วันนี้เซลีนเข้ามาที่ร้านอาหารก่อนเวลาประมาณ 2 ชั่วโมง เพื่อมาทำซอสผัดไทยตามที่ได้ตกลงกับทางเจ้รำไพไว้ หลังจากที่เปลี่ยนชุดเป็น ยูนิฟอร์มและเก็บกระเป๋าเข้าล๊อคเกอร์แล้ว เซลีนก็มาขลุกอยู่ในห้องครัว ก่อนอื่นเธอก็ไปขนเอาวัตถุดิบต่าง ๆ ที่ต้องใช้ในการทำซอสผัดไทยมาจากห้องวัตถุดิบที่อยู่หลังร้าน

เซลีนหยิบเอา น้ำตาลมะพร้าว น้ำมะขามสำเร็จรูป น้ำปลาแท้ มา แค่ 3 อย่าง แล้วลงมือชั่งน้ำตาลปิ๊บ 500 กรัม น้ำปลาแท้ 200 ซีซี และน้ำมะขามเปียก 500 ซีซี นำส่วนผสมทั้งสามอย่างลงไปตั้งไฟคนเรื่อย ๆ เพื่อให้น้ำตาลปิ๊บละลายและน้ำซอสเดือด พอน้ำซอสเดือดก็ลดไฟลงเป็นไฟอ่อน เคี่ยวและคนเรื่อยๆ ต่อไปอีก 15 นาที เพื่อทำให้กลิ่นของมะขามเปียกจางลง จะทำให้ซอสเข้มข้นและเหนียวขึ้น เมื่อครบกำหนดเวลา 15 นาที เซลีนก็หยดน้ำทิพย์สีฟ้าลงไป คนให้เข้ากัน ปล่อยทิ้งไว้ให้เย็น

สูตรซอสผัดไทยนี้เซลีนไม่ใส่กระเทียม หอมแดงหรือว่าพริก เพราะในขั้นตอนการผัด ต้องเจียวกระเทียมกับหอมแดงอยู่แล้ว สำหรับพริก แต่ละคนทานเผ็ดได้ไม่เท่ากัน อีกทั้งมีพริกป่นให้ตอนปรุงอยู่แล้ว

เซลีนทำน้ำซอสผัดไทยทั้งหมด 3 รอบ ใส่คอนเทนเนอร์เก็บไว้ หลังจากที่ทำซอสผัดไทยเสร็จแล้ว เซลีนก็ทำน้ำจิ้มข้าวเกรียบปลาต่อ เซลีนไม่ทำน้ำจิ้มเองในส่วนตรงนี้ เพราะทางร้านมีน้ำจิ้มไก่อยู่แล้ว เธอแค่หยด น้ำทิพย์สวรรค์ใส่ลงไปในขวดน้ำจิ้มสำเร็จรูปและปิดฝาไว้ตามเดิมเท่านั้นเอง

เธอไม่ลืมที่จะนำน้ำทิพย์สวรรค์ออกมากรอกไว้ที่ขวดเปล่า เพื่อเอาไว้แช่ผักให้สดและกรอบด้วย หลังจากเตรียมอะไรเสร็จเรียบร้อย พนักงานก็เริ่มมาทำงาน ตั้งแต่เธอมาที่ร้าน เธอยังไม่เห็นเจ้รำไพเลย ไหนว่าเจ้มาที่ร้านตั้งแต่เช้า

“พี่น้อยมาพอดีเลย เจ้ได้คุยกับพี่น้อยหรือเปล่าเรื่องที่จะให้พี่น้อยย้ายมาลงเตาแทนพี่สัก” เซลีนเอ่ยถามพี่น้อยออกไป เมื่อเธอเห็นน้อยเดินเข้ามาในครัว

“เจ้คุยกับพี่แล้ว พี่ก็ไม่รู้ว่าจะทำได้หรือเปล่า แต่พี่ก็อยากลองดู” พี่น้อยตอบกลับพร้อมยิ้มบาง ๆ

