Trigger Warning: Make love / Oral sex / Anal sex

ภายในห้องนอนของไทม์ลำแสงสลัวจากสะพานแขวนริมแม่น้ำเจ้าพระยาลอดผ่านเข้ามายังหน้าต่างตกกระทบใบหน้าหล่อเข้ม ยิ่งตอกย้ำเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขาในค่ำคืนนี้ ทุกอย่างเป็นความจริงหาใช่ห้วงฝันที่ถักทอจากความคะนึงหาแต่อย่างใด…

ไทม์พร่ำคำหวานแสดงความรักให้สายชลได้พิสูจน์ด้วยความแนบแน่นลึกซึ้ง เขาคำรามเสียงแหบพร่าด้วยความพึงพอใจ ในขณะที่ร่างกายของพวกเขายังตระกองกอดกันและกันราวกับกลัวว่าความสุขที่อยู่ตรงหน้าจะแหลกสลายไปราวกับภาพฝัน

“หนูชล… อย่าทิ้งพี่ไปไหนอีกได้ไหมครับ” ไทม์พร่ำกระซิบเอ่ยความในใจ

ไทม์รู้แจ้งแก่ใจดีไม่ว่าเขาจะวิงวอนโชคชะตาอย่างไร ในไม่ช้าสายชลอาจต้องพรากจากอ้อมกอดเขาไปยังที่ที่น้องจากมา แต่ไทม์ยังมีความหวังเต็มหัวใจและเชื่อมั่นในความรัก หากสายชลจากเขาไปคราวนี้ไม่ใช่การจากกันไปตลอดกาลอย่างที่เขากลัว ทว่าเป็นการจากกันชั่วระยะเวลาหนึ่งเพื่อที่จะได้อยู่เคียงข้างกันตลอดไป…

ไทม์ประคองใบหน้าสายชลเข้ามารับจูบอ่อนโยนก่อนจะค่อย ๆ ร้อนแรงขึ้นตามลำดับ รสสัมผัสและความเสียวซ่านรัญจวนใจที่ไทม์มอบให้ ทำเอาเด็กหนุ่มยิ่งอ่อนระทวยเจียนจะขาดใจแต่ก็รู้สึกอบอุ่นด้วยความคิดถึงที่เข้ามาเติมเต็ม มือหนาลูบไล้สำรวจทั่วเรือนร่างเนียนอย่างเอาแต่ใจ ขณะที่คนเด็กกว่าส่งสายตาหวานเยิ้ม มือข้างหนึ่งคว้าส่วนอ่อนไหวพร้อมกับขยับมือตามแรงปรารถนาอย่างชำนาญเป็นภาพที่ดูเซ็กซี่เย้ายวนแก่ผู้มองอย่างไทม์ ยากที่จะสะกดกลั้นแรงราคะให้จบลงโดยง่าย ไทม์อยากตระกองกอดสายชลครั้งแล้วครั้งเล่า ยิ่งสายชลครางกระเส่าร้องเรียกแต่ชื่อของเขา ยิ่งทำให้ไทม์แทบบ้าคลั่ง

‘หากการคลั่งรักน้องเป็นเหมือนอาวุธที่สามารถฆ่าผมให้ตายได้ ในตอนนี้ผมมั่นใจเหลือเกินว่า ผมคงเป็นคนนั้นที่ยอมตายต่อหน้าน้อง แต่… ตอนนี้ผมยังตายไม่ได้นะ ผมต้องแสดงความรักให้น้องเห็นจนกว่าจะหายคิดถึงซะก่อน’ ไทม์คิดพลางกระตุกยิ้มร้าย

เมื่อชายหนุ่มมองจุดเชื่อมโยงระหว่างเขากับน้องยิ่งเร้าอารมณ์ให้ลุกโชน เขาขยับสะโพกสอบกระทุ้งเสยอย่างอ้อยอิ่ง ตั้งใจให้เสียดสีกับจุดเสียวด้านในของน้อง สายชลกระตุกเกร็งกัดปากครางเสียงหวาน มือจิกเกร็งไปยังแผ่นหลังของไทม์เพื่อระบายความสุขที่เอ่อล้นทะลัก

