลย มันเป็นแค่น้ำแค่นี้ไม่อิ่มหรอก”

มาดามเจสชิก้าบอกเอ็มม่าเมื่อเห็นว่าน้ำวซุปในถ้วยหมดลง

“มาดามคะ ซุปไก่หมดแล้ว ฉันว่าวันนี้มาดามดื่มแค่นี้ก่อนนะคะ เพราะตอนนี้ระบบท้องของมาดามยังไม่ชินกับอาหาร เอาเป็นว่าฉันจะทำซุปหม้อใหญ่ให้กับมาดามในมื้อเย็นดีไหมคะ มาดามจะได้ดื่มได้ 2 ถ้วยใหญ่เลย” เซลีนเห็นว่ามาดามเจสชิก้าไม่ควรดื่มมากเกินไป เพราะจะทำให้ มาดามปวดท้องได้ เนื่องจากร่างกายยังไม่ชินกับอาหารจึงบอกออกไป

“คุณเอ็มม่าคะ ให้มาดามดื่มน้ำเปล่าที่ฉันเตรียมมาด้วยนะคะ ท่านจะได้สดชื่น” เซลีนบอก เอ็มม่าจึงป้อนน้ำให้มาดามเจสชิก้าดื่ม ปรากฏว่ามาดามดื่มจนหมดแก้วและร้องขออีก

“อื้ม น้ำนี้อร่อยหวานดี ฉันชอบ มีอีกไหม” มาดามเจสชิก้าอยากดื่มอีก

“น้ำปกติธรรมดานี่แหละค่ะ น้ำซุปไก่อาจจะยังติดที่ลิ้นมาดามอยู่ จึงให้รู้สึกว่าน้ำมีรสชาติดี เดี๋ยวฉันไปทำใส่โถมาให้นะคะ” เซลีนบอกเพื่อไม่ให้ใครสงสัย

เซลีนเดินออกมาที่ครัว โดยมีมาดามเซรีน่าก็เดินตามออกมาด้วย

“เซลีนเธอนี่อะเมชิ่งมาก ๆ เธอรู้ไหมฉันดีใจแค่ไหนที่คุณแม่ยอมทานอาหาร แล้วเธอมีแผนการรักษาคุณแม่อย่างไงบ้าง” มาดามเซรีน่าเอ่ยถามทันทีระหว่างที่กำลังเดินไปด้วยกัน

“ฉันจะทำอาหารไว้ให้มาดามที่บ้านของฉัน ทุกวันมาดามก็ให้คนไปรับอาหารได้ที่บ้านของฉัน ทุก 3 วัน ฉันก็จะมาทำอาหารให้มาดามที่นี่ 1 ครั้ง เพื่อดูพัฒนาการและสภาพร่างกายของมาดามว่าจะดีขึ้นไหม คิดว่าไม่เกิน 1 เดือน มาดามเจสชิก้า ก็คงจะหายและทานอาหารได้ตามปกติค่ะ”

เซลีนแจ้งมาดามเซรีน่าไปตามความคิดเห็นของเธอ

“ว้าว มันเป็นข่าวดีมากๆ เลย เธอมีแพลนอะไรไหมวันนี้ อยู่คุยกับฉัน รับ afternoon tea กับฉันก่อนไหม” มาดามเซรีน่าเอ่ยชวนด้วยสีหน้าดีใจเป็นอย่างยิ่ง

“ฉันวางแผนว่าจะเข้าไปที่ร้านอาหารตอนสี่โมงเย็นค่ะ”

“อืม นี่เพิ่งบ่ายโมงครึ่งเอง มานั่งคุยกับฉันก่อน สักบ่ายสามโมงฉันจะให้คนไปส่งที่ร้าน จะได้ไม่ต้องย้อนกลับไปกลับมา ดีไหม”

“ก็ได้ค่ะ”

เซลีนตกลงและเดินตามมาดามเซรีน่าออกไปเพื่อรับ afternoon tea

เมื่อทั้งสองคนกำลังเดินไปที่สวนหลังบ้าน ก็ปรากฏว่ามีชายหนุ่มอายุประมาณ 40 ปี แต่งกายด้วยสูทที่ทันสมัย ทรงผมที่ตัดได้พอเหมาะกับใบหน้า หน้าตาหล่อเหลา สูงประมาณ 185 เซนติเมตร ถือกระเป๋าเอกสารเดินเข้ามาในบ้าน

“อ้าว อีริค ทำไมวันนี้กลับบ้านเร็วล่ะลูก หนีงานมาเหรอ” มาดามเซรีน่าถามลูกชายออกไป

“โธ่ คุณแม่ครับ หนีงานที่ไหน ผมเป็นห่วงคุณยายเลยแวะมาดู เห็นว่าวันนี้มีเชฟมาใหม่” อีริคตอบคนเป็นแม่และมองไปที่หยิงสาวอีกคน