“พี่น้อยมั่นใจหน่อย ช่อเชื่อว่าพี่น้อยทำได้แน่นอน พี่น้อยก็เป็นผู้ช่วยในครัวนี้มาตั้งหลายปีแล้ว อีกอย่างเงินก็ดีด้วย แค่ทำผัดไทยอย่างเดียวเอง มาม่ะ มาลองทำกันเลย เดี๋ยวช่อสอนให้ ทำให้พี่ๆ เพื่อน ๆ ทานก่อนเข้างานพอดี เป็นการเทสไปในตัว เดี๋ยวช่อไปถามพี่ ๆ เขาก่อนว่าใครจะทานมั้ง พี่น้อยรอแป๊บนะ พี่เตรียมเครื่องไว้รอเลย”

เซลีนกล่าวให้กำลังใจพี่น้อย พร้อมกับเดินไวๆ ออกไปที่หน้าร้านที่ พี่ ๆ สาวเสิร์ฟกำลังเตรียมเปิดร้านอยู่ เป็นจังหวะเดียวกับที่มาร์ค กุ้ง พี่จันทร์ พี่นา เดินเข้ามาพอดี เซลีนเลยรีบเอ่ยถามทั้ง 4 คนทันที

“กุ้ง มาร์ค พี่นา พี่จันทร์ วันนี้พี่น้อยจะลงเตาทำผัดไทย ใครจะเอามั้ง”

“อ้าว พี่น้อยลงเตาแทนพี่สักเหรอ แต่พี่น้อยไม่เคยลงเตาเลยนะ” มาร์คเอ่ยถามออกมา

“แน่นอนว่าพี่น้อยทำได้ชัวร์ อาจจะต้องฝึกหน่อย แต่ไม่นานก็คงคล่อง ทำแค่เมนูเดียวเอง ตกลงว่าใครเอามั้ง” เซลีนหันไปหาคนรอบตัว ซึ่งทุกคนต่างก็ยกมือรับกันพร้อมหน้าพร้อมตา

“โอเค ตกลงเอาทุกคนนะ ช่อจะได้ไปบอกพี่น้อยทำให้ รับรองอร่อยแน่นอน” เซลีนบอกออกไปด้วยน้ำเสียงร่าเริง ก่อนหมุนตัวเข้าไปในครัวเพื่อคุยกับพี่น้อยที่ยังยืนหน้าเตาด้วยท่าทีลังเล

“พี่น้อย ทั้งหมด 8 จาน เดี๋ยวช่อจัดวัตถุดิบให้ พี่น้อยลงเตา แล้วทำตามที่ช่อบอกนะ ครั้งแรกทำครั้งละจาน พอคล่องแล้วค่อยทำครั้งละ 2-3 จาน โอเคไหม พี่น้อยมั่นใจหน่อย ช่อว่าพี่ต้องทำได้ชัวร์” เซลีนคอยพูดให้กำลังใจพี่น้อย

“อื้ม ขอบใจจ้ะช่อ” พี่น้อยตอบด้วยความโล่งใจ ก่อนจะหันหน้าเข้าหาเตา

“พี่นาคะ ช่อรบกวนพี่นาทอดเต้าหู้กับกุ้งแห้งให้หน่อยนะคะ เดี๋ยวช่อจะเตรียมของอย่างอื่นเอง พี่น้อย ซอสผัดไทยช่อทำเตรียมไว้ให้แล้ว พี่น้อยใช้หนึ่งกระบวยต่อหนึ่งจานนะคะ” เซลีนบอกพี่นา

“น้อย ฉันว่าเธอต้องทำได้ ไม่แน่นะ เธออาจจะเก่งกว่าฉันก็ได้ในอนาคต ใครจะไปรู้ จริงไหมช่อ”

พี่นาที่ตอนนี้กลายเป็นเชพหลักของร้านเอ่ยให้กำลังพี่น้อย หลังจากทอดเต้าหู้และกุ้งแห้งเสร็จและพักไว้แล้ว พี่นาก็มายืนลุ้นให้กำลังใจน้อย อีกที ก่อนจะหันมาถามเซลีน

“แน่นอนสิพี่นา ช่อเทรนพี่น้อยเองกะมือ ช่อผกาชะอย่าง งานนี้ เด็กปั้นของช่อต้องมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วลอนดอนแน่ หุ หุ” เซลีนหัวเราะอย่างมั่นใจ ในน้ำเสียงเจือไปด้วยความสดใสอย่างชัดเจน