ปกติสายชลเป็นเด็กสดใสเป็นที่รักของคนรอบข้างเสมอ แต่คนน่ารักในตอนนี้ดูร้อนแรงกว่าที่ไทม์คิดไว้มาก เด็กหนุ่มหลับตาพริ้มกัดปากครางกระเส่า สะโพกกลมส่ายร่อนบดขยี้ไปมาเด้งรับแรงกระแทก ยิ่งทำให้ตัณหาราคะที่เก็บงำไว้ภายในของชายหนุ่มโหมกระหน่ำ ไทม์เร่งความเร็วสะโพกสอบจนเด็กหนุ่มหัวสั่นหัวคลอน ลมหายใจหอบกระชั้น สายชลสะบัดหน้าไปมาด้วยสายตาหยาดเยิ้มพลางเชิดหน้าสูดปากข่มอารมณ์คุกรุ่น ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวไปตามแรงอารมณ์เนื่องจากความเสียวซ่านรัญจวนใจ

รัตติกาลพลิกร่างเด็กหนุ่มให้นอนหงาย สายตาคู่สวยสอดประสานพลางส่งยิ้มให้ เขายกเรียวขาสายชลขึ้นพาดบนบ่าแกร่ง แล้วจ่อตัวตนที่รอยจีบสีหวาน ความเย็นเฉียบของเจลหล่อลื่นทำเอาคนตัวเล็กถึงกับสะดุ้งตัวโยนทั้งยังบรรเทาความเจ็บเพิ่มความรัญจวนใจ ก่อนจะแทงพรวดเข้าไปในคราวเดียวจนสายชลสะดุ้งเฮือกขมิบเกร็ง ผนังอ่อนนุ่มโอบรัดความใหญ่โตจนชายหนุ่มต้องขบกรามแน่น ก่อนจะระรัวความโหยหาทั้งหมดที่มีผ่านส่วนที่เชื่อมเข้าด้วยกัน

คนแก่กว่ากระทุ้งเสยพาสายชลดำดิ่งไปยังใต้มหาสมุทรลึก แล้วจับขาเรียวที่มีมัดกล้ามเนื้อเล็กน้อยแยกออกจนส่วนน่ารักของน้องลอยเด่น สายชลรีบใช้มือข้างหนึ่งปิดไว้เพราะความกระดากอาย ไทม์โอบกอดน้องพร้อมระรัวเอวสอบฝ่าคลื่นทะเลและพายุที่โหมกระหน่ำ ก่อนจะกระโจนขึ้นมายังหน้าผาสูงชัน เขาดึงเด็กหนุ่มขึ้นมานั่งควบบนตัวของเขาพร้อมพยุงให้น้องขยับตัวตามแรงปรารถนา เพราะสายชลไม่เคยมีประสบการณ์ทำให้ทุกการขยับตัวของเขาล้วนแต่สร้างความเอ็นดูให้แก่ไทม์ คนโตกว่าคลี่ยิ้มอ่อนโยนพร้อมใช้มือหนาล็อกเอวบางเอาไว้มั่น เขาสวนสะโพกขึ้นมาเพื่อปรนเปรอสายชลให้เสียวซ่านสมใจอีกครั้ง ราวกับการช่วยชีวิตเงือกน้อยให้กลับคืนสู่ท้องทะเลที่แปรปรวน

ทั้งสองครางเสียงทุ้มต่ำในลำคอ ลมหายใจหอบถี่หัวใจสั่นระรัวแทบจับจังหวะไม่ได้ เสียงหน้าขากระทบสะโพกดังคลอเคล้าเสียงครางดังระงมทั่วห้อง ราวกับบทเพลงที่มีเพียงเขาทั้งสองคนเข้าใจ เปี่ยมด้วยความโหยหา แรงปรารถนา และการเติมเต็มซึ่งกันและกัน…

“พี่ไทม์ อ่า… ชลไม่ไหวแล้ว”

รัตติกาลขยับอย่างเนิบนาบแล้วพรูลมหายใจยาว ก่อนจะหันไปจุมพิตหน้าขาของสายชลอย่างหลงใหล เมื่อคลื่นพายุแห่งรักค่อย ๆ สงบลง เขาพลิกตัวน้องเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด ใบหน้าคมเข้มก้มลงซบซอกคอขาวที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ ใบหน้าหล่อเข้มที่เต็มไปด้วยหยากเหงื่อกระตุกยิ้มพราวก่อนจะขยับกลีบปากพรมจูบซอกคอและแก้มขาวครั้งแล้วครั้งเล่า

“พี่รักหนูมากนะครับ” ไทม์กระซิบบอกรักข้างหูพลางขบเม้มติ่งหูสายชลเบา ๆ

“พี่ไทม์อย่าแกล้งสิ”

“พี่ไม่ได้แกล้ง… พี่เอาจริง”

สายชลใบหน้าร้อนผ่าวแก้มแดงระเรื่อ พลางดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างจนมิด