“อีริค นี่คือเซลีน เชฟคนใหม่ของคุณยาย รู้ไหมคุณยายดื่มน้ำซุปไก่ไปตั้งหนึ่งถ้วยใหญ่เลย แถมยังร้องขอเพิ่มอีกด้วย ถือว่าเซลีนประสบความสำเร็จเลยละ” มาดามพูดกับลูกชายยืดยาว จนลืมแนะนำให้ทั้งสองคนรู้จักกัน เมื่อนึกขึ้นมาได้ก็รีบร้องบอกทั้งสองคน

“โอ้ ลืมแนะนำเลย เซลีนจ๊ะ นี่อีริค ลูกชายของฉันเองจ้ะ” มาดามแนะนำทั้งสองคนให้รู้จักกัน

“สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้พบค่ะ”

เซลีนยกมือไหว้แบบไทย ก่อนจะยื่นมือออกไป แล้วยิ้มให้อีริคด้วยความสดใส

“สวัสดีครับ ยินดีเช่นกันครับ” อีริคตอบก่อนยื่นมือออกไปจับมือเรียวเล็กของเซลีน

เพียงแค่สัมผัสหญิงสาว เอริคก็เกิดความรู้สึกประหลาดอยู่ใน ทรวงอก เขาจ้องตากลมโตของเธอโดยไม่ยอมปล่อยมือที่ยังจับมือค้างอยู่ ครู่ใหญ่ จนเซลีนต้องเป็นผ่านผินหน้าหนีไปเสียก่อน

“ฮะแฮ่ม อีริค” มาดามส่งเสียงไอเรียกลูกชาย

“เอ่อ ขอโทษครับ” อีริคกล่าวขอโทษและปล่อยมือเซลีน

“ไม่เป็นไรค่ะ” เซลีนยิ้มบาง ๆ ให้

“อีริคจะมารับ afternoon tea กับแม่ไหม แม่กับเซลีนจะไปนั่งที่สวนหลังบ้านน่ะ” มาดามเอ่ยชวนลูกชาย

“ยินดีครับ ผมขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเอาของไปเก็บแป๊บหนึ่ง เดี๋ยวไปเจอที่สวนครับ”

“ได้จ้ะ รีบตามมานะ เซลีนจะอยู่ไม่นาน”

มาดามเห็นว่าอีริคลูกชายเธอ ให้ความสนใจหญิงสาวตรงหน้า ก็ให้ยิ้มอย่างถูกใจ เพราะอีริคไม่ได้สนใจที่จะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนเสียที ตอนนี้ก็ลอยชายเป็นหนุ่มฮอตไปเรื่อย

เธออยากให้อีริคมีครอบครัวแต่งงาน เพราะอายุก็ไม่น้อยแล้ว อีกอย่างเธออยากอุ้มหลาน ก่อนที่ตัวเธอเองจะแก่ไปมากกว่า เมื่อเห็นว่า ลูกชายดูจะสนใจหญิงสาวที่อยู่ข้าง ๆ เธอจึงแอบมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างพิจารณามากกว่าแต่ก่อน

‘ที่จริงเซลีนก็เป็นคนหน้าตาน่ารัก กิริยามารยาทก็เรียบร้อย แถมเธอยังสร้างปาฏิหาริย์ให้เราเห็นอยู่บ่อยครั้ง ถึงแม้ว่าจะมีลูกติดก็ไม่เป็นไรหรอก เพราะยังไงเธอก็อยากจะมีเด็ก ๆ ไว้ให้เล่นให้ชื่นใจ บ้านจะได้ไม่เหงา มีเสียงของเด็ก ๆ มาวิ่งเล่น เรียกเธอแกรนด์มาคงจะดีไม่น้อย ถ้าจะรอ ลูกของอีริคคงอีกนาน’ มาดามเซรีน่าวาดฝันไปไกลในห้วงความคิดของเธอ

เธอประทับใจในตัวหญิงสาวมาตั้งแต่รักษาอาการโรคนอนไม่หลับ ให้ตนเองแล้ว เซลีนยังมีฝีมือนวดที่เก่งกาจ ทำอาหารก็อร่อย เธอจำได้ว่า อีริคเคยบอกสเปคผู้หญิงของเขาไว้ว่าไม่ต้องเอาฐานะร่ำรวย ไม่ต้องเรียนสูง เป็นใครก็ได้ที่เขากลับมาที่บ้านแล้วมันเป็นบ้าน มีความอบอุ่น ดูแลใส่ใจคนในครอบครัว ผู้หญิงเก่งทำงานเขาไม่อยากได้ เพราะเดี๋ยวได้ทะเลาะกันเพราะต่างก็มีอีโก้สูงกันทั้งนั้น เอาผู้หญิงที่เป็นแม่บ้านแม่เรือนดีที่สุด

สาวสองวัยคุยกันอย่างถูกคอ มาดามเซรีน่ายิ่งประทับในตัวเซลีนมากยิ่งขึ้น เพราะไม่ว่ามาดามจะชวนคุยเรื่องอะไร เซลีนก็ดูเหมือนจะเป็น คู่สนทนาที่ดีไปเสียทุกเรื่อง จนอีริคเดินเข้ามาสมทบ เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดสุภาพอยู่บ้าน กางเกงสแลคสีดำ เสื้อโปโลแบรนด์ดังสีฟ้า ส่งผลให้ ชายหนุ่มดูหน้าตาหล่อเหลาเข้าไปอีก