“ช่อ อย่าหัวเราะแบบนั้นสิ พี่ยิ่งเกร็งอยู่ด้วย” พี่น้อยหันมาบอกเซลีนเสียงไม่เบา

“อ่ะ โทษค่ะ มาพี่น้อย เริ่มทำกันเลย พี่น้อยตั้งกระทะ ใส่น้ำมันที่เหลือจากทอดเต้าหู้กับกุ้งแห้งพอหนึ่งจาน เอามันกุ้ง หอมแดง และไชโป้ลงไปผัด วันนี้เราใช้เต้าหู้ที่ทอดแล้วเพราะมีเวลา เมื่อคืนช่อไม่ได้ทอดเต้าหู้ ถ้าลูกค้าสั่งไก่หรือกุ้ง ก็เอาเนื้อสัตว์ใส่ตอนนี้เลย” เซลีนอธิบาย

“ช่อตั้งหม้อน้ำร้อนเปล่าไว้ให้พี่แล้ว เอาเส้นไปผ่านน้ำร้อนแป๊บหนึ่งแล้วใส่ลงไปในกระทะ แล้วตามด้วยซอสผัดไทย พอเส้นนิ่ม แล้วใส่เต้าหู้ทอด กุ้งแห้งทอด ถั่วงอกกับใบกุยช่ายลงไป อย่าลืมตอกไข่ใส่ลงไปด้วย 1 ใบต่อหนึ่งจานนะพี่น้อย ผัดต่อไปอีกหน่อย พอทุกอย่างเข้าที่และสุกแล้ว ก็ตักออกมาจัดจานได้เลยค่ะ” เซลีนอธิบายให้พี่น้อยฟัง พี่น้อยทำตามได้อย่างไม่ติดขัด อาจจะเพราะเป็นอะไรที่ง่าย ๆ วัตถุดิบก็ถูกจัดใส่จานมาให้แล้ว พอต้องลงเตาเลยไม่ยากอะไร

“โอ้ย หอมจัง หิวทันทีเลย” กุ้งที่เดินกลับเข้ามาในครัวหลังจากที่ไปช่วยสาวเสิร์ฟจัดหน้าร้าน

“นา เธอชิมให้หน่อยดิ ฉันไม่กล้าชิม ครั้งแรกด้วย” พี่น้อยตัก ผัดไทยยื่นส่งไปให้เชพหลักของร้านทดสอบฝีมือ

“ว้าว น้อย มันอร่อยมากเลย ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะทำออกมาได้ดี ขนาดนี้ แต่ขอถั่วงอกรอบหน้าสุกกว่านี้อีกหน่อย สำหรับคนทานดิบได้ไม่มีปัญหา ส่วนคนที่ทานสุก อาจจะเลี่ยนไปหน่อย” เชพหลักเอ่ยวิจารณ์ออกมา ทำให้พี่น้อยพอได้ฟังก็ยิ้มหน้าบานทันที

“มันอร่อยจริงเหรอ ไม่ได้โกหกกันใช่ไหม พูดมาตรง ๆ ก็ได้ ฉันรับได้อยู่แล้ว” พี่น้อยถามกลับมาอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

“จริงดิ ไม่เชื่อฉัน เธอก็ลองชิมฝีมือตัวเองดูดิ” พี่นาตอบกลับไป พี่น้อยเลยตักมาชิมด้วยตัวเองทันที

“ว้าว อร่อยจริง ๆ ด้วย นี่ขนาดยังไม่ได้ปรุงเครื่องปรุงเลยนะ ถ้าได้มะนาวกับพริกป่นอีกหน่อย อร่อยเหาะไปเลย” พี่น้อยตักผัดไทยเข้าปากไปอีกที

“อ้าวพี่น้อย นี่กะจะกินเลยเหรอ ไม่ชิมแล้วว่างั้น กลิ่นหอม ๆ แบบนี้ยิ่งทำให้หิว พี่น้อย ฉันขอด่วนเลยจานหนึ่ง ให้ไวเลยค่ะ” กุ้งเอ่ยแซวพี่น้อยออกไป