“หนูจะมุดหนีพี่ทำไม ?” พูดจบเขาก็เข้าไปในผ้าห่มหวังจะแสดงความรักให้สายชลได้เห็นอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง…

“พี่ไทม์… พอแล้วครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้น้องลุกไม่ไหว”

“ถ้าลุกไม่ไหวก็นอนที่นี่ไปเลยสิ… ย้ายของมาพักห้องพี่เลยดีไหมครับ” ไทม์กระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ พร้อมกับพรมจูบที่หัวไหล่มน

“แบบนั้นไม่ได้หรอกพี่สายฟ้ากับพี่ดรีมด่าแย่เลย” สายชลนึกถึงดรีมกับสายฟ้า ตั้งแต่เขาข้ามเวลามาอนาคตรอบนี้ยังไม่พบพี่ชายฝาแฝดของตนเลย เมื่อเด็กหนุ่มนึกได้ว่าสายฟ้าไม่ค่อยชอบให้เขาคบกับไทม์ก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ แต่สายชลมั่นใจว่าไม่ว่าอย่างไรสายฟ้าจะเข้าใจและยอมรับไทม์ได้ในที่สุด

สายชลซุกหน้าเข้ากับแผ่นอกกว้าง มือข้างหนึ่งลูบแก้มไทม์เล่นราวกับเกาคางแมวแก่ตัวโต คราวก่อนที่เขาไปจากห้วงเวลานี้ ไทม์ยังหน้าเด็กหน้าเด้งกว่านี้มาก แต่เมื่อสังเกตไทม์ใกล้ ๆ ก็พอจะพบริ้วรอยตามกาลเวลาอยู่บ้าง ทว่าความหล่อและความน่าเกรงขามยังคงมีอยู่เต็มเปี่ยมเช่นเดิม

“หนูคิดอะไรอยู่ครับ”

“แล้วพี่ไทม์จ้องหน้าน้องแบบนี้… คิดอะไรอยู่ล่ะครับ ?” เด็กหนุ่มยิ้มทะเล้นไม่ยอมตอบคำถามของคนแก่กว่า หนำซ้ำยังถามกลับด้วยคำถามเดียวกัน

“พี่คิดว่า… อยากให้เวลาดี ๆ แบบนี้อยู่กับเราไปนาน ๆ” ไทม์พูดพร้อมกับแววตาเศร้าลงอย่างไม่ปิดบัง แขนแกร่งกระชับอ้อมกอดให้แนบแน่นยิ่งขึ้นราวกับนี่เป็นกอดสุดท้าย

“อย่างน้อยตอนนี้น้องอยู่กับพี่ไทม์ตรงนี้แล้วไง น้องไม่กล้าสัญญาว่าจะไม่หายไปไหนอีก แต่สิ่งที่น้องทำได้คือจะไม่ยอมปล่อยให้เวลาผ่านเลยไปอย่างเสียเปล่าอีกแล้ว”

“พี่รู้ว่า… ไม่ช้าก็เร็วหนูจะต้องกลับไปยังห้วงเวลาที่จากมา แต่พี่อยากให้สายชลรู้เอาไว้ว่าใจของพี่มีแต่หนูเสมอ ไม่สิ ! ใจของพี่มันเป็นของแมวน้อยตั้งแต่วันแรกที่เจอกันริมชายหาดหัวหินแล้ว นึกถึงตอนนั้นหนูยังเป็นแมวอ้วนตัวเล็ก ๆ แก้มนิ่มน่ารักอยู่เลย” ไทม์พูดพลางหยิกแก้มนุ่มของสายชลอย่างนึกมันเขี้ยว

“หนูอย่าหมดความหวังในตัวพี่นะ ไม่ว่าจะไทม์คนนี้ หรือไทม์ในห้วงเวลาของหนูก็ตาม”

ทั้งสองคนโอบกอดกันด้วยความสุขระคนความกังวล สายชลไม่อาจรู้ได้เลยว่าเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาเขาจะยังอยู่ในอ้อมกอดไทม์หรือไม่ !? และไม่อาจรู้เลยว่า ความสุขที่เขาได้รับอยู่ในตอนนี้จะอยู่กับเขาอีกนานแค่ไหน !?

ทว่าสิ่งเดียวที่สายชลทำได้ก็คือ เก็บเกี่ยวช่วงเวลาที่ดี ๆ เอาไว้ให้ลึกที่สุดของหัวใจ เมื่อวันนั้นมาถึงเขาจะได้ระลึกถึงภาพความทรงจำที่แสนล้ำค่าด้วยใจที่อบอุ่น…