เขานั่งลงเก้าอี้ตรงข้ามกับเซลีน เขาจงใจนั่งตรงนี้เพราะอยากจะมองหน้าหญิงสาวให้ชัด ๆ เขารู้สึกเหมือนกับ love at first sign หญิงสาวตัวเล็ก น่ารัก ผิวสีแทน ผมดำเรียบยาวถึงเกือบกลางหลัง ผูกผมไว้ด้วยโบ สีน้ำเงินเส้นเล็ก ๆ สวมเสื้อแขน 5 ส่วน ใส่กางเกงยีนรัดรูปสีเข้ม

ทุกอย่างส่งผลให้เซลีนดูเป็นคนมีรูปร่างดีและเซ็กซี่เข้าไปอีก

คนสวยแค่ไหน ดารา นางแบบ นักร้อง ไอโซทั้งหลาย เขาก็ควงมาหมดแล้ว แต่เขากลับรู้สึกถูกใจหญิงสาวธรรมดาคนนี้อย่างน่าประหลาด

“หัวเราะกันใหญ่เลยครับ มีอะไรน่าสนใจหรือครับ” อีริคเอ่ยเข้า บทสนทนาของทั้งสองคนทันที

“ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ เซลีนเธอเล่าวีรกรรมสมัยที่เธอเป็นเด็ก ๆ ให้ฟัง เห็นเรียบร้อยแบบนี้ ไม่น่าเชื่อว่าจะแก่นแก้วขนาดนั้น” มาดามหัวเราะเบาๆ

“อืม น่าสนใจจริงด้วย” อีริคพยักหน้าเห็นด้วยยิ้มๆ

“อีริคก็มีเรื่องซน ๆ ตอนสมัยเป็นเด็กด้วยนะ เซลีนอยากฟังไหมจ๊ะ”

“คุณแม่ครับ อย่านะครับ เรื่องน่าอายแบบนั้นจะเอามาเล่าทำไมกันครับ” อีริครีบยกมือบอกแม่ของเขาว่าห้ามเล่า

“อ่ะ ไม่เล่าก็ไม่เล่า เอ้อ เซลีนจ๊ะ คือว่าฉันเพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าต้องรีบโทรศัพท์ไปแจ้งลูกค้าคนหนึ่ง ฉันขอตัวก่อนนะจ๊ะ อยู่คุยกับอีริคไปก่อนก็ได้ ถ้าจะกลับก็กลับได้เลย เดี๋ยวให้คนขับรถไปส่ง ฉันขอโทษด้วยที่เสียมารยาท แต่มันจำเป็นจริง ๆ” มาดามบอกเซลีนด้วยสีหน้าเกรงใจพอควร

“ไม่เป็นไรค่ะมาดาม เชิญตามสบาย เดี๋ยวฉันก็จะกลับเลยเหมือนกันค่ะ ขออนุญาตลาตรงนี้เลยก็แล้วกันนะคะ” เซลีนลุกจากเก้าอี้ พร้อมโค้งลามาดามด้วยความเคารพ

“จ้ะ แล้วก็อีกสามวันเจอกันนะ ฉันจะอยู่บ้านรอเธอเหมือนเดิม”

มาดามบอกลาเซลีนแล้วเดินออกไป ความจริงแล้วมาดามก็ไม่มีธุระอะไรหรอก เธอแค่อยากเปิดโอกาสให้หนุ่มสาวได้ทำความรู้จักกันให้มากขึ้นต่างหาก

“อยู่คุยกันก่อนสิครับเซลีน” อีริคบอกกับหญิงสาว

“ยินดีค่ะ อีกครู่หนึ่งก็ได้ค่ะ”

เธอนั่งลงแล้วเริ่มสนทนากับอีริคเป็นการรักษามารยาท เซลีนอยู่คุยกับอีริคอีกไม่นาน ก็ขอตัวกลับไปที่ร้านอาหาร

“ถ้าอย่างงั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ ขอบคุณสำหรับชาค่ะ”

“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมไปส่ง” อีริครีบอาสาทันที

“เอ่อ ไม่รบกวนดีกว่าค่ะ เดี๋ยวให้คนอื่นไปส่งก็ได้”

“ไม่เป็นไรหรอก ผมว่างอยู่ อาจจะไปนวดที่ร้านสยามสปาก็ได้ เห็นคุณแม่ว่าช่วยให้ผ่อนคลายได้ตั้งเยอะ” ชายหนุ่มหาทางหว่านล้อมหญิงสาว

“งั้นก็รบกวนด้วยนะคะ”

“เชิญครับ”

อีริคยิ้มอย่างพอใจ เพราะอย่างน้อยเขาก็ได้ต่อเวลาในการอยู่กับเซลีนได้นั่นเอง