“ได้ ๆ รอแป๊บนะ งั้นก็ต้องทำอีก 7 จาน ช่อจ๊ะ พี่จะทำรอบนี้จานเดียวก่อน รอบต่อไปพี่จะทำทีละ 2 จาน ช่อว่าดีไหม” พี่น้อยหลังจากที่ได้ชิมฝีมือตนเองไปแล้ว ก็มีความมั่นใจยิ่งขึ้น และผัดไทยก็ไม่ได้ทำยากอะไรเธอมั่นใจว่าน่าจะทำได้

“ชัวร์ พี่น้อยจัดไป กุ้งอยากทานไว ๆ ก็มาช่วยจัดจานวัตถุดิบ อีกตั้ง 7 จาน พี่นาค่ะ รบกวนทอดเต้าหู้กับกุ้งแห้งเพิ่มเก็บไว้อีกหน่อยนะคะ เผื่อคืนนี้อาจจะโชคดีพี่น้อยจะได้โชว์ฝีมือ เกิดมีออเดอร์มาเยอะ จะทำไม่ทันค่ะ” เซลีนหันไปขอความช่วยเหลือจากเชพสาว

“ได้ เดี๋ยวพี่ทำให้” พี่นาตอบ

หลังจากที่เซลีน กุ้ง พี่น้อย กับพี่นา ช่วยกันทำผัดไทย ไม่นานกลิ่นหอมของผัดไทยที่ส่งกลิ่นออกไปจากห้องครัว ทำให้พนักงานคนอื่นทยอยเดินเข้ามาในครัว

“พี่น้อย หอมมากเลย ชักหิวแล้วสิ ไหนจานของจันทร์ละ” พี่จันทร์เดินเข้ามาพร้อมกับถามหาจานของตนเอง

“อ้าว พี่ ๆ ช่อว่ากำลังจะออกไปเรียกอยู่พอดีเลยว่าผัดไทยเสร็จแล้ว ทำผัดไทยไก่นะ เกิดทำกุ้ง เดี๋ยวเจ้เอาตาย มาเอาไปทานได้ ทานเสร็จแล้วก็มาให้คะแนนเชพสุดสวยคนใหม่ของเราด้วยนะคะ” เซลีนหันไปบอกกับทุกคนที่เดินเข้ามาหยิบจานผัดไทยไปนั่งกิน

เมื่อทุกคนทานเสร็จแล้ว ก็ชมพี่น้อยไม่หยุดว่าผัดไทยอร่อยมาก พี่น้อยยิ้มจนหน้าจะฉีกถึงใบหู แล้วเอ่ยขอบคุณที่ทุกคนให้กำลังใจ

ตอนนี้พี่น้อยกำลังนั่งพักอยู่ที่เก้าอี้มุมหนึ่งของห้องครัว เซลีนกำลังผสมน้ำเปล่ากับน้ำทิพย์สวรรค์ เพื่อเอาผักต่าง ๆ ลงแช่และเตรียมจัดจานไว้ เจ้รำไพก็เดินเข้ามาในครัว

“อ้าวเจ้ ไหนว่ามาร้านแต่เช้า แต่ตั้งแต่ที่ช่อเข้าร้านมา เพิ่งเห็นเจ้ นี่แหละ เจ้ไปทำธุระมาเหรอคะ” เซลีนถามเจ้รำไพออกไปด้วยความสงสัย

“อือ เจ้ไปดูให้เห็นกับตาว่ามันเรื่องจริงหรือเปล่า ที่เจ้าสักไปทำงานที่ร้านเจ้าพระยา” เจ้รำไพตอบ

“ห๊ะ พี่สักไปทำงานกับร้านเจ้าพระยาเหรอเจ้ แล้วเจ้เจอพี่สักไหม”

“เจอดิ เลยฟาดปากกับนังอารยาไปนิดหนึ่ง เจ้ละเกลียดจริง ๆ คนที่เล่นสกปรกแบบนี้ จะออกแล้วไปทำงานที่ใหม่เจ้ก็ไม่ว่าหรอก กลับดีใจ ด้วยซ้ำที่เจ้าสักมันก้าวหน้าไปทำร้านอาหารใหญ่ ๆ แต่นี่อะไร มาทำเรื่องให้เจ้ไม่บอกล่วงหน้า ทางเราก็หาเชพไม่ทัน บอกกันดี ๆ ก็ได้ ใครจะไปว่าอะไร จะไปจะมาก็ให้ตามมารยาทชิ ว่าแล้วก็โมโห สักมันถูกซื้อตัวจาก นังอารยา และมันบอกให้สักออกแบบไม่บอกล่วงหน้า เพื่อให้ร้านเราวุ่นวาย เมื่อคืนถ้าไม่ได้ช่อ เราก็เสียหายหนักแน่” เจ้เล่าให้ฟังด้วยน้ำเสียงที่โมโห

“แล้วเจ้จะเอาไงต่อไป” พี่นาถามเจ้ออกไป

“เอาไงได้ ก็ไม่เอาไงหรอก นังอารยานี่มันอาฆาตเจ้ไม่เลิก เรื่องมันก็ผ่านไปเป็นยี่สิบสามสิบปีแล้ว ยังจะมาอาฆาตกันอยู่ได้ ทำไมไม่ต่างคนต่างอยู่ ต่างคนต่างทำมาหากินกันไป” เจ้บ่นเสียงไม่เบา

“เจ้ ดีแล้วละ อย่าไปยุ่งกับคนพรรค์นั้นเลย เราก็อยู่ของเราไป ไม่ต้องไปเสียเวลาทำมาหากินกับคนแบบนั้นหรอก คนพาล อย่าไปยุ่งจะดีกว่า” เซลีนบอกเจ้รำไพ

“เจ้ก็คิดไว้แล้วว่าจะไม่ยุ่ง ต่างคนต่างอยู่ไป แต่กลัวว่านังอารยามันจะไม่อยู่นิ่งเหมือนเจ้อะดิ” เจ้บ่นไปด้วยน้ำเสียงติดกังวล

“เอาน่าเจ้ ปล่อยมันไปก่อน ถ้ามันเกิดเรื่องค่อยแก้ปัญหาไปทีละเปลาะละกัน” พี่นาบอกเจ้รำไพอีกครั้ง

เซลีนยืนดูเหตุการณ์อยู่ครู่หนึ่ง ความทรงจำของซินดี้ก็ค่อย ๆ บอกเล่าเรื่องราวของอารยา คู่ปรับของเจ้รำไพแบบเป็นฉาก ๆ ความจริงแล้ว ....

คุณอารยาเป็นเจ้าของร้านอาหารไทยเจ้าพระยา ซึ่งเป็นร้านอาหารที่ใหญ่และมีชื่อเสียงมากในยูเค เพราะมีหลายสาขา ใคร ๆ ต่างก็รู้จัก เจ๊รำไพเคยเล่าให้ฟังว่าคุณอารยากับเจ๊เคยเป็นเพื่อนรักและเติบโตมาด้วยกันมาก่อนตั้งแต่อยู่ที่ไทยแล้ว แต่มันจับผลัดจับผลู ทำให้จากเพื่อนรักกลายเป็นเพื่อนแค้น มันเป็นเหตุการณ์ก่อนที่ทั้งสองคนจะแต่งงานและย้ายมาอยู่ที่อังกฤษ

ตอนนั้นทั้งสองสาวต่างก็หลงรักชายหนุ่มคนเดียวกัน แต่ชายหนุ่มคนนั้นกลับเลือกที่จะแต่งงานกับเจ้รำไพ ทำให้คุณอารยาโกรธทั้งสองคนมาก เธอจึงตัดความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนกับเจ้ และเลือกที่จะเดินจากไป

ผ่านไปไม่เกิน 3 ปี เจ้รำไพก็ได้ข่าวว่าคุณอารยาได้แต่งงานกับ มหาเศรษฐีหนุ่มผู้ดีเมืองอังกฤษ เธอกลับไปเยี่ยมบ้านและสร้างบ้านหลังใหญ่โตที่บ้านเกิด ทับถมเจ้รำไพกับคนในหมู่บ้าน เพื่อน ๆ อะไรที่สามารถขัดแย้ง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็ก หรือใหญ่ ถ้ามีโอกาส คุณอารยาก็ทำหมด ประมาณว่าตายไม่เผาผี ไม่อยู่ร่วมโลกกันได้

เจ้รำไพย้ายมาอยู่ที่อังกฤษก่อนคุณอารยา แค่หนึ่งปีคุณอารยาก็ย้ายมาอยู่อังกฤษ ธุรกิจอะไรที่เจ้รำไพทำ คุณอารยาก็ทำตามและต้องยิ่งใหญ่กว่าของเจ้ เพราะยังโกรธเรื่องในอดีตไม่หาย กลายเป็นว่าหากเธอทำอะไรสิ่งนั้นต้องสำเร็จมากกว่าเจ้รำไพ ไม่ว่าจะวิธีการไหน ที่ทำให้เธอชนะ เธอ ก็ยอม สงครามประสาทระหว่างคนทั้งสองจึงเริ่มต้นมาตั้งแต่ตอนนั้น แม้ว่าเจ้รำไพจะไม่คิดอยากยุ่งกับคุณอารยา แต่คุณอารยากลับไม่เคยยอมหยุด จนมาเกิดเหตุการณ์ของพี่สัก ที่ทำให้เกิดเป็นรอยร้าวระหว่างทั้งสองคนอีกระรอกหนึ่ง เซลีนนิ่งเหม่อคิดถึงเรื่องราวของเจ้รำไพกับคุณอารยา ไม่นาน ก็หลุดออกจากภวังค์ เมื่อได้ยินเสียงพี่น้อยเล่าให้เจ้ฟังถึงงานที่ทำ

“เจ้ ฉันหัดทำผัดไทยได้แล้วนะ ถึงแม้จะไม่คล่องเท่าไหร่ แต่ก็พอไหว ฉันชอบนะ งานไม่หนักอะไร ยิ่งมีคนชอบอาหารที่ฉันทำ ฉันรู้สึกดีมาก” พี่น้อยบอกกับเจ้รำไพ

“เหรอ ดีแล้วละ ขอบใจพวกเธอมากนะที่อยู่กับเจ้ ถ้าไม่ได้พวกเธอ เจ้ก็คงแย่” ก่อนที่จะได้คุยอะไรกันไปมากกว่านี้ พี่จันทร์ก็เข้ามาบอกเจ้รำไพให้ไปต้อนรับลูกค้าที่มากันโต๊ะใหญ่ เจ้รำไพจึงขอตัวเดินออกไปจากห้องครัว

“สวัสดีครับ คือผมมาทานอาหารที่นี่เมื่อคืนที่ผ่านมา แล้วบอกว่าจะกลับมาใหม่ แล้วคุณจะให้ส่วนลดค่าอาหารผม 10 เปอร์เซ็นต์ จำผมได้ไหมครับ” หนุ่มฝรั่งตาฟ้ากล่าวทักทายเจ้รำไพ

“จำได้ชิคะ และต้องขอบคุณมากที่กลับมาจริง ๆ” เจ้รำไพตอบกลับไป

“วันนี้ผมไปคุยให้เพื่อน ๆ ที่ทำงานฟัง ว่าอาหารร้านนี้อร่อยมาก โดยเฉพาะผัดไทย พวกเขาไม่เชื่อว่ามันอร่อยจริง วันนี้เลยต้องมาพิสูจน์และเราพนันกันด้วย อย่าทำให้ผมแพ้นะครับ พลีส” หนุ่มตาฟ้าบอกออกมา

“รับรองว่าคุณจะไม่แพ้แน่นอนค่ะ อืม ทั้งหมด 12 ที่นะคะ” เจ้รำไพรับปาก ก่อนที่จะนับจำนวนคนและถามออกไป

“ครับ 12 ที่ ขอเป็นจัดเป็นโต๊ะใหญ่ได้ไหมครับ รับรองว่าจะไม่เสียงดังรบกวนโต๊ะข้าง ๆ แน่นอนครับ”

“ได้ค่ะ” เจ้รำไพยิ้มแก้มปริ ก่อนหันไปหาพี่จันทร์

“จันทร์จ๊ะ มาช่วยเจ้จัดโต๊ะหน่อย ทำเป็น 12 ที่นะ”

หลังจากที่จัดโต๊ะและลูกค้าทุกคนได้ที่นั่งเรียบร้อยแล้ว เจ้ก็ให้จันทร์ไปรับออเดอร์ ส่วนเจ้เดินเข้าไปในครัว สั่งข้าวเกรียบปลา เพื่อเอาไปแจกให้กับโต๊ะนั้น จำนวน 4 ชุด

“ข้าวเกรียบปลาเสิร์ฟพร้อมผักสดและน้ำจิ้มรสเด็ดค่ะ ส่วนนี่เป็นอภินันทนาการจากทางร้านค่ะ ไม่คิดเงิน รับรองว่าวันนี้รอไม่นานค่ะ ทานให้อร่อยนะคะ” เจ้รำไพเสิร์ฟข้าวเกรียบเสร็จแล้วก็ขอตัวไปต้อนรับลูกค้าคนอื่นต่อไป

ในครัว

“ผัดไทยกุ้ง 4 ผัดไทยไก่ 4 เขียวหวานไก่ 2 และ พะแนงไก่ 2” พี่จันทร์บอกเมนูโต๊ะใหญ่ออกไป

กุ้ง มาร์คและเซลีน ต่างก็เริ่มเข้าสู่โหมดการทำงาน ทั้งสามคนช่วยกันจัดจานวัตถุดิบ เซลีนจัดส่วนของผัดไทยช่วยพี่น้อยอีกทีหนึ่ง เพราะเธอกลัวว่าพี่น้อยจะเกร็ง การลงเตาครั้งแรกเริ่มด้วยผัดไทยกุ้ง ซึ่งพี่น้อยแบ่งทำเป็นครั้งละ 2 จาน ในตอนแรกพี่น้อยก็มีอาการเงอะงะบ้าง แต่หลังจากกระทะที่ 3-4 พี่น้อยก็เริ่มคล่องขึ้น

ในส่วนกุ้งกับมาร์ค จัดในส่วนของพี่นา สำหรับพี่นา เซลีนไม่ต้องเป็นห่วงเพราะพี่นาเก่งอยู่แล้ว พี่นาลงเตา 2 เตาพร้อมกันได้ ไม่เกิน 30 นาที อาหารทั้ง 12 จานก็พร้อมเสิร์ฟ กุ้งจึงเดินไปกดกระดิ่ง เพื่อบอกให้พี่จันทร์เอาอาหารไปเสิร์ฟ

ในการเสิร์ฟอาหารโต๊ะใหญ่ ที่มีลูกค้าหลายคน การทำอาหารแบบเดียวกันจะช่วยได้มากเพราะไม่เสียเวลา และป้องกันไม่ให้อาหารเย็นชืด โชคดีที่ซอสผัดไทยมีส่วนผสมของน้ำทิพย์สวรรค์ ต่อให้นานกว่านี้ อาหารก็ยังคงร้อนอยู่

หลังจากที่โต๊ะแรกผ่านไปด้วยดี ทำให้พี่น้อยมั่นใจในตัวเองมากขึ้น หลังๆ เซลีนไม่ต้องค่อยช่วยพี่น้อยอีกแล้ว แค่เตรียมจานวัตถุดิบให้ตามปกติ ในคืนนั้นก็มีลูกค้าทยอยมาเรื่อย ๆ เมนูผัดไทยก็ยังคงเป็นเมนูยอดฮิต อาจจะเพราะว่าผัดไทยเป็นอาหารที่ทานง่าย ฝรั่งชอบ คิดเมนูอะไรไม่ออก มาร้านอาหารไทย เมนูผัดไทยจึงเป็นทางเลือกแรก ๆ เสมอ ส่วนข้าวเกรียบปลาก็ไม่น้อยหน้า เจ้บอกว่า ใน 7 วันนี้ เจ้แจกให้ทานฟรี แต่หลังจากนี้ก็จะใส่เพิ่มลงไปในเมนูเรียกน้ำย่อยและคิดเงิน

“รู้เปล่า หนุ่มตาฟ้าโต๊ะใหญ่นะ พวกเขาทำงานที่ตึก เอส.เค.เทค แผนกการตลาดละ” เจ้รำไพบอก

“โอ้ เขาเป็นลูกน้องมาดามเซรีน่าเหรอเจ้” กุ้งถามออกไป

“ก็คงอย่างงั้นแหละ สงสัยมาดามจะช่วยหาลูกค้าให้อีกแรง งานนี้ต้องขอบใจช่ออีกแล้ว” เจ้รำไพหันไปยกนิ้วโป้งให้กับเซลีน

“น้อย คืนนี้เธอทำได้ดีมากนะ ขยันเข้าละ” เจ้หันมาเอ่ยชมพี่น้อย

“ค่ะเจ้ น้อยจะขยันและตั้งใจทำงาน ขอบคุณเจ้ที่ให้โอกาสน้อย นะคะ” พี่น้อยยกมือไหว้เจ้ก่อนรับคำแข็งขัน

“เจ้ว่าจะเปิดรับสมัครผู้ช่วยในครัวอีก 1 ตำแหน่ง เอามาแทนน้อย คืนนี้ลูกค้าเข้ามาในร้านเรื่อย ๆ ทุกคนยังรับมือไหว แต่ถ้าในอนาคต ผัดไทยร้านเราถูกกลายเป็น Signature ขึ้นมา เจ้ว่าเรารับไม่ไหวแน่นอน” เจ้รำไพวาดแผนการในอนาคต

“เจ้ ทำไมเราไม่เปิดให้จองละ ยิ่งโชเซียลสมัยนี้ไปไวจะตาย เราอาจจะเตรียมรับมือไว้” มาร์คเสนอแนะทางออกให้กับทุกคน

“เอ่อ จริงด้วย มาร์คก็หัวไวใช้ได้นะ” เจ้รำไพเอ่ยชมออกไป ทำให้มาร์คยิ้มตอบแบบเขิน ๆ

และแล้วนาทีที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง นั่นคือการแบ่งทิปนั่นเอง เมื่อคืนนี้ทุกคนแฮปปี้กับทิปที่ได้ วันนี้ก็ยิ่งแฮปปี้ เพราะกลุ่มหนุ่มตาฟ้าให้ทิปมาเยอะพอสมควร พวกคนทำงานออฟฟิศเหล่านั้นน่าจะเงินเดือนดี พวกเรา ตกลงกันว่าถ้าทิปได้ดีแบบนี้ ก็จะแบ่งทิปกันทุกวัน

วันนี้เจ้รำไพกับเซลีนกลับถึงบ้านประมาณเกือบหกทุ่ม พอเปิดประตูเข้าบ้านไปก็เจอกับน้ำหวานที่นั่งรอทั้งสองคนอยู่พอดี

“กลับมาแล้วเหรอคะ” น้ำหวานเอ่ยทัก

“ขอโทษทีนะวันนี้ดึกเลย” เซลีนเอ่ย

“ไม่เป็นไรค่ะ หวานก็ยังไหวค่ะพี่ช่อ อีกอย่างเด็ก ๆ น่ารักมากค่ะ เลี้ยงได้สบายมาก ๆ เลยค่ะ” น้ำหวานเอ่ยชมสองแฝดแล้วรายงานกิจกรรมทั้งหมดที่ทั้งสองทำก่อนเข้านอน

“งานไม่หนักไปใช่มั้ยน้องหวาน” เซลีนถามด้วยความเกรงใจ

“ไม่หนักเลยค่ะ ตอนว่างน้ำหวานก็ได้ทำการบ้านจนเสร็จเลยค่ะ” เธอเอ่ยด้วยรอยยิ้มสดใส

“แต่กลับดึกแบบนี้ไม่เป็นอะไรเหรอน้ำหวาน ทางนี้ก็เกรงใจ” เซลีนยังรู้สึกเกรงใจเด็กสาวไม่หาย

“ไม่เป็นไรค่ะ แฟนน้ำหวานมารับตลอด ปลอดภัยแน่นอนค่ะ” น้ำหวานเอ่ย

หลังจากคุยกันสักพักน้ำหวานก็ขอตัวลากลับบ้าน เซลีนก็เริ่มง่วงพอดี เธอเดินไปเข้าห้องน้ำ อาบน้ำแต่งตัวเตรียมเข้านอน

แต่ว่าก่อนจะเข้านอนในคืนนี้ เซลีนดินเข้าไปที่ห้องนอนแอนดี้ หอมแก้มเขาและบอกราตรีสวัสดิ์ ก่อนจะเดินไปล้มตัวลงนอนข้างอลิส เธอกอดอลิสไว้กับอกแล้วหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย